Door Rein van der Pal
Hans van Dijk en Leo van der Galiën, de organisatoren van het Hepie Koelstra Rapid Damtoernooi hebben 'De sterkste man van Nederland 1989' gevraagd als ceremoniemeester op te treden bij dit jaarlijks terugkerende damevenement. Natuurlijk geeft Tjalling gehoor aan dit verzoek en hij is dammer genoeg om dan zelf ook even mee te spelen, hij is tenslotte dammer in hart en nieren!
Op de foto zien we Tjalling voor aanvang van de eerste partij lurkend aan een kop zwarte koffie. (Je hoort ook wel eens dat men zegt: doe mij maar een zwarte kop koffie. Dat is alleen juist als de kop daadwerkelijk zwart is. Dat is hier niet het geval. Doch dit geheel terzijde)
De koffie, samen met de sigaret die tussen de partijen door wordt weggepaft, zijn voor hem twee genotsmiddelen die onontbeerlijk zijn voor het leveren van een goede prestatie. Wat niemand op dat moment nog kan weten is dat de overwinningen Tjalling in de loop van de dag als gebraden duiven in de mond vliegen. Jan Algra moet zich met een bord vol schijven -als vierde op rij-gewonnen geven. Medekoploper Teake Kooistra kijkt tegen een onprettige klassieke stand aan en kiest eieren voor zijn geld. In een spannende laatste ronde, waarin Tjalling een creatieve partij speelt tegen Nick de la Fontaineronde blijft hij op remise steken. De rekenmeesters moeten aan de slag en even later wordt Tjalling tot winnaar uitgeroepen!
Een prachtige prestatie. De vraag dringt zich op of we hier te maken hebben met de oude(re) garde die nog één keer vlamt of dat Tjalling aan zijn tweede jeugd is begonnen. De eerste optie ligt het meest voor de hand. Niettemin is de Penneleur van de Huizumer Highlights de laatste tijd aan een opmars bezig. Zo komt hij onder het goedkeurend oog van toernooidirecteur Albert van Keimpema goed voor de dag op het Sibbele Reekers Memorial in Woudsend. En zijn laatste twee partijen in de clubcompetitie zet De teamleider van Huizum 1 beide in winst om. Daarnaast is de Competitieleider ad interim aan een kleine opmars bezig in de onderlinge competitie van Damclub Huizum.
Op de tweede foto zien we dat Tjalling zijn prijs in ontvangst neemt uit handen van Hepie Koelstra (niet van het duo Hepie en Hepie). Of de daarbij behorende beker nog in tact is blijft de vraag. Waarom, zult u zich afvragen. Welnu. Ooit won ik een beker bij het Fries Sneldamkampioenschap.
Tjalling vroeg of hij de beker even mocht vasthouden. Hij vouwde de trofee een paar keer dubbel en gaf hem weer terug. Het was een wisselbeker, die voor aanvang van het volgende toernooi weer bij wedstrijdleider Wim Meijer moest worden inlgeleverd.... Bekers zijn vaak lelijke dingen. Vroeger kreeg je bij eendagstoernooien zoals Hemelum, Rijs en Sloten een medaille. Dat was mooi. Als je in een strenge geloofsgemeenschap als Sloten zo'n 35 jaar geleden op tweede kerstdag door de smalle straatjes liep op weg naar de toernooizaal, kon je een reprimande verwachten. De bewoners sloegen met stokken op de ramen. Schande was het, dat dammen op tweede kerstdag!
Terug naar Twijzelerheide. Een prettige bijkomstigheid van de toernooiwinst van Tjalling is dat hij niet langer alleen maar als 'De sterkste man van Nederland 1989' door het leven hoeft. Hij mag zich nu ook (Rapid) Damkampioen van Friesland mag noemen.
Aan de glorieuze toernooiwinnaar, die ooit zevende van de wereld werd bij 'De sterke man wedstrijden', draag ik twee nieuwe partijprobleempjes op. Voor beide geldt: wit speelt en wint.