woensdag 28 oktober 2015

Niet doen/wel doen...


Door Tjalling van den Bosch

Twintig jaar geleden reisde uw penneleur de wereld rond in het professionele circus dat (ook nu nog) 'de sterkste man' heet. Op een gegeven ogenblik (1996) was er een wedstrijd in Hongarije (Visegrád).
Hongarije was nu niet bepaald een toonaangevend ('sterkste man'-)land, maar sinds enkele jaren had men iemand (László Fekete) die redelijk meedraaide in het circuit. De avond voor de wedstrijd was er de gebruikelijke opening (met onder meer de loting). Tijdens de (altijd veel te lange) speeches werd het duidelijk dat de (Hongaarse) organisatie voorkeur had voor één bepaalde winnaar. U raadt het al: de Hongaar.
Wij (de andere deelnemers) maakten hier verder weinig tot geen woorden aan vuil, maar na afloop van de ceremonie was het duidelijk dat de winnaar never nooit niet de beoogde persoon van de organisatie zou worden. Je laat je als sporter niet piepelen(!); alle deelnemers waren na de opening tot op het bot gemotiveerd.
Liever iemand anders helpen, dan dat de Hongaar de wedstrijd zou gaan winnen! (De winnaar werd uiteindelijk de IJslander Magnus Ver Magnusson en uw penneleur nam het zilver mee naar huis; de Hongaar liet zich, toen het duidelijk was dat hij niet meer kon winnen, geblesseerd afvoeren, maar dit geheel terzijde natuurlijk).

Niet doen . . .

Ik moest aan dit voorval denken tijdens de opening van het Europees Kampioenschap Dammen 2012  te Emmen. Bijna alle sprekers spraken hun voorkeur uit voor één bepaalde (Nederlandse) deelnemer als eindoverwinnaar! Zoiets moet je NIET DOEN, tenzij je natuurlijk de concurrentie 'op scherp' wil zetten! Alexey Chizhov won het toernooi en nee, hij was dus niet de beoogde winnaar!!
Overigens vind ik het sowieso not done om je als organisatie, sponsor, werelddambond, Nederlandse dambond, in het openbaar (en liever ook niet in 'besloten' kring) uit te laten over een bepaalde voorkeur (qua winnaar). Laat het bovenstaande een (wijze) les zijn voor het komende WK Dammen; dus niet (weer) doen!

Wel doen . . .

Ik hoop overigens wel dat er na afloop van het Wereldkampioenschap Dammen te Emmen (van 8 t.e.m. 25 november 2015) een toernooiboek wordt uitgegeven(!), en dan geen (of niet alleen een) digitale versie, maar één die niet misstaat in de boekenkast van iedere damliefhebber. Van veel wereldkampioenschappen zijn er prachtige toernooiboeken (uitslagen van de ronde met tussenstand, vlot geschreven ronde-verslagen en doorwrochte partij-analyses), maar helaas zijn er ook W.K.'s waar geen naslagwerk van is! Een groot gemis.

De organisatie van het Javaanse Jongens WK-dammen 1990 schreef in het voorwoord van het toernooiboek dan ook terecht: 'Inhoudelijk geeft dit boek een prachtige weergave van de (WK-) titelstrijd 1990 en het bevat partijnotaties voorzien van deskundig commentaar. Met de uitgave van dit toernooiboek is nu het laatste belangrijke facet van dit sportgebeuren afgesloten'. Redactielid van hetzelfde toernooiboek (en deelnemer aan het WK-toernooi) Ton Sijbrands schreef in het nawoord: 'Menig dam-liefhebber is het een doorn in het oog dat toernooien van een dergelijke importantie slechts hoogstzelden in boekvorm worden vastgelegd'.

Dus beste (en door mij zeer gewaardeerde) organisatoren van het
Wereldkampioenschap Dammen 2015: niet doen/wel doen . . .

Dam-happening

Hopelijk wordt het WK Dammen 2015 een fantastische dam-happening. Voor de broodnodige persaandacht liggen ongetwijfeld de draaiboeken klaar (t.v., radio, schrijvende pers, social-media). Ook 'onze' damrubriek-penneleurs (welke sport kan bogen op wekelijkse columns?) kunnen we in de strijd gooien én wij, dammers, kunnen ook meehelpen!

Laten we (net als tijdens het WK voor de jeugd) op zondag 8 november (eerste ronde) allemaal afreizen naar Emmen; we laten op die manier het Nederlandse volk weten dat we er (nog steeds) zijn! Gevolg: de zaal puilt uit; velen kunnen niet naar binnen, opstoppingen, deelnemers weigeren nog een zet te doen vanwege het lawaai, politie wordt erbij gehaald, en weet ik wat al niet meer.
Kijk dan komt onze sport (en het WK Dammen) vast en zeker volop in de schijnwerpers van de (niet dam-)media te staan.

Om u alvast op te warmen; zo zag het er in 1948 uit:


1948 Amsterdam WK

woensdag 21 oktober 2015

De jeugd...

Door Tjalling van den Bosch

Er zijn dammers die te pas en te onpas te koop lopen met: "De jeugd wil niet dammen; ze hebben computers, iPads, tablets, smart-phones en wat al niet meer en dat vinden ze veel leuker" . . . 

In februari 2014 heeft uw penneleur al eens een epistel aan dit onderwerp besteed; mijn conclusie was toen: "De jeugd wil wel, maar de ouderen willen niet meer opleiden . . ."  Toch zijn er nog steeds dammers die menen dat die stelling ("de jeugd wil niet"), ook nu nog, valide is! Deze dammers zou ik willen adviseren om eens een kijkje te gaan nemen in Beilen, en wel tijdens het WK dammen voor de jeugd (van 1 t.e.m. 7 november 2015)! Eat your hart out . . . 

WK jeugd . . .

Het WK voor de jeugd lijkt op voorhand een waar spektakelstuk te worden; bijna 300 deelnemers (van 8 tot 20 jaar, in diverse leeftijdscategorieën) vanuit de hele wereld strijken begin november neer in het anders zo rustige Beilen. De sporthal waar dit evenement plaats gaat vinden is de Drentehal te Beilen (Eursingerweg 1).

U kunt waarschijnlijk wel begrijpen dat dit een giga-organisatie is. De mensen die het 'aandurfden' verdienen meer dan lof; uw penneleur kan het niet nalaten om deze helden (want dat zijn het in mijn ogen) bij naam te noemen: Wim Koopman, Gerhard Dunning, Harry de Groot, Henk Kalk, Siep Buurke, Herm Jan Brascamp en Geb Kos. Er zullen ongetwijfeld veel mensen zijn die naast de organisatie ook de handen uit de mouwen steken; ook voor hen hulde, grote hulde!
Wij dammers zijn toch eigenlijk verplicht om op z'n minst eenmaal een bezoek te brengen aan dit grootste meerdaagse damtoernooi in Nederland ooit!
Al zou het alleen maar zijn om de moedige organisatoren een plezier te doen!!

Waar loopt zo'n organisatie zoal 'tegenaan'? Huisvesting: niet alleen voor de 300 deelnemers, maar ook voor de (ongeveer) 150 begeleiders, trainers, ouders, etc. Maaltijden: wel of niet gesponsord, maar er zullen toch 3 maaltijden per dag (per persoon) geserveerd moeten worden. Vervoer: niet alleen van het logeeradres naar de speellocatie v.v., maar ook van vliegvelden, trein- of busstations v.v.. Materiaal (dat is misschien nog het gemakkelijkst!) 300 stoelen en 300 tafels, 150 borden en 150 klokken, prijzen (in de diverse leeftijdscategorieën)  en wat al niet meer zij (notatiebiljetten, arbiters, websiteondersteuning). 
Kortom, een ware tour de force . . .Overigens; dezelfde organisatoren zijn op het onwaarschijnlijke idee gekomen om aansluitend aan het WK voor de jeugd ook hun schouders onder het WK Algemeen te zetten! Het aloude adagium 'god schiep uit gouden korenaren de Drentenaren' laat zich hier gelden!

Jaar geleden . . .

Het is al weer een jaar geleden dat onze prachtige damsport heel mooi in de belangstelling stond (in Nederland); weet u het nog? Ja inderdaad, ik doel op de blindsimultaan van Grand Maître Ton Sijbrands; heel niet-dammend-Nederland sprak hierover. Welke andere (niet al te grote) sport kan zich op die manier één jaar later wederom aan het volk van Dietschen bloed presenteren?  Het is te hopen dat de draaiboeken voorzien in optredens in diverse talk-programma's (het liefst op de landelijke televisie!).
Dat moet mogelijk zijn; ook gezien de enorme aandacht van een jaar geleden voor de krachttoer van Sijbrands! (Dus: 'de pers' wil wel . . .).

Ik hoop dat de media-aandacht eindelijk weer eens een geweldige, positieve impuls zal geven aan de mij zo dierbare denksport.

Op naar Beilen . . . !
(Droom: verkeersinformatie, 1 november; in en rond Beilen is er sprake van grote verkeershinder . . .).


woensdag 14 oktober 2015

Pjotr...

Door Tjalling van den Bosch

Vanwege de Nina Hoekman Memorial (van 23 t.e.m. 25 oktober aanstaande) wijden we een viertal epistels aan mensen die op één of andere manier met Nina Hoekman-Jankovskaja van doen hebben gehad; dit is de laatste. Om één persoon kunnen we natuurlijk niet heen:

Pjotr . . . (?)

Neen, we toveren niet iemand voor het voetlicht die Nina kent uit haar 'jonge jaren', dus niet iemand uit de Oekraïne. We gaan het hebben over Nina's damzoon numero uno: Roel Pjotr Boomstra.
Roel werd geboren op 9 maart 1993 te Utrecht. Het heeft maar weinig gescheeld of Roel had nimmer achter het dambord plaatsgenomen(!); de eerste denksport waar hij mee in aanraking kwam was namelijk het schaken. Gelukkig kreeg Roel op ongeveer 7-jarige leeftijd ook onze edele damsport voorgeschoteld; alras werd duidelijk dat daar zijn talenten lagen.

Via de damclub kwam Roel al snel terecht in de nationale selectie; in eerste instantie bij de espoirs (oftewel in goed Engels: hopes). Op het EK voor de jeugd in 2005 kreeg de toen 12-jarige Roel voor het eerst te maken met bondsjeugdtrainster Nina Hoekman. Ze zouden een innige band opbouwen; ze waren beide niet weg te slaan, Roel niet als talentvolle jeugddammer en Nina niet als jeugddamtrainster.

We laten Roel even aan het woord over Nina: "Nina was als een dammoeder voor mij. Op de zeven Europese kampioenschappen die ik tussen 2005 en 2011 heb mogen spelen was Nina altijd als coach aanwezig". En een succesvolle periode (2005-2011) was het. Boomstra's palmares in die periode: als pupil 2005 en 2006 zilver, als aspirant 2007 zilver, 2008 goud en 2009 zilver, als junior zowel in 2010 als in 2011 goud. Het zal u dan ook niet verbazen dat Roel op jonge leeftijd de titel Grootmeester Internationaal kreeg toebedeeld.

Altijd aandacht . . .

Ook in toernooien waar zowel Roel als Nina aan meededen, had Nina altijd speciale aandacht voor de partijen van haar pupil. Na afloop bespraken ze die dan; de partijen die Nina zelf speelde kwamen nauwelijks aan bod. Doordat Nina zo'n aandacht had voor Roel zijn partijen, en na afloop ook telkens in zijn buurt bivakkeerde, ontstond er bij veel mensen het idee, dat Nina daadwerkelijk de moeder van Roel was. "Daar hebben Nina en ik altijd erg om kunnen lachen" vertelt Roel verder, "tijdens de prijsuitreiking van de World Cup in Oefa (2011, waar beide in hun categorie de tweede prijs wonnen) kreeg Nina daadwerkelijk de vraag voorgelegd 'is dat je zoon?'".


Prijsuitreiking Oefa 2011
Presteren op het hoogste niveau . . .

Nina heeft Roel ook kennis laten maken met het: op het hoogste niveau presteren. Wanneer Roel wat nerveus was, vlak voor een belangrijke wedstrijd, dan kwam Nina met het geruststellende (en moederlijke): "Ik ben wel zenuwachtig voor jou, dan hoef jij dat niet meer te zijn". Het was een  typische opmerking van een succesvolle coach; op het juiste moment(!) even ontspanning, even een kleine glimlach. In ieder geval, Roel was vaak succesvol en hij koestert dan ook de tijden waarop Nina trots op hem was: "prachtige momenten waren dat".

Schrijver dezes weet dat Nina ook altijd bezig was om haar pupillen de liefde voor het damspel bij te brengen én ook mentaliteit en vechtlust; niet dat Nina dit in zoveel woorden zei, maar op een verfijnde manier kwam die 'boodschap' bij de meesten wel over. Helaas mocht Nina niet meer Roels grootste triomf (tot nu toe!!)  meemaken; nadat Nederland bijna 1½ decennium geen grote internationale titel had weten te bemachtigen, sloeg Roel toe tijdens het Europees Kampioenschap 2014. Na een imponerende start (6 uit 3) consolideerde Boomstra zijn eerste plek met louter remises tegen sterke opponenten; het bracht hem (en Nederland) de zo gewenste titel: Europees Kampioen.

Ook vond Nina het zeer belangrijk dat haar pupillen zich ontwikkelden 'in algemene zin' (sociaal gedrag, school). Op sociaal gebied profileert Roel zich tegenwoordig nadrukkelijk, o.a.  op facebook; daar bewerkstelligt hij mee dat dammen 'een gezicht' krijgt én dat dammers en niet-dammers een kijkje krijgen in de keuken van het topsport-dammen. Ook zijn opleiding neemt Boomstra serieus; anno 2015 is Roel student aan de Rijks Universiteit Groningen, waar hij bezig is met zijn bachelor Natuurkunde. Hopelijk niet te intensief, want in november (2015) staat het wereldkampioenschap in Emmen 'op de rol'.

Wat zou Nina zenuwachtig voor je zijn geweest Roel . . .


  

woensdag 7 oktober 2015

PP...

Door Tjalling van den Bosch

Dit epistel staat wederom in het teken van de  Nina Hoekman Memorial, welke plaatsvindt te Zutphen op 23, 24 en 25 oktober 2015 (www.Ninahoekmanmemorial.nl) De aanhef is zeker voor insiders meer dan duidelijk: (Nee, niet Piet Paulusma!!)

Peter Pippel.
 
De naam die in dam-land garant staat voor: de voortreffelijke organisatie van het fameuze damtoernooi Salou Open

Organisatie Salou; traditie
Peter Pippel is geboren op 21 september 1951 te Nieuwer-Amstel; ga niet op zoek naar 'waar dit ligt', want de gemeente Nieuwer-Amstel bestaat niet meer. Heden ten dage (anno 2015) is het de gemeente Amstelveen. 

Na het voortgezet onderwijs (MULO en Kweekschool) vond Pippel in 1971 emplooi bij de P.T.T. (voorloper van de K.P.N.).  Het is uw penneleur niet bekend of Peter tijdens zijn schoolperiode niet voldoende had opgelet, of dat hij 'even' geen zin had, maar ondanks zijn werk dook hij toch weer de studieboeken in. De reden volgens Peter was dat hij zijn werk toentertijd leuk vond, maar om 40 jaar hetzelfde te blijven doen, leek hem minder aantrekkelijk. Eerst (in de avonduren dus!) het Atheneum en daarna een pittige studie Bedrijfseconomie aan de Universiteit van Amsterdam. 
In 1991 stapte Pippel over naar de Gemeente Utrecht; eerst bij de Reinigings- en Havendienst later werkte hij zich op tot Financieel Specialist bij de Centrale afdeling Financiën. Sinds 2013 geniet Peter van zijn welverdiende (pre-)pensioen

Dammen . . .

Op jonge leeftijd kwam Peter reeds in aanraking met het dammen; zijn oudere broer Kees beoefende het spel, in huiselijke kring, zeer serieus.Wederom kunnen we niet vaststellen of Peter in eerste instantie niet oplette of 'even' geen zin had, maar pas op zijn 16de raakte hij in de ban van onze edele damsport; hij zou er nimmer meer van afzien. De jonge Peter had zelf het idee dat zijn talenten, in eerste instantie, meer in het (straat-)voetbal lagen . . .  

Vragend naar zijn beste dam-prestaties komt Peter met: "Ik werd ooit kampioen van IJmond in de hoofdklasse, er was één veel betere dammer, maar na een heftige strijd won ik het toernooi". Is dat het? Peter vervolgt: "In de eerste editie van Salou Open (1998) speelde ik in de achtste ronde tegen GMI Alexander Presman. Wonder boven wonder won ik, na een prachtig duel". Presman was tevens organisator van het toernooi en later, toen Pippel de organisatie had overgenomen, kwam hij erachter dat het eigenlijk geen goede combinatie is: organisator én deelnemer. "Het kost je punten" is zijn ervaring nu. In 2002 won Peter opnieuw (en wederom in Salou) van een GMI; Kees Thijssen moest in een gewonnen positie een verrassende manoeuvre uitvoeren om tot winst te komen, daarvoor moest Thijssen alles eerst wel even goed doorrekenen. Op zich is dit niet zo'n probleem voor Kees; echter in de bewuste partij verloor hij 'zijn klok uit het oog'! 
 
Nina . . .

In 1991 ging Pippel (net als Paul Visser in 1989) met een groep Nederlandse dammers naar Kiev, voor een dam-uitwisseling. In Kiev ontmoette Pippel voor het eerst Henk Hoekman; verder viel het hem op dat de meeste Oekraïners niet veel kaas hadden gegeten van het 'dammen op de 100-velden.' Er was één uitzondering, een jongedame van zo'n 25 jaar oud; het bleek te gaan om de (toen nog) vriendin van Hoekman: Nina Jankovskaja. "Nina liet toen al zien dat ze een zeer goede damster was; ze veegde mij finaal van het bord" herinnert Peter zich nu nog.

Later trof Peter het Zutphense duo (Henk en Nina waren inmiddels getrouwd) eenmaal per jaar (vanaf de eerste editie) tijdens Salou Open.  Alhoewel er in eerste instantie niet direct sprake was van een grote vriendschap, veranderde dit in 2004 toen de organisatoren (Alexander Presman en Dick Hendriksen) geen tijd meer konden vrijmaken voor de organisatie en met het toernooi wilden stoppen.  "Ze gaan toch niet mijn vakantie afpakken?" moet Peter zich toentertijd hebben laten ontvallen en ook "Wat is ervoor nodig om zo'n toernooi te organiseren?". "Veel tijd" was het antwoord op die laatste vraag.
U weet ondertussen dat Peter ambtenaar was, dus . . . om een lang verhaal kort te maken: Peter Pippel ging Salou Open organiseren, mede door de ferme aanmoedigingen en uitdrukkelijke hulp van Henk en Nina. "Zonder hen was het nooit gelukt" weet Peter anno 2015 zeker. "Nina benutte haar dam-relaties ten volle en zorgde ervoor dat het toernooi uitgroeide tot het grootste buitenlandse damtoernooi".  "Henk liet organisatorisch zijn handjes (nou ja, zeg maar gerust handen) wapperen en ik ontfermde me over de administratie" vertelt Peter verder. Een prachtig drie'man'schap, hetgeen leidde tot een zeer hechte vriendschap.

Koek en ei . . .

"Was vanaf dat moment alles altijd koek en ei?" vroegen we ons onderwerp. "Zeker niet" vertelt Pippel; hij vervolgt "Op een gegeven ogenblik zat Salou Open meer dan vol; toch meldde zich nog een zeer sterke speler aan. Nina wilde die speler graag mee laten doen; ik vond dat niet fair tegenover anderen, die op de wachtlijst stonden. Ik kreeg hierover een flink meningsverschil met Nina; ze ging daarin zover, dat ze haar medewerking wilde staken! 'Gelukkig' kwamen er dat jaar de nodige afzeggingen, waardoor de betreffende 'sterke speler' gewoon mee kon doen. Ik weet niet wat er anders gebeurd zou zijn; ook dat was Nina: duidelijk in alles en bovenal volhardend."

Ook over Nina's wil om te winnen (volhardend) heeft Pippel nog een verhaal: "Tijdens een kampioenschap verloor Nina, terwijl ze een paar zetten voor het einde simpel remise had kunnen maken. In plaats daarvan nam ze onverantwoorde risico's en verloor dus. Op de vraag waarom ze de remise uit de weg ging, was het antwoord voor de omstanders even verrassend als duidelijk: "Ik wilde vandaag geen remise, winst of verlies was het enig mogelijke resultaat"".

Ooit onderhield Peter Nina over het feit, dat ze met een Nederlander was getrouwd en dat de overstap naar Zutphen een hele verandering voor haar moet zijn geweest? Nina antwoordde toen gevat: "Ja Peter, maar aanraken is trouwen".

Het slotakkoord van dit epistel is voor Peter Pippel:
"Ik heb altijd vreselijk veel bewondering gehad voor de mens Nina Hoekman-Jankovskaja