Niet zeker...

Door Tjalling van den Bosch

Schrijver dezes weet het niet zeker, maar . . . is er in de top van ons edele damspel een soort kentering gaande? Uw penneleur heeft het idee dat de topspelers elkaar tegenwoordig steviger bestrijden.  Zo lijkt het althans, want er vallen toch de nodige beslissingen in de ontmoetingen tussen de extreem begenadigden uit onze prachtige damsport!

Jarenlang (wat heet decennialang; nou zeg maar gerust al een eeuw lang - sinds de eerste Nederlandse wereldkampioen - Herman Hoogland -!!) werd er geklaagd dat het dammen op topniveau aan de remise-misère ten onder zou gaan. Met een puntendeling als uitslag is trouwens niets mis, als er maar een damgevecht om de overwinning plaatsvindt!

Anno hodie . . .

De uitslagen van afgelopen zomer overziend, lijkt het erop dat er nogal wat beslissingen vallen tijdens de onderlinge partijen tussen topspelers, dan wel toppers in spe. Het laatste bewijs voor deze stelling komt uit Karpacz (Polen); tijdens de World Cup aldaar gingen diverse topspelers onderuit. Wat heet(!); wereldtoppers als voormalig wereldkampioen Valneris en de nog niet zo lang geleden nummer twee van de wereld Ndjofang moesten in Polen zelfs tweemaal in het zand bijten! De altijd driftig scorende Oekraïnse grootmeester Ivanov ging deze zomer voor de derde maal op rij(! -in Karpacz-) onderuit tegen wereldkampioen Georgiev uit Rusland. Het blijkt dus toch niet zo makkelijk om een puntendeling te bewerkstelligen tegen een wereldtopper die 'absoluut voor de winst gaat'!! Opvallend, zou er sprake zijn van een mentaliteitsverandering; zou men zich een eerder epistel op dit blog (Catanaccio . . . - januari 2016 -) ter harte hebben genomen?!?

Paard . . .

Mocht dit inderdaad het geval zijn, dan kan het paard eindelijk weer eens voor de (dam-)wagen worden gespannen. Het arme dier werd door allerlei kunstmaatregelen (zoals de 40-zetten-regel, plusjes en minnetjes, minder denktijd, etc.) telkenmale achter het (dam-)vehicle geplaatst. Weg met al die kunstmatige (en onnodige) ingrepen die het edele damspel ruïneren; eerder meer denktijd dan minder en de 40-zetten-regel kan ook de prullenbak in!

Wanneer twee spelers niet willen strijden, dan lost een 'minimaal aantal zetten' ook niets op; overigens komt dat (niet willen strijden) op alle niveaus voor, niet alleen bij topspelers!  Ooit zag ik tijdens een Salou Open de grootmeesters Gantvarg en Korchov 'een partij spelen'; vijf minuten na aanvang van de ronde lagen beide al weer bij het zwembad; ze hadden keurig aan 'de 40-zetten-regel' voldaan, twee minuten later gevolgd door twee spelers uit de onderste regionen!! 

Voor de duidelijkheid, beide partijen eindigden in remise.

In ieder geval; de voortekenen lijken goed, of is het een illusie?

Frappant . . .

Een ander frappant verschijnsel (van de zomer van 2016) is, dat diverse jongeren zich meer en meer gaan mengen in de strijd op het hoogste niveau. De Nederlandse dambond (K.N.D.B.) heeft zich al decennialang ingezet voor het opleiden van 'de jeugd'; zo langzamerhand dringen diverse jongeren van Dietzen bloed door in de top.

De bekende namen (Boomstra, Groenendijk, Sipma en recentelijk ook Van IJzendoorn) hebben al de nodige toppers  te grazen genomen, maar ook (bijvoorbeeld) Nick Waterink, Jitse Slump  en Wouter Wolff hebben al eens een grootmeester verslagen! Zou er langzaam maar zeker een wisseling van de wacht plaatsvinden?

Overigens zijn het niet alleen de Nederlandse jongelingen die de (dam-)hemel bestormen, met genoegen zie ik ook dat diverse pupillen van Zoja Golubeva (de sterkste damster ooit)  er aan zitten te komen!! Marija Koleda en (vooral) Elena Cesnokova (ze won in Polen van Ndjofang!!) spelen op de manier die hun trainster voorstaat ("Als een man" zo zei een Nederlandse - mannelijke - grootmeester ooit).

In ieder geval, halverwege de vorige eeuw was er één jongeling die de toen heersende wereldtop met succes bestormde (Piet Roozenburg) een twintigtal jaren later was het een duo (Sijbrands, Wiersma) en nu dan zo langzamerhand een handvol? 

 We waren erbij en: We zijn erbij. (En we blijven opletten) . . .!