Iser Koeperman (2)

Door Rein van der Pal

De hoogtijdagen van ir. Iser Josifowitsj Koeperman lagen tussen 1958 en 1968. Hij werd vijf keer kampioen van de Sovjet-Unie en één keer Europees kampioen (1965). Hoewel hij daarnaast nog menig toernooi won lag zijn grootste kracht in het spelen van matches om de wereldtitel.

Tweekamp tegen Deslauriers

In 1956 had Marcel Deslauriers tot veler verrassing het wereldkampioenschap, dat in verschillende plaatsen in Nederland plaatsvond, gewonnen. Hij bleef Reinier Cees Keller precies één punt voor. Aan de top van de ranglijst waren verder louter Nederlanders terug te vinden: Jan Bom, Piet Roozenburg, Geert van Dijk en Wim de Jong. Deslauriers werd niet gehinderd door een grote theoretische kennis, maar vertrouwde op zijn inzicht en slagvaardigheid.
Twee jaar later meldde Iser Koeperman zich als uitdager. Hij was de eerste Rus die in Nederland in een toernooi speelde en kwam als winnaar van de Challenge Mondial in Rotterdam (1958) te voorschijn.

M. Deslauriers - I. Koeperman WK-match 1958

Koeperman pakte de zaken professioneel aan en had in zijn team de beschikking over een secondant (W. Kaplan) en een delegatieleider (I. Koslow). De gewiekste Canadees had naar verluidt alleen een fles cognac bij zich. Anders dan de lezer misschien zou verwachten bleef Koeperman in de match tegen Deslauriers niet ongeslagen. Hij verloor zelfs twee partijen. De combinatie waarmee Koeperman in de veertiende partij werd gevloerd is naar Deslauriers genoemd, de Coup Deslauriers. Uiteindelijk trok de Reus uit Kiev, die al in de allereerste partij had toegeslagen, met 18-22 aan het langste eind. Koeperman was voor de eerste keer wereldkampioen en zou zich tot 1974 in de strijd om de wereldtitel blijven mengen.

Matchboek

Van deze tweekamp is in 1960 een matchboek verschenen, geschreven door Koeperman en Koslow, waarin de partijen van kort commentaar worden voorzien. Het boek bevat verder een soort historisch overzicht, uitslagentabellen van Russische kampioenschappen en WK-toernooien en prachtige foto's van eerdere wereldkampioenen als Hoogland, Molimard, Reichenbach, Ghestem, Roozenburg etc.

M. Deslauriers - I. Koeperman

(14e matchpartij)

Koeperman heeft zich aan de korte vleugel laten opsluiten, een speltype waarover in die tijd nog maar weinig bekend was. In het matchboek geeft hij aan dat in de diagramstand de zetten 40-34, 49-44 en 48-42 verliezen door kleine combinaties ingeleid met 17-22!
Maar ook 35.43-39? is verhinderd wegens: 17-22! 36. 28x17 11x31 37. 26x17*  31-37! 38. 32x41 18-22 39. 17x28 23x45. Deslauriers vervolgde daarom met 35.36-31, kreeg na 17-22! met positioneel nadeel te kampen en werd professioneel van het bord gezet..

Uitdager Geert van Dijk

Als winnaar van de Challenge Mondial in Monaco (1958) mocht Geert van Dijk het een jaar later in een tweekamp opnemen tegen Koeperman. Van Dijk verloor kansloos met 27-13.

In het Damspel van februari 1960 werden alle 20 partijen afgedrukt en van commentaar voorzien door oud-wereldkampioen Ben Springer. Hij probeert ook een verklaring te vinden voor de nederlaag:

"Het spreekt vanzelf, dat ir. Van Dijk in vele opzichten in het nadeel was! Zijn grote reis, de verandering van omgeving, de taal, het voedsel, wellicht ook nog het klimaat. Laten we maar eerlijk erkennen, de match Koeperman - Van Dijk is behalve een nederlaag voor de landbouw-ingenieur, een debâcle voor de huidige Hollandse School! Het spel van de Rus was geladen, dynamisch en scherp! De Hollander wist daar slechts een vreedzaam., vlak en statisch spel tegenover te plaatsen! We moeten aan het werk! En zo spoedig mogelijk! Anders zullen ook wij terugvallen tot een tweederangs damnatie, indien wij dat op dit moment al niet zijn".

I. Koeperman - G. van Dijk WK-match 1959

Dat de match in de thuishaven van Koeperman (Kiev) en andere Russische steden werd gespeeld was misschien een nadeel.Toch heeft Van Dijk nooit moeilijk gedaan over de desastreus verlopen tweekamp. Koeperman had zich beter voorbereid en was gewoon sterker. Hooguit was de nederlaag wat lager uitgevallen als hij zelf beter in vorm was geweest. Nederland was in ieder geval wakker geschrokken en het was duidelijk geworden hoe groot het verschil was tussen de Russische en de Nederlandse top, aldus Van Dijk.

De speler van WSDV (Wageningen), die niet minder dan 25 keer uitkwam in het Nederlands kampioenschap, bleef zijn verdere leven bevriend met Koeperman.

Iser Koeperman

Door Rein van der Pal

Wordt een schrijver na zijn dood nog wel gelezen en wat blijft er uiteindelijk van hem over? Als we de grote volksschrijver Gerard Reve mogen geloven niet veel. Volgens hem wordt een schrijver na zijn heengaan op scholen nog tien jaar vrijwillig gelezen en daarna nog eens tien jaar verplicht. Dan wordt er een straat naar hem genoemd en daarna is hij helemaal vergeten.

Hoe zou dat met een wereldkampioen dammen gaan. Weet de aanstormende jeugd nog wie Iser Koeperman was. Worden zijn mooiste partijen nog bekeken en zijn boeken nog gelezen? Of is het in de huidige snelle Netflix maatschappij allemaal vergane glorie.

De Reus uit Kiev

Iser Koeperman (1922-2006) werd geboren in de Oekraïense hoofdstad Kiev en emigreerde in 1977 met zijn twee dochters naar de Verenigde Staten (Boston). Zijn (eerste) vrouw was toen al overleden.

Over het aantal behaalde wereldtitels bestaat enige onduidelijkheid. De oud wereldkampioen won in ieder geval vijf matches om de wereldtitel:

 1. Den Haag  1958     M. Deslauriers - I. Koeperman       18-22

 2. Moskou     1959      I. Koeperman - G. van Dijk          27-13

 3. Moskou     1961     W. Sjtsjogojev - I. Koeperman      18-22

 4. Tibilisi       1965     W. Sjtsjogolev - I. Koeperman      14-26

 5. Tiblisi        1967      I. Koeperman  - A. Andreiko       22-18

           

Wie deze cijfers goed op zich in laat werken ontkomt er niet aan even met de ogen te knipperen. Zijn tegenstanders hadden allen hun sporen verdiend. Vjatsjeslav Sjtsjogoljev had al twee wereldtitels achter zijn naam staan en werd door Ton Sijbrands als de grootste strateeg van de eerste helft van de jaren zestig beschouwd. Voor de 'Tovenaar uit Riga' (Andreiko) was het behalen van de wereldtitel slechts kwestie van tijd.

En dan zijn er nog twee papieren wereldtitels. In 1963 ging de match tegen Baba Sy niet door. Vanwege visumproblemen kon de Senegalese grootmeester de Sovjet Unie niet inkomen, waarop Koeperman tot wereldkampioen werd uitgeroepen. In 1974 had Koeperman tot veler verrassing het kandidatentoernooi in Tbilisi gewonnen. Hij bleef Harm Wiersma  en Anatoli Gantwarg op SB-punten voor. Aan zijn overwinning op Andris Andreiko in de laatste ronde zat evenwel een luchtje, geruchten over combine staken de kop op. Voor regerend wereldkampioen Ton Sijbrands was dat de reden om van de match tegen Koeperman af te zien. Misschien dat ook de negatieve publiciteit rondom de match tegen Andreiko in 1973 een rol heeft gespeeld.

Iser Koeperman in 1976

Opnieuw kreeg Koeperman een wereldtitel in de schoot geworpen en toen stond de teller plotseling op zeven.

Veelzijdig

Iser Koeperman was niet alleen een groot dammer, hij gaf ook lezingen, trainingen, demonstraties, was secondant van Andreiko en fungeerde vaak als delegatieleider van de dammers uit de Sovjet-Unie. Ook heeft hij meer dan 40 boeken gepubliceerd. Het door Frits Luteijn vertaalde De eerste stap op weg naar het wereldkampioenschap en Damgeheim Staatsgeheim zijn daarvan ongetwijfeld de bekendste. Dat laatste boek heb ik met veel plezier minstens twee keer gelezen, al schijnt de auteur hierin wel op een persoonlijk gekleurde manier naar de werkelijkheid te kijken...

Eén van de mooiste passages staat op de laatste bladzijde:

“Zo won ik dus op 54-jarige leeftijd voor de derde keer het kandidatentoernooi. Het was alsof ik aan een tweede jeugd was begonnen. Maar daar in het westen, wachtte, op het hoogtepunt van zijn roem en creativiteit, omhangen met legendarische successen, de meest populaire dammer ter wereld op me: Tonny Sijbrands, mijn allergevaarlijkste tegenstander”.

Het is maar goed dat die tweekamp er nooit is gekomen. Het leeftijdsverschil tussen Sijbrands en Koeperman bedroeg bijna 28 jaar en in 1974 was Koeperman over zijn top heen.

A. Andreiko -I. Koeperman 

Kandidatentoernooi 1974

Andreiko heeft als laatste zet 26.42-38? gespeeld. Er volgde een eenvoudige, maar verrassende combinatie: 26…27-31  27.36x07 18-22  28.29x27 08-12 29.07x18 13x44  30.43-39 44x33 31.49-43 14-20  32.43-39 33x44  33.40x49 20-25 en zwart zette het positievoordeel in winst om. 

Volgens Koeperman had Andreiko voor deze partij gedronken en haalde hij niet zijn gebruikelijke niveau...

Mijn generatie dammers is opgegroeid met de tot de verbeelding sprekende successen van Ton Sijbrands en Harm Wiersma. Gelukkig heb ik nog net genoeg meegekregen van Iser Koeperman om te zien wat een geweldige speler hij was en te beseffen dat hij van grote waarde is geweest voor de ontwikkeling van de damsport.

Wordt vervolgd.

Utrecht...

Door Tjalling van den Bosch

Gisteren (zaterdag 10 mei 2017) vond in Nationaal Denksportcentrum 

Den Hommel te Utrecht het Nederlands Kampioenschap Sneldammen 

plaats. 

'Alle categorieën' moet er eigenlijk aan toe worden gevoegd, want vanaf 

de allerjongsten (welpen) tot de absolute (Nederlandse) senioren-top 

streden om de nationale titels. 

Daar waar de emoties voor een belangrijke dampartij met gewone bedenktijd 

al om voorrang strijden, is dat tijdens zo'n 'snelle' dampartij helemaal een

pandemonium van gemoedsbewegingen. 

De speelzaal leek wel speciaal gebouwd te zijn voor een sneldam-toernooi; 

het is aangelegd in een soort U-vorm, waardoor de jeugd (zittend in de ene 

poot van de U) geen last heeft van de senioren (allemaal aan de andere kant 

van de ruim bemeten zaal). 

Melvin Koullen uit Limburg ging bij de welpen aan de haal met de nationale 

titel; zijn concurrenten moesten hier en daar een traantje wegpinken. 

Zo hoort het ook (traantjes wegpinken), succesvolle topsporters hebben één 

ding gemeen; ze dromen van succes, vaak heel mooie, maar op dat moment 

vaak ook zeer onrealistische dromen!  

Ik heb het al vaker geschreven, topsport en realisme zijn geen vrienden.

Maar goed, de verstoorde dromen trekken vaak aan de waterlanders en bij de 

jongste strijders op de 100 velden vloeien ze dan gemakkelijker, dan bij de 

wat meer geroutineerden (zij die de schijn wat beter ophouden!). 

Die tranen vind ik eigenlijk mooi, want het geeft ook iets bloot van het (goede) 

karakter van betreffende spelers of speelsters. 

Vrouwen . . . 

Halverwege de zaal (onderkant van de U) zaten de vrouwen; ook daar was de 

strijd hevig. 

Hier waren de emoties op het eerste gezicht aardig onder controle, maar dat 

was slechts schijn; prachtig om te volgen. 

Enkelen schoten in de finale uit de startblokken, anderen konden reeds na een

paar ronden de nationale titel vaarwel kussen. 

Je zag bij sommige deelneemsters halverwege de finale een bepaalde kanteling

van emoties; de één begon erg in zichzelf gekeerd, maar werd gedurende het 

toernooi steeds expressiever, terwijl een ander juist de omgekeerde route aflegde.

Eén van de favorieten begon heel slecht (1 punt uit 2 wedstrijden), om vervolgens

de schroom van zich af te werpen en alle andere (5) partijen te winnen. 

Nederlands Kampioen bij de vrouwen werd Olga Kamychleeva (moeder van de 

welpenkampioen!); bij haar stokte het halverwege het toernooi even (tweemaal

remise), maar uiteindelijk won ze verder al haar partijen. 

Mannen . . . 

Bij de mannen was het 's morgens tijdens de voorronde reeds 'bal'; Nationaal

Kampioen (in het min of meer normale speeltempo) Martijn van IJzendoorn, 

alsmede wereldkampioen Roel Boomstra hadden grote moeite om zich te 

plaatsen voor de A-finale! 

In de laatste partij van de voorronde moesten ze nog flink aan de bak; Boomstra

plaatste zich uiteindelijk wel, Van IJzendoorn, die superieur was tijdens het

NK op Urk, niet!! 

Onze nationaal kampioen kwam dus niet verder dan de tweede finalegroep, 

die hij vervolgens met overmacht won (dat dan weer wel). 

De wereldkampioen was uiteindelijk oppermachtig in de A-finale, door 5 van 

de 7 partijen te winnen (en de andere 2 remise te spelen) werd hij Nationaal

Kampioen Sneldammen 2017 met 12 wedstrijdpunten. 

Zijn grootste concurrent was Alexander Baliakin; hij moest halverwege de finale

tweemaal remise toestaan en doordat de beslissende partij in de laatste ronde

(tegen Boomstra) ook in een puntendeling eindigde, kwam Baliakin niet verder

dan 11 punten (wel goed voor 'het zilver'). 

Op basis van winst in de onderlinge partij werd Hein Meijer derde, vlak voor

Wouter Sipma.

Ook bij de mannen zijn de emoties hevig aanwezig, alhoewel je daarvoor een 

geoefend oog moet hebben. 

Je moet vooral niet te veel kijken naar 'wat er op het bord gebeurt'; even een

voorbeeld. 

In de eerste ronde (van de A-finale) nam Baliakin het op tegen (de verrassende

finalist) Rick Hakvoort; Baliakin liet een door Hakvoort met veel liefde omarmde

opening op het bord toe (Keller met vroege uitruil). 

Hakvoort liet de zetten snel uit zijn vingers vloeien; zijn voeten trilden dat het

een lieve lust was. 

Na een zet of 30 had Hakvoort bijna 6 minuten 'op de klok', terwijl het digitale

uurwerk minder dan 4 minuten voor Baliakin aangaf! 

Schrijver dezes had meteen in de gaten dat Baliakin dit niet zonder reden toeliet

(Baliakin is een professional, die heel goed weet waar hij mee bezig is!). 

Plotseling, als door een adder gebeten, stopte het getril onder de tafel (bij Hakvoort)

en toen was een blik op het bord voldoende; Hakvoort zat in de problemen.

Rick moest 'de punten laten', natuurlijk knokte hij nog wel even door, maar 

was verder kansloos (en de voeten rustig). 

Na afloop probeerde de verslagene met een (zenuwachtig) lachje de schijn op te

houden en op die manier de emoties een uitweg te bieden. 

Mooi 2017 . . . 

Het was voor schrijver dezes een genoeglijk dagje Utrecht; voor meer uitslagen kunt

u terecht op de KNDB-site (en waarschijnlijk ook wel op andere sites, zoals Toernooibase

Dammen). 

Op de weg naar huis realiseerde uw penneleur zich, dat wij dammers toch wel een

mooi laatste half jaar hebben meegemaakt. 

In december van het afgelopen jaar was daar de WK-match met al zijn publiciteit en

daarna waren er zeer veel mooie damhappenings, zoals de diverse NK's (bij voorbeeld

bij de vrouwen in Zoutelande en Het NK Algemeen op Urk, maar ook in de andere 

categorieën) en de vele meerdaagse- en eendagstoernooien, alsook het dammen in de

Friese variant te Franeker. 

En voor de topspelers natuurlijk de diverse internationale kampioenschappen, alsmede

de grote 'open' toernooien all over the world (and more to come - deze week bijvoorbeeld 

in Praag, Tsjechië). 

Kortom. stuk voor stuk prachtige damevenementen; 2017 is voorlopig een fantastisch dam-jaar! 

Ins en outs...

Door Tjalling van den Bosch

De eerste damtoernooien van deze zomer (2017) zijn al weer 

achter de rug. 

Het toernooi in Thailand werd gewonnen door de Senegalese 

grootmeester Macodou Ndiaye, op een punt gevolgd door de 

Nederlandse meester Michiel Kroesbergen. 

Het toernooi in (Cap) Salou werd dit jaar wederom een prooi 

voor de Rus Alexander Georgiev met een punt voorsprong op 

een vijftal, van wie zijn landgenoot (en meester) Ivan Trofimov 

de hoogste tegenstanders-rating had en daardoor 'the best of 

the rest'  was. 

Cijfers zeggen niet alles . . . 

Johan Cruijff merkte ooit op dat details (op topniveau) het verschil 

maken; in ieder geval veel meer dan de 'koude' eindrangschikking. 

Over de ins and outs (details) van het toernooi in Thailand kan ik 

niets vertellen, domweg omdat ik er niet bij was. 

Over het toernooi in Spanje des te meer. 

De winnaar van Salou Open 2017 (Georgiev) was deze keer vanaf 

acquit slagvaardig; in tegenstelling tot de editie van vorig jaar, welke 

hij overigens ook won. 

Zo nu en dan stond de kleine tsaar een puntendeling toe, maar tot 

driemaal toe liet hij ook een grootmeester (Presman, Domchev, Sipma) 

in het stof bijten. 

Het was opmerkelijk dat er enorm gestreden werd in de partijen; zeker 

op grootmeesterniveau waren er nauwelijks salonremises te bespeuren.    

In de voorlaatste ronde echter stuurde Georgiev in zijn partij tegen 

Martijn van IJzendoorn weldegelijk aan op een snelle deling der punten; 

de Rus verbruikte nauwelijks een uur bedenktijd toen zijn tegenstander 

zijn remise-voorstel accepteerde. 

In de laatste ronde moest de winnaar het opnemen tegen voormalig 

(meervoudig) wereldkampioen Anatoli Gantwarg. 

Confrontaties tussen beide zijn vaak meer dan onderhoudend te noemen, 

met als bijzonder aspect dat Georgiev vaak aan het langste eind trok!

Wanneer u de partij Georgiev-Gantvarg naspeelt ziet u echter dat het 

(al ruilend) tot een zeer snelle puntendeling kwam; totaal geen strijd, waar 

de twee grootmeesters een patent op hebben. 

Even voor de insiders; tijdens het toernooi in Spanje geldt dat je ook een 

remise mag overeenkomen wanneer er wederzijds minder dan 11 schijven 

op het bord staan! 

De snelle puntendeling tussen Gantvarg en Georgiev had een tweetal 

redenen. 

Alexander vond het wel best, want door de remise zou hij onbereikbaar 

worden voor de achtervolgers (en dus winnaar van Salou Open 2017). 

Voor de in Duitsland wonende Wit-rus (Gantvarg) was er een heel andere 

reden dat hij een zware confrontatie uit de weg ging. 

De avond voor de laatste ronde werd Anatoli getroffen door hevige 

pijnscheuten, veroorzaakt door urineretentie. 

Uiteindelijk werd besloten om Gantvarg naar het ziekenhuis te brengen 

in het naburige Tarragona; hier werd al snel duidelijk dat het om een 

serieus probleem ging. 

De ergste pijn werd verholpen door het aanbrengen van een stoma en 

na nog wat onderzoeken mocht Gantvarg 's nachts om half drie weer naar 

het hotel, in de wetenschap dat hij thuis (in Duitsland) geopereerd moet 

worden. 

U zult begrijpen dat de Wit-rus de volgende dag tegen Georgiev ook niet 

op een 'zware' partij zat te wachten, vandaar de snelle puntendeling. 

Record-deelname . . . 

Salou Open 2017 kende een record-deelname (144), tel daarbij op 

evenzovele 'meekomers' en u zult begrijpen dat er tijdens de elf-daagse 

(inclusief twee reisdagen) aan de Costa Dorado wel meer ongemakken 

plaatsvonden. 

Op 280 gasten mag je uitgaan van een percentage ongemakken. 

De oude rot in het (dam-)vak grootmeester Laimonis Zalitis werd ook 

getroffen door rampspoed. 

Na vijf ronden volgde hij de leiders van dat moment op één punt. 

Een paar uur voor zijn partij tegen Roel Boomstra (zesde ronde) echter 

werd hij onwel, terwijl hij net in het zwembad lag! 

Zijn neef Gunars Zalitis had dit gelukkig direct in de gaten en samen met 

anderen werd Laimonis snel op de kant getrokken. 

De drenkeling was er dusdanig slecht aan toe, dat hij gereanimeerd moest 

worden, wat wonderwel snel slaagde. 

Laimonis werd per ambulance afgevoerd en verbleef enkele dagen in het 

ziekenhuis; Boomstra had in afwachting van de bevindingen in het hospitaal 

aangeboden om de partij op de rustdag in te halen. 

Toen bleek dat Laimonis het toernooi niet kon hervatten, kreeg Boomstra de 

overwinning toegekend, maar kon daar natuurlijk niet blij mee zijn. 

Gelukkig kwam Laimonis op het eind van het toernooi weer in het hotel en 

kon hij de volgende dag de thuisreis (naar Letland) aanvaarden. 

Feitjes en weetjes . . . 

Zo ziet u maar weer, beste lezers en lezeressen, dat de uitslagen vaak niet 

het hele verhaal blootleggen. 

Er zijn natuurlijk nog veel meer verhalen te vertellen over Salou Open 2017,

maar die zijn op verzoek te bekomen bij 'hullie die erbij waren' (om maar 

Cruijffiaans af te sluiten). 

W.A. van Buren...

Door Tjalling van den Bosch 

Deze week ging mijn telefoon; "hallo"? 

"Ja, met W. A. van Buren" klonk het krakerig aan de andere kant. 

Van Buren is een schuilnaam die door de leden van de Koninklijke familie 

wordt gebruikt om incognito te blijven. 

Echter, wanneer W.A. zich bij mij op die manier aandient, dan is dat vooral 

bedoelt om mij er fijntjes op te wijzen, dat hij de Elfstedentocht heeft 

geschaatst (in 1986) en ik nog nooit! 

In ieder geval, toen de eerste vriendelijkheden waren uitgewisseld, kwam 

het hoge woord er uit. 

Hij was een tijdje geleden 50 jaar geworden en hij wilde weleens zijn licht 

opsteken bij een ervaringsdeskundige! 

Wat W. A. vooral met me wilde bespreken, was het feit dat 'het sporten' 

hem steeds moeilijker afging en hoe dat nu verder moest.

Wanneer hij zijn fysieke arbeid niet meer naar behoren uitoefent, dan 

nemen 'de kilo's' hand over hand toe, zo had hij mij al eens eerder 

toevertrouwd. 

Ik moest hem vertellen dat fysieke sporten op latere leeftijd op zich geen 

probleem hoeven te zijn, maar dat het lichaam er anders op reageert dan 

voorheen. 

Vroeger kon je met gemak twee á drie keer per week stevig aan de bak, 

maar ja, het herstel duurt naar mate je ouder wordt steeds langer. 

En wanneer een man eenmaal gesetteld is (vrouw en kinderen), dan neemt 

de, door hormonen gestuurde, drang om er een beetje sportief uit te zien 

sowieso af. 

De competitie . . .

Nou ja, het was niet eens zozeer het fysiek fit blijven, maar hij miste vooral

de competitie; lekker tegen elkaar sporten, op het scherpst van de snede, 

dat vond hij vooral zo mooi. 

Ja, dan moet je de keuze van 'je sport' veranderen, zo oreerde ik; niet meer 

van die lichamelijke arbeid, maar meer een sport waarbij je nog voluit kan 

gaan, zonder dat je lichaam daar veel van te lijden heeft! 

"Ja, maar wat voor sporten dan?" vroeg W.A. 

"Nou, bijvoorbeeld dammen" zo vervolgde ik. 

Nou ja, hij was een man van aanzien en of schaken dan niet beter was? 

Denkend aan de boost voor de damsport wanneer 'onze eerste man' zich 

zou overgeven aan het edele damspel, besloot ik 'los' te gaan! 

"Schaken is volgens de overleden schaakgrootmeester Hein Donner meer 

voor vieze oude mannetjes, die graag met poppetjes spelen" zo begon ik. 

"Dammen is veel meer voor de intelligentia; academici zeg maar". 

Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn (er werd duidelijk nagedacht)

en toen kwam hij met "maar wat is de kick van het dammen?". 

Hij dacht er dus serieus over na! 

Het idee van W.A. achter het dambord gaf me een adrenalinestoot van jewelste: 

"Dan moet je natuurlijk eerst de sport een beetje leren kennen, maar wanneer je

dat eenmaal onder de knie hebt, dan kan je ook de schoonheid er van zien" wierp

ik hem toe en vervolgde mijn monoloog vol overtuiging: "Kijk, wanneer je een 

sport niet kent, dan is er ook niet zoveel aan. Ooit trainde ik een discuswerper; niet

bepaald een sport waar de meeste mensen voor uit hun bol gaan. Die schijfje-gooier 

kon echter lyrisch worden, wanneer hij over de perfecte worp sprak. 

De afworp, het moment dat de schijf via zijn wijsvinger zijn hand verliet, kon hem 

een orgastisch gevoel geven. Hij had direct in de gaten of het wel of niet een goede

worp was". 

"Dat is met het dammen ook zo; zodra je het een beetje in de smiezen krijgt is er

niets mooier. En het dammen is ook nog eens een prachtige analytische sport; niet

dat gezeur over 'bal binnenkant paal er in of er uit', maar je kunt na afloop van een

partij alles heel precies reconstrueren en analyseren". 

"Ook kan je dammen tot je er letterlijk bij neervalt, al ben je 100 jaar"!
"Je moet niet vergeten W.A., dat ons kikkerlandje toonaangevend is in het 

mondiale dammen; vrijwel het hele dagelijkse bestuur van de internationale 

dambond bestaat uit Nederlanders. En je hoeft helemaal niet eens zo goed te 

kunnen dammen om Nederlands kampioen te worden!" 

"Je kunt gewoon je eigen club oprichten en dan laat je je omringen door alleen

maar super-grootmeesters(!); wedden dat je dan in no-time kampioen van
Nederland wordt met je team". 

"Dat zou toch fantastisch zijn; W.A. van Buren Nederlands Kampioen in een denksport;

niks geen dom 200 kilometer schaatsen, of 42 kilometer hardlopen, zoals je dat ooit

in New York deed". 

"Niet dat dom mee huppelen met de menigte, maar de nummer één zijn in een sport,

waar je herseninhoud ook nog eens het belangrijkste wapen is; of niet soms?".

"Hallo . . . HALLO . . ., OPGEHANGEN! 

Een beetje geïrriteerd heb ik hem direct teruggebeld . . .; GEHEIM NUMMER!! 

Bah.  

PS. 

Het verbaast u misschien, beste lezers en lezeressen, dat ik goed bevriend ben

met zo'n vooraanstaande familie, maar dat komt eigenlijk door de moeder van 

W.A. 

Zo'n jaar of 20 geleden speelde ik eens een partij; ik had niet in de gaten dat

moeders achter me stond. 

Toen de partij echter was afgelopen, meldde zij zich met de woorden: "Als jij 

een dammer bent, dan ben ik de koningin"!