Volgend seizoen gaan we in de nationale club-competitie de '50 zetten in 2 uur' vervangen door '80 minuten + 1 minuut per zet'. Hierover wil ik iets kwijt.
Ten eerste denk ik dat de protest- (of geschillen-)commissie zijn hart kan ophalen, het komend seizoen ! Een paar jaar geleden (tijdens een groot internationaal toernooi) zag ik een Rus, die in zijn partij in een moeilijke fase zat en nog maar een minuut of 3 op de (Fisher-)klok had, het volgende uithalen: Hij was aan zet en moest slaan maar dat deed hij niet hij drukte de klok in zonder een zet te doen, zijn onthutste tegenstander drukte de klok (terug-) in (de Rus had er nu weer 1 minuut bij) en mompelde iets van "jij bent". Nog sloeg de Rus niet, maar voerde een andere zet uit en drukte de klok weer in, zijn tegenstander wees hem er vervolgens op dat hij moest slaan en drukte de klok weer in (+ 1 minuut), vervolgens sloeg de Rus zonder zijn (foutieve) zet terug te nemen en drukte opnieuw de klok in, zijn tegenstander drukte opnieuw de klok in (weer + 1 minuut) en wees hem er op dat hij de foutieve zet moest terugplaatsen. Afijn, dat deed deze Rus en drukte de klok weer in (+ 1 minuut) zijn tegenstander sloeg nu ook en toen ging de partij 'gewoon' verder alleen zat de Rus toen iets ruimer in zijn tijd . . .
De scheidsrechters zijn niet te benijden als er het komend seizoen, tijdens tiental-wedstrijden, meerdere partijen tegelijkertijd met tijdnood kampen . . ."Nietes, welles" en maar de klok indrukken, je durft nauwelijks je bord nog te verlaten, allemaal maar een stoma . . .
Ten tweede vind ik de situatie tijdens tiental-wedstrijden (in de huige situatie) na het vierde uur,
taktisch gezien, het leukst. Wie moet remise aanbieden wie moet absoluut nog voor de winst gaan ?
Je hebt ook nog de tijd om een moeilijk eindspel (proberen) te doorgronden. Als je met het '80 minuten + 1 minuut per zet'-systeem in je laatste minuten bent beland dan loop je grote kans dat je het eindspel niet meer zo goed behandelt, Johann Friedrich Moser ('strategie der honderd velden') zou zich omdraaien in zijn graf. . .
De enige 'steekhoudende' reden om dit nieuwe systeem in te voeren (die ik heb gehoord) is dat je dan tijdens wedstrijden eerder naar huis kunt, want als je met zijn allen in een busje naar uitwedstrijden reist en iemand durft lang over zijn partij te doen ja dan krijg je (naar het schijnt) wrevel . . .
Het verlies van fraaie eindspellen en het op kosten jagen van clubs (elke club dient met ingang van hetnieuwe seizoen over voldoende electronische klokken te beschikken) zijn schijnbaar niet genoeg om hetsysteem in de prullemand te laten verdwijnen ! ! ! Ook zouden volgens de voorstanders van dit systeem de 'grootmeesters' er positief over zijn, maar bij navraag aan diverse super-grootmeesters (van het niveau wereldkampioen) leert mij dat deze er juist op tegen zijn !
Beste (en ook door mij zeer gewaardeerde) bestuurders wees terughoudend als het gaat om het invoeren van vernieuwingen, want het kan je je sport kosten ! ! In een eerder epistel heb ik de lezers al eens gewezen op de aftakeling van de (kleine) Friese balsport het kaatsen. Ik zal u de uitleg over de regels besparen, maar kort samengevat ging het om 'landje veroveren/trachten te behouden'. Hierbij was het toegestaan om een handschoen als bescherming te gebruiken, kaatsers met een goede
techniek deden het echter vaak met 'blote hand'. Onder invloed van de moderne tijd veranderden de handschoenen echter in 'slagwapens', waardoor de opslagpartij in het nadeel kwam. Om dit op te vangen verbood men de 'slagwapens' niet (wat m.i. logisch was geweest), maar men veranderde de ballen waarmee gespeeld werd, ze werden harder en ronder, wat weer in het voordeel van de opslagers (serveerders) was. Hierdoor veranderde het kaatsen in een snellere en volgens velen spectaculairdere sport en zou het allemaal beter worden ( "je moet immers met de tijd meegaan"), maar . . . . wat gebeurde er daadwerkelijk ? De ouderen konden zich niet meer in hun sport herkennen en wendden zich af (als toeschouwer) en dus verdween het 'samen zijn' voor, tijdens en na de wedstrijd. De vergelijking tussen vroeger en nu (iets wat bij sport hoort !) was uit het kaatsen gerukt.De situatie is nu zo dat de toeschouwers-aantallen nihil zijn (een enkele uitzondering daargelaten) en de spelers zelf (als ze verloren hebben) keren snel huiswaarts en dus zitten organisatoren met een
onverkoopbaar 'product'. Het kan dus daadwerkelijk mis gaan met je sport . . . 'Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst' maar als de ouderen het schip verlaten (of zich slechts beperken tot hun eigen senioren-wedstrijden), valt de grond weg waarop de jeugd moet presteren en dus ook hun interesse . . .
Ooit werd er bij tiental-wedstrijden '3 punten voor een overwinning' ingevoerd. Er waren vele valide redenen aangedragen om dit te doen (er zou feller op winst worden gespeeld en dus meer spektakel e.d.) maar er veranderde niets en wat er daadwerkelijk gebeurd is, is dat we nu met een hiaat in de historie zitten (hoe moeten we de uitslagen van toen interpreteren?) . . .
Beste dammers, sta niet toe dat mijn edele damsport, waar ik zoveel plezier aan beleef, verwordt tot een (onverkoopbaar) gedrocht waar uiteindelijk niemand zich meer 'happy' in voelt . . . Elke twee weken vergaap ik mij graag aan de partijen die 'landelijk' zijn gespeeld en kom dan altijd wel iets fraais tegen, zoals in het onderstaande fragment uit de wedstrijd Tamek Marknesse - Huizum 2.
De witte schijven werden gehanteerd door de voorzitter van Stichting Aanzet IJsbrand Haven en de zwarte door de teamleider van de reserves van Huizum Hans van Dijk.
Wit 'nam' de drie om drie via 39-33, 38-32 en 30-24 25x32, maar wist, na een lang eindspel, de man die uin staat stelt om miljonair te worden (zie het eerdere epsitel op deze blog over van Dijk) niet te verslaan. Haven had zich de moeite kunnen besparen door in deze stand naar winst te combineren !?!37-32, 29-23, 30-24, 48-42, 39-34 en 25x12 ! niet uitgehaald dus, maar de mogelijk is en blijft . . . fraai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten