zaterdag 24 februari 2018

Uit de lucht...

Door Tjalling van den Bosch

Zoals u ongetwijfeld hebt geconstateerd waren we een paar weken uit de lucht. Was het een winterdepressie of de moeilijk te verteren degradatie van Huizum 1? Geen van beide; het winterweer is juist iets waar uw penneleur naar uit kijkt en de afdaling naar de eerste klasse van de NC (van Huizum 1) was iets dat zich eigenlijk het hele seizoen al aankondigde, dus kwam dat niet meer als een moeilijk te verteren verrassing.

Nee, schrijver dezes was een tijdlang druk met werkzaamheden en ook, zoals u reeds eerder hebt kunnen constateren, is de creativiteit minder dan het weleens is geweest.Tevens was het de afgelopen maanden, qua dammen, ook een drukke tijd in Noord-Nederland, met veel toernooien en andere dam-activiteiten! Laten we deze keer maar eens kijken naar de stand van zaken in de Nederlandse damwereld; we moeten tenslotte weer eens (her-)beginnen!

Beslissingen . . . 

De plaatsing voor het Nederlands Kampioenschap voor vrouwen is in de beslissende fase aangekomen; aanstaande zaterdag (24-2-2018) is de laatste ronde van de halve finale en wordt het duidelijk wie het viertal reeds geplaatsten (Doumesh,Verheul, Timmerman en Van Muijen) gaan vergezellen tijdens de finale in het Zeeuwse Zoutelande (van 19 t.e.m. 24 maart). Denise van Dam en Jacqueline Schouten zijn reeds door en ook Barbara Graas lijkt veilig; voor de laatste (vierde) plek ligt de strijd nog open (spannend!).

Ook de finalisten voor de mannen-editie (van 4 t.e.m. 14 april in het Friese Harlingen) worden aanstaande zaterdag duidelijk; de vier reeds geplaatsten zijn de kampioen van 2017 Van IJzendoorn, alsmede de nummers twee en drie van vorig jaar, respectievelijk Baliakin en Heusden. Roel Boomstra heeft de zogenaamde sponsorplaats van de organisatie (stichting WDF) gekregen; de overige acht moeten uit de halve finales komen. In één groep (van de vier) lijkt het een gelopen koers, maar in de overige groepen zijn er spannende ontknopingen te verwachten.
Op de laatste speeldag van de halve finales (aanstaande zaterdag dus, in Utrecht) valt de definitieve beslissing; een spannende aangelegenheid en zeker een  kijkje waard voor de echte damliefhebbers.

Op zaterdag 3 maart aanstaande vallen er tevens de nodige beslissingen in de diverse klassen van de Nationale Clubcompetitie, wat betreft handhaving, dan wel degradatie (na-competitie).
En valt ook de beslissing over welk team zich een jaar lang Kampioen van Nederland mag noemen! Doordat voormalig kampioen Hijken DCT zich reeds in de eerste ronde van de Ereklasse liet verschalken door WvM Westerhaar (met 9-11), liep het Drentse team het hele seizoen achter de feiten aan. Van Stigt Thans uit Schiedam bleef al zijn partijen winnen en dus kwam het aan op de beslissende 10de ronde (3 februari 2018), toen de twee topteams elkaar ontmoetten. Door een overwinning van zesvoudig wereldkampioen Harm Wiersma (en negen remises!) trok Hijken DCT de stand weer gelijk. Zoals werd verwacht wonnen beide teams in de laatste ronde en dus eindigden zij na 11 ronden gebroederlijk op de eerste plaats.
Op zaterdag 3 maart staat de beslissingswedstrijd gepland; Van Stigt Thans heeft vanwege een beter bordsaldo genoeg aan een gelijkspel.

Eigenlijk is het jammer dat men het beslissende duel heeft geprogrammeerd  op de dag dat er veel andere wedstrijden zijn (na-competitie); daardoor blijven veel liefhebbers verstoken van de mogelijkheid om live aanwezig te zijn (dan wel het volgen via de computer) bij de ontknoping van het Nederlands Kampioenschap voor clubteams. Zou het echt niet mogelijk zijn om de wedstrijd Van Stigt Thans - Hijken DCT te verplaatsen?

Dat was het voor nu; hopelijk vinden we weer genoeg inspiratie om u ook dit jaar van (veel?) dam-leesplezier te voorzien.


vrijdag 2 februari 2018

Steven Bradbury...

Door Tjalling van den Bosch

Zegt de bovenstaande naam u iets?
Ook niet als ik zeg: Olympische Spelen 2002 (Salt Lake City), shorttrack?
Ewel, daar gaan we: Steven Bradbury is een voormalig shorttracker uit
Australië; hij won in 2002 Olympisch goud op de 1.000 meter in het
shorttrack op een heel bijzondere manier.

Bradbury werd eigenlijk reeds in de kwartfinale uitgeschakeld, maar
doordat de winnaar van zijn race werd gediskwalificeerd, ging hij toch
door naar de halve finale.
In die race kon Bradbury absoluut niet meekomen; hij reed op grote
achterstand, maar toen gebeurde het ongelooflijke.
Doordat 3 van de 4 schaatsers voor hem, vlak voor de finish onderuit
gingen, kwam Bradbury als tweede over de finish en plaatste zich op
die manier voor de finale!

Daarmee is het verhaal nog niet afgelopen, want in de strijd om het
goud ging het nog een graadje erger!
Bradbury kon ook nu absoluut niet meekomen; halverwege de finale
reed hij al op een half rondje achterstand.
Totaal kansloos dus, maar ach, hij had toch maar mooi de finale bereikt,
zij het met het nodige geluk!

Echter . . ., in de laatste bocht gingen de vier koplopers onderuit (inclusief
de grote kampioen Apolo Ohno)!!
Daardoor ging Steven Bradbury als eerste over de finishstreep en was hij
de eerste atleet van het 'zuidelijk halfrond' die een gouden medaille won
tijdens de Olympische Spelen van 2002!
Tijdens zijn overwinningsspeech zei een nog steeds volkomen overdonderde
Bradbury: "Ik dacht, wacht eens even, ik geloof dat mijn schaatsen als eerste
door de finishlijn gingen"!

Hepie . . .

Uw penneleur moest aan Bradbury denken na afloop van het Hepie Koelstra
Open Rapid Damtoernooi in Twijzelerheide; afgelopen zaterdag (27-1-2018).
De winnaar van het toernooi werd Sietse Nagel; gezien het deelnemersveld
een even onverwachte winnaar als Bradbury in 2002!

Sietse Nagel
Anders dan de Australiër kon Nagel wel goed meekomen, alhoewel hij op voorhand niet eens als outsider werd gezien!Nagel begon in de eerste ronde nog voorzichtig met een puntendeling, maar kwam daarna goed op stoom; hij bond de éne na de andere tegenstander aan zijn zegekar.
Doordat diverse 'op papier' sterkere tegenstanders onderuit gingen (onder wie de huidige wereldkampioen Alexander Shvartsman), kreeg Nagel alleen maar dammers tegenover zich die hij (met een beetje geluk) zou moeten kunnen hebben!
En dat deed hij ook; in de zesde ronde kreeg Nagel wel een (op papier) sterke
opponent voorgeschoteld, maar hij hield stand; een puntendeling was het resultaat.
Toen Nagel ook in de laatste ronde zijn tegenstander verschalkte, kwam hij als eerste over de finishlijn; hij had als enige 12 punten gescoord hij 7 partijen.
 
Voorbereid . . .!

Het duurde even voordat een totaal overdonderde Sietse Nagel het allemaal
een beetje helder voor de geest kreeg; hij was de onverwachte winnaar van
het Hepie-toernooi!
Tijdens zijn goed voorbereide overwinningsspeech (hij las het voor van een
briefje! - alsof hij zijn overwinning had zien aankomen! -) bedankte de trotse
winnaar alles en iedereen; natuurlijk de organisatie en zijn tegenstanders,
maar ook zijn buurvouw, zijn 'verre' achterneef en zijn logeervriendin, die
blijkbaar allen een goede invloed op hem hebben.
Tenslotte droeg hij zijn titel op aan de, in augustus 2017, overleden
Leo van der Galiën, die het toernooi (samen met Hans van Dijk) 13 jaar
achterelkaar had georganiseerd.

Het was nog lang onrustig in Twijzelerheide . . .!