woensdag 25 november 2015

Ongemeen spannend...

Door Tjalling van den Bosch

Terwijl uw penneleur dit epistel aan het 'digitale papier' toevertrouwt (zondagochtend 22-11-2015) is het ongemeen spannend aan kop van het WK Dammen (te Emmen).

Met nog vier rondes te gaan, staat Jan (vanaf nu nooit meer Jantje!!) Groenendijk (en ook nooit meer Sjonnie Greendyke) op kop met 19 punten uit 15 partijen. De zittende wereldkampioen Alexander Georgiev heeft evenveel punten, maar de (niet fraaie) regel 'de meeste overwinningen telt' bepaalt dat meneer Groenendijk voorlopig aan kop gaat. De achtervolgers (met een punt minder) zijn Boomstra, Ivanov en Atse; gaan die zich nog aansluiten bij de kopgroep?
Wie uiteindelijk met de overwinning gaat strijken gaan we niet voorspellen; we verschuilen ons graag achter de woorden die Hans Wiegel ooit sprak: "voorspellen is moeilijk, vooral als het over de toekomst gaat". Het is natuurlijk altijd leuk om te mijmeren; wie is in vorm, wie heeft het 'makkelijkste' programma, wie heeft er de kracht nog voor??? Maar misschien komt er ook nog wel iemand 'van achteren'(?); denk aan tienvoudig wereldkampioen Alexei Chizov of Wouter (I have a dream) Sipma!

In the picture . . .

Ons edele damspel staat dezer dagen volop in de belangstelling; eerst was daar natuurlijk het WK-jeugd in Beilen en nu dus het WK Algemeen. Veel (niet dam-)pers laat zich graag informeren over het toernooi; wat dat betreft mogen we eigenlijk niet klagen. Toch is het jammer dat we er weinig van terug zien op de publieke omroep; eigenlijk zijn beide evenementen te mooi om geen aandacht te krijgen in televisie-programma's als De Wereld Draait Door, Pauw of Studio Sport.

Het WK voor de jeugd was een fantastisch evenement; uw penneleur kon (vanwege werkzaamheden) helaas slechts één dag aanwezig zijn in Beilen. Toen we op de bewuste dinsdag aankwamen in de grote sporthal (vol met meer dan 250 dammende kinderen) liep de ochtendronde op zijn eind.

De langste partij van die dag vond plaats bij de allerjongsten; twee piepkleine meisjes (ze kwamen net boven te tafel uit), de één (Ulkar Babanli) kwam uit Azerbeidzjan en de ander (Zhou Jiang) uit China, streden voor wat ze waard waren in een langdurig eindspel. Natuurlijk stond er veel publiek bij de tafel (ook uw penneleur); op een gegeven ogenblik riep de Azerbeidzjaanse (?) de arbiter (Harry Mennema) bij zich. Ze priemde met drie vingertjes in de lucht; nu kent Mennema zijn talen (in ieder geval Fries en Nederlands), maar het Azerbeidzjaans bleek hij niet machtig te zijn. (Voor de duidelijkheid: de Azerbeidjaanse claimde dat er driemaal dezelfde stand op het bord stond, met dezelfde speelster aan zet, en eiste nu remise - geheel volgens de regelementen -).
Daarom haalde de arbiter er versterking bij in de persoon de Russische hoofdarbiter; deze zette de klok stil, nam beide notatiebiljetten in beslag en begon de partij na te spelen. Dat was lastig, want de beide jongedames hadden nogal wat (van de 76 wederzijdse) zetten onduidelijk of incorrect opgeschreven; het was waarschijnlijk eenvoudiger geweest om vanuit de stand op het bord 'terug' te spelen. Het duurde een hele tijd, maar uiteindelijk werd de claim van de Azerbeidzjaanse gehonoreerd, remise.
De partij is in ieder geval terug te vinden op Toernooibase Dammen; u mag zelf beoordelen of het verdict van de scheidsrechter correct was. Het was jammer dat het Jeugdjournaal hiervan geen opnames heeft gemaakt; nog veel schrijnender is het dat het programma helemaal geen melding heeft gemaakt van dit fantastische jeugdevenement!

Parijs . . .

De week waarin het Jeugd WK plaatsvond, alsmede de eerste week van het WK Algemeen was er volop ruimte in de eerder genoemde televisie-programma's om een item op te nemen over de evenementen, maar toen kwamen daar de vreselijke aanslagen in Parijs en dan kan je het natuurlijk schudden. Jammer, maar het zei zo; het enige dat wij dammers nog kunnen doen is een bezoekje brengen aan het WK te Emmen.
Doe het voor onze edele damsport.

donderdag 19 november 2015

Een sprookje...

Vooraf . . .

Piet Bouma had ooit een droom; hij wilde een (dam-)site waar iedereen, uit de hele wereld, partijen van elkaar konden naspelen. Uiteindelijk werd deze droom realiteit toen Bouma Toernooibase Dammen na jarenlange noeste arbeid aan de wereld presenteerde; the rest is history . . .De afgelopen maand (oktober 2015) ging Bouma's 'freischwebende intelligenz' opnieuw op de loop; het leidde tot het onderstaande sprookje (zoals hij dat zelf omschrijft):

Door Piet Bouma

Er was eens een begenadigd semi-profvoetballer in Liechtenstein. Een echt talent. Scouts en spelersmakelaars hielden hem al geruime tijd in de gaten. Alleen hij was publicitair niet interessant. Hij was geen Ronaldo, Messi of Zlatan en kwam daarnaast ook nog uit het onooglijke Liechtenstein. Eén spelersmakelaar met goede contacten met sponsoren zag mogelijkheden en hij had zelfs een (betaald?) lijntje met de Wereldvoetbalbond (FKTAR). Met een sponsor, die hem steunde, benaderde hij Barcelona en de speler. Hij kwam met een aanbod dat hij een sponsor had van € 500.000 Euro en dat hij met die sponsor misschien nog € 500.000,-- Euro aan andere sponsorgelden binnen kon halen. Zou de speler uit Liechtenstein, dan 1 jaar met dit transfergeld de Champions League bij Barcelona mogen spelen?

Uiteraard had de makelaar kosten in deze. Die moest hij declareren, maar de oplossing was om – als de deal doorging - die met een percentage van het transfergeld te verrekenen. Maar zijn kosten moesten natuurlijk wel betaald worden. Enfin, Barcelona had er ook wel oren naar en de speler uit Liechtenstein zag zich zelf al in Zuid-Amerika, Azie, Europa en Afrika spelen. Want de Champions League speelde inmiddels in alle werelddelen. En de speler ontving natuurlijk ook een flink gedeelte van de transfersom.

Voor de kosten van de makelaar werd een oplossing gevonden en ook de FKTAR – want Barcelona stond nog steeds onder curatele – wilde zijn medewerking aan een eventuele transfer geven. De voorzitter van de FKTAR – zoals niet ongebruikelijk – ging op persoonlijke titel ook wat investeren, uiteraard met het zakengevoel dat bij een volgende transfer, dat geld er ongetwijfeld dubbel en dwars uit zou komen.

De makelaar ging op stap. Hij benaderde deze en gene om de resterende € 500.000,-- binnen te halen. De eerste sponsor met de toegezegde € 500.000,—haakte plotseling af. Toch hield de makelaar vol en ook de voorzitter van FKTAR had nog alle geloof. Uiteindelijk moest ook de spelersmakelaar toegeven (de Champions League was al meer dan halverwege) dat de transfer niet ging lukken en hij stelde Barcelona, FKTAR en de speler op de hoogte. De voorzitter FKTAR bedacht een list.

Hij had gehoord dat een andere sponsor ook wel fiducie had in de speler. Het moest allemaal wat goedkoper, die latere klapper kwam dan wel. Hij benaderde zijn andere contact, vertelde wat er misschien mogelijk was met de eerste sponsor. Volgens hem was er een deal te maken met Barcelona en de speler voor ca. € 370.000. Dan zou de eerste sponsor nog ca. €  50.000,- binnen kunnen schuiven en hijzelf wilde misschien ook nog wat investeren. Maar zoals zo vaak, sponsoren gunnen elkaar het licht niet in de ogen. De eerste sponsor wilde niet meewerken en het andere contact haakte daarna ook naadloos af. Inmiddels ging de Champions League maar door. De FKTAR, was niet voor een gat te vangen.

Er waren wat contacten in Polen, met een club, die voorronden Champions League speelde. Transfersom werd nu wel € 100.000,--(misschien wat meer) en ja, bij deze satellietclub ging het wel alleen om voorronden Champions League.  Speler en Barcelona gingen niet akkoord, want zij hadden nog altijd het gevoel dat er meer te halen was, gezien de eerste fantastische aanbieding. Ze benaderden een andere spelersmakelaar, die in het verleden resultaten had geboekt.  Deze ging koortsachtig aan het werk. Benaderde deels dezelfde sponsoren, maar ving – uiteraard – bot. Hij moest toegeven dat het niet meer ging lukken. Speler en ook Barcelona werden een beetje moedeloos van de ontwikkelingen. Beiden zagen zelfs deelname aan de volgende (finale) Champions League niet meer zitten.

Inmiddels stond de Champions League finale al bijna op de agenda en leek de transfer af te ketsen.
De speler had een gepiepeld gevoel. Hij ging een en ander bij de FKTAR in werking zetten. De FKTAR vergaderde en men vond dit toch wel heel apart. Een gedeelte vond dat de FKTAR er niks mee te maken had, maar een ander groter gedeelte vond dat een transfer gerealiseerd moest worden. De finale van de Champions League werd evenwel al bijna gespeeld. Maar kon er ook nog niet een benefietfinale gespeeld worden? Er werd een datum gevonden en de benefietfinale Champions League  Fenerbahce-Barcelona, werd op de kalender gezet. De speler werd voor één wedstrijd getransfereerd naar Barcelona voor € 150.000,-- aan FKTAR-gelden. De oorspronkelijke sponsor wilde voor zijn goede naamsbekendheid ook nog € 25.000 bijdragen en de voorzitter van FKTAR kwam opvallend genoeg ook met € 25.000 over de brug. Barcelona en de speler gingen akkoord. De wedstrijd werd onder toeziend oog van veel Turks publiek gespeeld en ook in Liechtenstein ging men uit zijn dak, nu de speler op de internationale televisie zijn kunsten vertoonde. Drie weken later werd de grote Championsleague finale gespeeld, waar iedereen naar toeleefde. De benefietwedstrijd met een spectaculaire uitslag was in grote delen van de wereld vergeten. Alleen in Turkije en Liechtenstein was het nog steeds het gesprek van de dag.

En de speler uit Liechtenstein? Hij speelde daarna weer gewoon semi-prof voetbal bij zijn oude club.
Hij had zijn avontuur gehad, maar het had hem niet echt veel opgeleverd. Barcelona bleef uiteraard op het hoogste niveau spelen, en de FKTAR had opnieuw zijn goede wil getoond.  Allen leefden nog lang en gelukkig. Zelfs de spelersmakelaar zat al weer te broeden op een volgend project waarbij hij graantjes mee zou pikken..

De moraal van dit sprookje: hecht nooit geloof aan kakelende kippen, die gouden eieren beloven. Uiteindelijk is een half gewoon ei nog beter dan een lege dop.

donderdag 12 november 2015

Franse hoop...

Door Tjalling van den Bosch

Mogen de Franse damliefhebbers eindelijk weer eens gaan hopen dat er binnen afzienbare tijd een landgenoot serieus een gooi gaat doen naar de allerhoogste mondiale dam-eer? In een eerder epistel heb ik u al eens kennis laten maken met Kevin Machtelinck (Tsunami . . . -september 2015-). De jonge Fransman was uitzonderlijk goed in vorm tijdens het jongste Open NK in Heerhugowaard. Toch is Machtelinck niet de man waar de Franse dam-harten nu al sneller van gaan kloppen; nee dat is:

Arnaud Cordier . . .

Tijdens het komende WK Dammen (november 2015, te Emmen) verdedigt Arnoud Cordier de Franse tricolore (bleu-blanc-rouge).

Toen afgelopen jaar (2014) onze nationale kampioen Roel Boomstra de hoogste Europese dam-eer voor zich opeiste, ging het brons, toch enigszins onopvallend, naar Cordier. Dat 'enigszins onopvallend' school vooral in het feit dat de Fransen weinig aandacht besteedden aan de prestatie van hun landgenoot, én wij Nederlanders natuurlijk helemaal in de ban waren van de 'grote titel' die een landgenoot eindelijk weer eens binnenhaalde.

Zou Arnoud Cordier in staat zijn om in november de wereldtitel voor zich op te eisen? Bereidt Cordier zich speciaal voor op het naderende WK Dammen? Heeft hij goede support (financieel/trainingspartners) in Frankrijk? Het zijn vragen waar we geen antwoord op krijgen, mede door de summiere dam-berichtgeving uit het land van Marianne.

Cordier is in ieder geval een internationaal grootmeester, die moeilijk te verslaan is; als we op Toernooibase Dammen gaan zoeken dan moeten we terug naar augustus 2009 om een nederlaag van hem te vinden.Cordier verloor toen tijdens het Franse kampioenschap van  Oscar Lognon. Verder komen we nog te weten (via Toernooibase Dammen) dat Cordier in het seizoen 2010-2011 zijn laatste (twee) partijen (voor Van Stigt Thans) speelde in de Nederlandse clubcompetitie. De seizoenen ervoor speelde hij vrijwel constant mee voor het team. Vanaf het begin van zijn damcarrière heeft Arnaud alle Franse jeugdtitels meerdere malen op zijn naam geschreven; als 'senior' heeft hij de Fransetitel dit jaar (2015) voor de 14e(!) maal voor zich opgeëist.

Uw penneleur herinnert zich Cordier vooral van het jaarlijkse sneldamtoernooi in Salou; in 2011 won de Fransman dit toernooi met overmacht. Arnoud scoorde toen 16 punten uit 9 partijen; hij gunde Harry de Waard in de laatste ronde een puntje (toen ook al?), omdat hij daarmee zijn totaal-overwinning veilig stelde. De directe confrontatie met de als nummer twee aankomende Alexander Georgiev eindigde in een glorieuze overwinning voor de Fransman! Nog dezelfde avond voerde Cordier al zijn partijen van Salou blitz 2011 op Toernooibase in; ook een kwaliteit waar de gewone damliefhebber 'van staat te kijken'.

Verder nog . . .

Wat weten we verder nog van Arnaud Cordier? Hij werd geboren op 26 november 1974 te Dijon (Frankrijk). De kleine Arnaud was een slim jongetje; toen hij 5 jaar oud was kon hij de kubus van Rubik al oplossen. Hij zou het uiteindelijk schoppen tot ingenieur in de informatica, daarin verdient hij tegenwoordig ook zijn brood. Hij leerde het dammen van zijn vader Henry. Arnaud liet ooit in een interview weten dat hij op damgebied vooral geïnspireerd werd door de partijen van Pierre Gesthem, Baby Sy en Ton Sijbrands.

Dat is het helaas wel zo'n beetje; toch zouden de Fransen er goed aan doen om Arnaud Cordier eens serieus in de gelegenheid te stellen om de eerste wereldtitel sinds Pierre Gesthem (1947 -na de met 17-11 gewonnen match tegen R.C. Keller-) terug te brengen naar het land waar de strijd om de hoogste mondiale dam-titel ooit begon (Amiens 1885).

woensdag 4 november 2015

I have a dream...

 Door Tjalling van den Bosch

Neen, beste lezers en lezeressen we gaan het niet hebben over Martin Luther King en zijn relatie tot onze edele damsport; alhoewel . . . , misschien is die er wel(?), . . . , maar misschien ook niet.

King was een Amerikaans baptistische dominee die zich  tijdens zijn leven ontpopte als één van de prominentste leden van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. In 1963 hield hij een beroemd geworden speech op de trappen van het Lincoln Memorial in Washingthon D.C.
Dat 'D.C.' betekent overigens 'District of Columbia'. Washingthon (vernoemd naar de eerste president van de V.S.) is speciaal gebouwd als hoofdstad van de V.S.; ook het 'Witte Huis' (residentie van de zittende president) en regering bevinden zich daar. Om ervoor te zorgen dat de hoofdstad buiten het grondgebied van alle staten kwam te liggen, vanwege de autonomie, heeft men het territorium onafhankelijk van alle staten verklaard; vandaar dus altijd die toevoeging (D.C.).  

Waar waren we gebleven(?); o ja, bij de speech van King.Tijdens de redevoering (waarin King zijn hoop uitsprak dat mensen ooit op hun gedrag en niet op hun huidskleur beoordeeld zouden worden) gebruikte King de beroemd geworden frase: 'I have a dream'. Over een relatie van Martin Luther King en onze edele damsport, zelfs niet in relatie tot het checkers, is uw penneleur nog niets te weten gekomen.

Dagdromen . . . 

Uw penneleur kan zo nu en dan heerlijk dagdromen; zoals laatst, toen ik, vlak voor het slapen gaan, door het boek '100 jaar WK Dammen' van Jan Apeldoorn bladerde. Ik las het één en ander over Herman Hoogland, de eerste Nederlandse wereldkampioen dammen (zie ook: Damfamilies . . .op dit blog - juni 2014).

Ruim 100 jaar geleden (om precies te zijn in 1912) greep de jonge Herman de hoogste mondiale eer na een enerverend (rond)toernooi, waarin de tien deelnemers elkaar tweemaal 'troffen'. Het toernooi werd in Nederland (Rotterdam) verspeeld en er deden maar liefst vijf dammers uit ons kikkerlandje mee. Eerder had Hoogland een match gespeeld tegen de zittende wereldkampioen Isidore Weiss. Weiss was klein van stuk en werd daarom ook wel de kleine Napoleon genoemd. Hoogland kreeg in die tweekamp wel kansen (miste volgens overlevering een analytische winst), maar de einduitslag was uiteindelijk duidelijk in het voordeel van wereldkampioen Weiss. De match was blijkbaar een goede training voor Hoogland, want hij greep dus in het daarop volgende WK-toernooi de titel.

Geschied-herhaling . . .

Het is een algemeen bekend verschijnsel, dat de geschiedenis zich met enige regelmaat herhaalt! Dat wetende komen bij mij de (dag-)dromen(!), na het 'bladeren' door het boek van Jan Apeldoorn.

Alexander Georgiev is de zittende wereldkampioen; hij is net als Weiss klein van stuk en daarom wordt hij ook wel de kleine Tsaar genoemd!
Net als in 1912 wordt het komende WK in Nederland (Emmen) verspeeld!
Net als in 1912 doen er ook nu maar liefst vijf Nederlanders aan het WK mee!
Net als in 1912 speelde ook nu de zittende wereldkampioen, voorafgaand aan het WK-toernooi, een match tegen een jonge Nederlander!
Net als in 1912 kreeg ook nu 'de jonge Nederlander' kansen (hij schijnt zelfs een analytische winst te hebben gemist), maar verloor de match uiteindelijk duidelijk!

Zeg Sip, jongen,     . . . I have a dream . . .