Roel Boomstra: Wereldkampioen |
Over de juistheid van de einduitslag is dan ook geen twijfel mogelijk: Terechte winnaar. De nieuwbakken wereldkampioen liet zijn jeugddroom ("ik wil wereldkampioen worden") werkelijkheid worden.
Opvallend . . .
Op een dergelijke dam-manifestatie stuurt men vaak sportjournalisten af, die geen enkele binding hebben met het edele damspel, die zich vervolgens verwonderen over de damsekte. Wanneer je naderhand de pennenvruchten van deze scribenten tot je neemt, lijkt het wel of men bij een soort vrijmetselarij is geweest! Van het "na 17-22 komt 32-28 en dan heeft zwart geen fatsoenlijk tempo meer", of "dan moet hij het kerkhofveld gaan bezetten, maar dat is misschien wel kansrijk" begrijpen ze niets en van het oproepen van partijen van tientallen jaren her en van de bijbehorende emotionaliteit en subjectiviteit, raakt het journaille zomaar van slag ("Rare jongens die dammers . . .").
Opvallend genoeg viel er tijdens de match Groenendijk-Boomstra nauwelijks een onvertogen woord te bespeuren; er werd zelfs niet (zoals in het verleden regelmatig!) badinerend over onze geliefde damsport geschreven.
Ook werd er niet gezeurd over 'de remises'; nu is er helemaal niets mis met een puntendeling (is gewoon één van de drie mogelijke uitslagen), maar omdat dammers in het verleden vaak in de kramp schoten wanneer men ging uitleggen waarom een remise een normale uitslag was, stelden de persmuskieten juist dát aan de kaak. Dat 'in de kramp schieten' kwam voornamelijk voort uit het feit dat er ooit zoveel salon-remises waren; puntendelingen zonder strijd.
Overigens werd ook weleens gesproken over 'grootmeester-remises', maar dat is niet correct; puntendelingen zonder strijd komen namelijk op elk niveau voor! Wanneer dammers van een iets minder hoog niveau op een bloedeloze puntendeling aansturen, dan krijg je vaak op de waarom-vraag te horen: "Ik doe het voor mijn team", of "Is goed voor mijn rating"; drogredenen natuurlijk!
Ga toch lekker dammen; zoek de strijd op!!
Gelukkig . . .
Doordat de uitslag van de match werd beslist tijdens de partijen met (min of meer) normale (be-)denktijd, hoefde gelukkig het 'versneld dammen' (met aanzienlijk minder tijd om na te denken) niet van stal te worden gehaald! Door te sleutelen aan 'de tijd om na te denken' kom je aan de essentie van het dammen (is denksport) en dat is heel gevaarlijk; dammers zijn nu eenmaal mensen die graag puzzelen (nadenken voordat ze iets doen). Wanneer je ze dat ontneemt/inperkt, bestaat de mogelijkheid dat ze zich vroeg of laat afwenden van het dammen en mensen die zich graag wat dynamischer vermaken, zullen zich überhaupt niet zo snel aangetrokken voelen tot het damspel (dan zijn er wel leukere vormen van vermaak!).
Het 'versneld dammen' heeft ook niets te maken met een verlening, zoals in het voetbal gebruikelijk is! De verlenging in het voetbal betekent dat men gewoon nog een half uurtje doorspeelt; bij het dammen zonder een fatsoenlijke tijd/zetten-verhouding, verandert men plotseling de essentie van het spel (niet meer denken - in ieder geval minder -, maar doen!).
Voor de duidelijkheid: De essentie van het dammen is denksport; bij het voetbal is de essentie balsport. Wanneer men (tijdens een verlenging) het voetballen op een dergelijke manier zou veranderen (essentie) als bij het dammen, gaat men in de verlenging dus met andere ballen spelen!! Ziet u het al voor zich, voetballen met een tennisbal als verlenging(!); absurd natuurlijk, maar waarom doen we dat in het dammen dan wel?
Maar goed, wat betreft de publiciteit mogen we de tweekamp Groenendijk- Boomstra dus tot een groot succes rekenen. Hopelijk kan de damwereld er de vruchten van gaan plukken in het nieuwe jaar:
Gelukkig 2017 . . ..