donderdag 15 juni 2017

Utrecht...

Door Tjalling van den Bosch

Gisteren (zaterdag 10 mei 2017) vond in Nationaal Denksportcentrum 
Den Hommel te Utrecht het Nederlands Kampioenschap Sneldammen 
plaats. 
'Alle categorieën' moet er eigenlijk aan toe worden gevoegd, want vanaf 
de allerjongsten (welpen) tot de absolute (Nederlandse) senioren-top 
streden om de nationale titels. 
Daar waar de emoties voor een belangrijke dampartij met gewone bedenktijd 
al om voorrang strijden, is dat tijdens zo'n 'snelle' dampartij helemaal een
pandemonium van gemoedsbewegingen. 

De speelzaal leek wel speciaal gebouwd te zijn voor een sneldam-toernooi; 
het is aangelegd in een soort U-vorm, waardoor de jeugd (zittend in de ene 
poot van de U) geen last heeft van de senioren (allemaal aan de andere kant 
van de ruim bemeten zaal). 
Melvin Koullen uit Limburg ging bij de welpen aan de haal met de nationale 
titel; zijn concurrenten moesten hier en daar een traantje wegpinken. 
Zo hoort het ook (traantjes wegpinken), succesvolle topsporters hebben één 
ding gemeen; ze dromen van succes, vaak heel mooie, maar op dat moment 
vaak ook zeer onrealistische dromen!  
Ik heb het al vaker geschreven, topsport en realisme zijn geen vrienden.
Maar goed, de verstoorde dromen trekken vaak aan de waterlanders en bij de 
jongste strijders op de 100 velden vloeien ze dan gemakkelijker, dan bij de 
wat meer geroutineerden (zij die de schijn wat beter ophouden!). 
Die tranen vind ik eigenlijk mooi, want het geeft ook iets bloot van het (goede) 
karakter van betreffende spelers of speelsters. 

Vrouwen . . . 

Halverwege de zaal (onderkant van de U) zaten de vrouwen; ook daar was de 
strijd hevig. 
Hier waren de emoties op het eerste gezicht aardig onder controle, maar dat 
was slechts schijn; prachtig om te volgen. 
Enkelen schoten in de finale uit de startblokken, anderen konden reeds na een
paar ronden de nationale titel vaarwel kussen. 
Je zag bij sommige deelneemsters halverwege de finale een bepaalde kanteling
van emoties; de één begon erg in zichzelf gekeerd, maar werd gedurende het 
toernooi steeds expressiever, terwijl een ander juist de omgekeerde route aflegde.
Eén van de favorieten begon heel slecht (1 punt uit 2 wedstrijden), om vervolgens
de schroom van zich af te werpen en alle andere (5) partijen te winnen. 
Nederlands Kampioen bij de vrouwen werd Olga Kamychleeva (moeder van de 
welpenkampioen!); bij haar stokte het halverwege het toernooi even (tweemaal
remise), maar uiteindelijk won ze verder al haar partijen. 

Mannen . . . 

Bij de mannen was het 's morgens tijdens de voorronde reeds 'bal'; Nationaal
Kampioen (in het min of meer normale speeltempo) Martijn van IJzendoorn, 
alsmede wereldkampioen Roel Boomstra hadden grote moeite om zich te 
plaatsen voor de A-finale! 
In de laatste partij van de voorronde moesten ze nog flink aan de bak; Boomstra
plaatste zich uiteindelijk wel, Van IJzendoorn, die superieur was tijdens het
NK op Urk, niet!! 
Onze nationaal kampioen kwam dus niet verder dan de tweede finalegroep, 
die hij vervolgens met overmacht won (dat dan weer wel). 
De wereldkampioen was uiteindelijk oppermachtig in de A-finale, door 5 van 
de 7 partijen te winnen (en de andere 2 remise te spelen) werd hij Nationaal
Kampioen Sneldammen 2017 met 12 wedstrijdpunten. 
Zijn grootste concurrent was Alexander Baliakin; hij moest halverwege de finale
tweemaal remise toestaan en doordat de beslissende partij in de laatste ronde
(tegen Boomstra) ook in een puntendeling eindigde, kwam Baliakin niet verder
dan 11 punten (wel goed voor 'het zilver'). 
Op basis van winst in de onderlinge partij werd Hein Meijer derde, vlak voor
Wouter Sipma.

Ook bij de mannen zijn de emoties hevig aanwezig, alhoewel je daarvoor een 
geoefend oog moet hebben. 
Je moet vooral niet te veel kijken naar 'wat er op het bord gebeurt'; even een
voorbeeld. 
In de eerste ronde (van de A-finale) nam Baliakin het op tegen (de verrassende
finalist) Rick Hakvoort; Baliakin liet een door Hakvoort met veel liefde omarmde
opening op het bord toe (Keller met vroege uitruil). 
Hakvoort liet de zetten snel uit zijn vingers vloeien; zijn voeten trilden dat het
een lieve lust was. 
Na een zet of 30 had Hakvoort bijna 6 minuten 'op de klok', terwijl het digitale
uurwerk minder dan 4 minuten voor Baliakin aangaf! 
Schrijver dezes had meteen in de gaten dat Baliakin dit niet zonder reden toeliet
(Baliakin is een professional, die heel goed weet waar hij mee bezig is!). 
Plotseling, als door een adder gebeten, stopte het getril onder de tafel (bij Hakvoort)
en toen was een blik op het bord voldoende; Hakvoort zat in de problemen.
Rick moest 'de punten laten', natuurlijk knokte hij nog wel even door, maar 
was verder kansloos (en de voeten rustig). 
Na afloop probeerde de verslagene met een (zenuwachtig) lachje de schijn op te
houden en op die manier de emoties een uitweg te bieden. 

Mooi 2017 . . . 

Het was voor schrijver dezes een genoeglijk dagje Utrecht; voor meer uitslagen kunt
u terecht op de KNDB-site (en waarschijnlijk ook wel op andere sites, zoals Toernooibase
Dammen). 

Op de weg naar huis realiseerde uw penneleur zich, dat wij dammers toch wel een

mooi laatste half jaar hebben meegemaakt. 

In december van het afgelopen jaar was daar de WK-match met al zijn publiciteit en

daarna waren er zeer veel mooie damhappenings, zoals de diverse NK's (bij voorbeeld

bij de vrouwen in Zoutelande en Het NK Algemeen op Urk, maar ook in de andere 

categorieën) en de vele meerdaagse- en eendagstoernooien, alsook het dammen in de

Friese variant te Franeker. 

En voor de topspelers natuurlijk de diverse internationale kampioenschappen, alsmede

de grote 'open' toernooien all over the world (and more to come - deze week bijvoorbeeld 

in Praag, Tsjechië). 

Kortom. stuk voor stuk prachtige damevenementen; 2017 is voorlopig een fantastisch dam-jaar! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten