Salou - Wijk aan Zee

Door Tjalling van den Bosch

Wat "de Hoogovens" voor de schaakwereld is, is "Salou " voor het dammen!

Natuurlijk weet ik ook wel dat het schaaktoernooi in Wijk aan Zee tegenwoordig
anders heet (Tata), maar in de volksmond weet een ieder precies wat je bedoelt
als je het over "de Hoogovens" hebt.

"Salou" is 's werelds grootste (internationale) damtoernooi en alhoewel het in
Cap Salou wordt gehouden weet een ieder heel goed wat je bedoelt met "Salou".

Veel "Huizumers" doen mee aan dit toernooi en zijn, vrijwel zonder uitzondering, zeer
positief over het 12-daagse (dam)verblijf aan de "kust van de zon"!

Dit jaar viert "Salou" zijn derde lustrum, hoe is het allemaal zo gekomen ?
We gingen voor u op onderzoek uit !

Ooit ontstond er in de Nederlandse damwereld het idee voor een damtoernooi in
het buitenland. Als ik het één en ander goed begrijp waren het Dick Hendriksen en Alexander Presman die de handschoen opraapten.

Het eerste toernooi werd gehouden rond Pinksteren (1998), in de open lucht, met zo'n
70 deelnemers. Dit was niet een onverdeeld succes, want ten eerste waaide het toen nogal en ook de plaatselijke autoriteiten waren op z'n zachtst gezegd niet gelukkig met dit outdoor-evenement. Daarom werd, het jaar erop, een hotel als locatie gekozen.

In de jaren nadien werden er verschillende hotels aangedaan, maar uiteindelijk vond
men de perfecte locatie : Hotel Cala Font in Cap Salou. Uitzicht op zee, redelijke prijzen, goed gevarieerd eten en een speelzaal die ruim genoeg was. Toen nog wel (!) want het gemiddelde aantal deelnemers lag in die beginjaren ruim onder
de 100 dammers. In de vijfde editie van dit toernooi deden er precies 100 dammers en damsters aan "Salou" mee. Voorafgaand aan het toernooi werd namelijk, in hetzelfde hotel, gestreden om de Confederation Cup. Veel toppers deden toen na afloop hiervan ook maar mee aan het "open"-toernooi.

Na het toernooi zo'n 7 maal te hebben georganiseerd vonden Hendriksen en Presman het wel welletjes, de organisatie slokte zoveel tijd op en beide mannen hadden een (meer dan)volledige baan, zodat men het niet meer zag zitten om het toernooi nogmaals te organiseren.

Peter Pippel uit Gouderak was één van de deelnemers van het eerste uur. De eerste editie van "Salou" was voor Pippel (dammend) het meest succesvol. Hij versloeg o.a Alexander Presman en eindigde dat jaar als 14de ! Enkele jaren later wist hij een tweede G.M.I. beentje te lichtten, namelijk Kees Thijssen! Het toernooi was voor Peter "zijn vakantie "geworden, waar hij elk jaar weer naar uit keek.

Toen Pippel vernam dat de organisatoren er de brui aan wilden geven, vroeg hij wat er nodig was om dit toernooi te organiseren! "Veel vrije tijd" was het antwoord, nou is Peter ambtenaar dus was dat geen probleem! Zodoende ging de man uit Gouderak aan de slag, al gauw kreeg hij hulp van Henk en Nina Hoekman. "Anders had ik het niet gered" zegt Pippel nu, want onder zijn bezielende leiding groeide het toernooi (bijna) uit zijn voegen.

De deelnemers kwamen uit alle, en verre, windstreken en het aantal groeide en groeide maar. Vorig jaar waren er zo'n 140 deelnemers, wat gezien de ruimte van de speelzaal het absolute maximum is. Dit jaar werd deze limiet zelfs overschreden en moesten veel deelnemers op de reservelijst worden geplaatst, dit tot groot verdriet van de huidige organisator. Ook de tijd die Pippel er in moet steken om het allemaal "in orde" te krijgen is absurd te noemen.

Wat een gewone deelnemer zich niet realiseert is dat er naast de gewone organisatorische zaken zoals de speelzaal, borden, schijven, klokken, notatie-formulieren, prijzen, etcetera, etcetera, ook nogal wat (andere) hordes moeten worden genomen. Je moet communiceren met de buitenlanders, dus in het Engels, Frans, Russisch (nee, Peter spreekt geen Russisch, maar daar komt Nina om de Hoek(man) kijken) en Fries !?!

Verder moet de organisatie aan de slag met: Vervoer van en naar de vliegvelden (Barcelona, Reus) trein- en bus stations (Salou, Tarragona), dus moeten er bussen en busjes worden ingehuurd. Het hotel stelt een gelimiteerd aantal kamers beschikbaar, dus dat is gezien het aantal deelnemers + aanhang (totaal moet Peter dit jaar zo'n 250 man/vrouw onderbrengen) ook niet éénvoudig. Als u dan ook nog bedenkt dat veel mensen "Salou" als hun enige echte vakantie beschouwen en dat men daarom een langer verblijf wenst, wat voor Peter betekent dat hij ook dat weer met het hotel moet kortsluiten, dan kunt u nagaan hoeveel tijd en energie er in de orgnaisatie gaat zitten.

Als klap op de vuurpijl komen dan ook nog eens de "visum-perikelen" om de hoek kijken. Dit is iets waar wij, gewone stervelingen, geen idee van hebben. De lezer moet begrijpen dat de deelnemers vanuit de hele wereld aankomen zetten.
India, Brazilië, Costa Rica, Israel, Moldavië, Mongolië, de Verenigde Staten, China,
Azerbijdjan, United Kingdom om maar eens wat verre oorden (van de deelnemerslijst)
op te noemen. Daarbij komt dat je het allemaal via de Spaanse autoriteiten moet regelen ! Daarom heeft Pippel een paar jaar geleden maar een bedrijf uit Salou in de arm genomen, welke gespecialiseerd is om al deze problemen te tackelen.

Waarom is "Salou" zo'n succes ?
Wat de reden precies is, is misschien moeilijk aan te geven, maar de feiten zijn:
Goed hotel voor een redelijke prijs (inclusief drie maaltijden ben je voor minder
400 euro, zo'n 12 dagen "onder de pannnen").
Kosten toernooi en vervoer van en naar de vliegvelden (minder dan 100 euro).
De datum (eind mei - begin juni), veel Nederlanders zien dan een kleine twee weken "zon" wel zitten.
In principe zit iedereen in hetzelfde hotel, wat volgens mij de gezelligheid ten goede komt.
De bediening is origineel te noemen, de "Salou"-gangers zullen me begrijpen als ik het heb over: "El Geffe", Elisabeth, of over de "ober die een paar woordjes Nederlands spreekt " (welke kunt u wel nagaan) . . .

Is er voor de mensen die meekomen, die dus niet aan het toernooi deelnemen, iets te doen? Nou, je moet jezelf wel vermaken natuurlijk, want er wordt niets georganiseerd.
De één vind het leuk om te wandelen, de ander zit liever op haar (of zijn) troon bij het zwembad en een derde onderneemt reisjes naar bijvoorbeeld Salou, Tarragona, Barcelona, Reus, Cambrils, Monserat.
De rondes vangen aan om 15.30 uur (met uitzondering van de 3de ronde), dus vaak kunnen de dammende partners overdag gewoon mee met deze uitstapjes. Voor de jeugd, die liever s'nachts Salou onveilig maakt, is het aanvangstijdstip ook goed
te doen. De door mij zo vermaledijde 3de (en 4de ronde), worden op de dinsdag gespeeld, deze begint om 9 uur s'morgens (grrr !) en de 4de gewoon om 15.30 uur.
Maar door deze dubbele ronde is er op de vrijdags geen speelronde, dan kunnen de dammers (en meekomers) dus wat langere tripjes maken.
Voor de damjunkies is er op de vrijdag nog de mogelijkheid om aan het sneldamtoernooi, dat 's avonds wordt gehouden, mee te doen.

Voor mij is "Salou" een perfect toernooi, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik geen vergelijkingsmateriaal heb, want ik heb verder nog nooit aan een ander buitenlands toernooi meegedaan. Nou met uitzondering dan van het toernooi om de "Flanders Cup" in Heule (België)! De Nederlanse toernooien zijn natuurlijk ook allemaal stuk voor stuk uitstekend te noemen.

De toekomst zal uitwijzen of ik ook nog eens zal meedoen aan de toernooien in Thailand (dit moet toch een unieke ervaring zijn) en Praag (alleen al vanwege de historie die in de hoofdstad van Tsjechië ligt).

Veel leden van onze damclub hebben deze toernooien vaker dan één keer bezocht en zijn
ook over deze "uitjes" altijd zeer lovend. Voor meer informatie over "Salou" kunt u terecht op de door Alexander Presman bijgehouden site "Salou Open".

SALUD