donderdag 26 oktober 2017

Arbitrair...

Door Tjalling van den Bosch                                         

Meningen zijn vaak arbitrair; de één vindt dit, de ander dat. Enige tijd geleden zaten we na afloop van de onderlinge (van damclub Huizum) gezellig na te tafelen in ons nieuwe onderkomen, dorpshuis Ien en Mien te Goutum. Op een gegeven ogenblik kregen we het over mooie damboekenen ja, daarover zijn de meningen natuurlijk verdeeld. 

Mijn . . .

Mijn mening over damboeken in het algemeen is denk ik wel bekend, het is ook de reden dat ik ooit op dit blog ben gaan schrijven; er moet meer over dammen worden geschreven, maar dan zonder diagrammen! Verhalen over het dammen en de dammers (m/v) wil ik graag lezen, net als schakers dat bij tijd en wijle zo goed aan het papier weten toe te vertrouwen. Nederlandse schaakgrootheden als Timman, Sosonko, Ree en vooral  niet te vergeten de onnavolgbare (inmiddels overleden) Hein Donner, verhaalden, in boekvorm en in columns, op aanstekelijke wijze over het schaken en de schakers (zonder diagrammen - alhoewel Timman ook boeken met prachtige partij-analyses heeft geschreven! -). 

Mijn mooiste . . . 

Haaks op mijn mening (verhalen zonder diagrammen) staat mijn  mooiste damboek(!); het door Ton Sijbrands met veel liefde en passie samengestelde boek: Henk Smit , mijn leermeester en inspirator (Sijbrands' meest persoonlijk boek" schreef Johan Bastiaannet). Het (groot)meesterwerk is en blijft voor mij het meest interessante damboek ooit geschreven; met zeer veel diagrammen!  
Alhoewel ik het boek al vele jaren in mijn bezit heb, zit ik er nog steeds (zeker wekelijks) in te lezen, dan wel te bladeren.Voor mij heeft het boek 'alles'; van uitvoerige analyses tot de wat luchtiger
(dam)rubrieken van de hoofdpersoon van het boek. Het is maar net waar ik op zo'n moment zin in heb; ik kan er soms heerlijk in op gaan. Een uitgebreid verhaal over het boek kunt u lezen op dit blog: Inspirator . . . - 8 februari 2013 -.

Een ander boek waar ooit, zeker in de tijd dat het werd uitgegeven, hoog van werd opgegeven, was het door drs. Piet Roozenburg geschreven boek over het (door hem gewonnen) wereldkampioenschap van 1948. Vroeger was het, zeker in de schaakwereld, niet ongewoon, dat de winnaar van een wereldkampioenschap (of ander aansprekend toernooi) zich vervolgens een jaar lang terugtrok uit de arena, om een lijvig boek over het zojuist beëindigde toernooi te schrijven. Dat deed Roozenburg dus ook na zijn eerste Wereldtitel Dammen.
Ik vind het boek zeker niet slecht (ik zou niet durven!), maar de analyses van de partijen zijn mij te summier en daardoor blijf ik (als liefhebber), nadat ik zo'n analyse heb doorgenomen, met teveel vragen zitten ("waarom is die zet niet goed, of die?"). Ik ben een liefhebber van 'partij-analyses tot op het bot', zodat je, nadat je alles zorgvuldig hebt doorgenomen, een beter beeld van de partij krijgt. Ik weet het, het is een persoonlijke mening, maar juist daarom vind ik het eerder genoemde boek van Sijbrands fantastisch. 

Geschiedenis . . . 

Ook het boek dat op nummer twee van mijn lijstje 'mooiste damboeken' staat, bevat veel diagrammen(!); het magnum opus van Jan Apeldoorn (100 jaar WK Dammen). Het 631 pagina's tellende meesterwerk bevat een chronologisch overzicht van de historie van het georganiseerde dammen van 1885 tot en met 1985. Het boek bevat veel analyses uit de tijd van de betreffende WK-toernooien en WK-matches en dat geeft weer een mooi beeld van hoe men toentertijd tegen 
de gespeelde partijen aankeek. Doordat Apeldoorn grondig te werk is gegaan, kom je ook nogal wat feitjes te weten. 
Zo vond de eerste Nederlandse wereldkampioen (1912 - Herman Hoogland -) het dammen een remisespel. Hoogland voorspelde dat het dammen binnen een tiental jaren zou zijn verdwenen vanwege de remise-misère! Hij kon blijkbaar niet inzien dat het niet aan het damspel lag, maar aan zijn eigen kennis en kunde én de lust tot strijd (in zijn geval de onlust!). Aan het niveau van de partijen van Hoogland kan men zien dat hij heden ten dage bij lange na niet meer mee zou kunnen komen in de ere-, dan wel hoofdklasse van de Nationale Clubcompetitie!! 

Een ander mooi punt van het boek van Apeldoorn is, dat je er achter komt dat er nogal wat misvattingen in de damwereld leven; zo wordt Vjatsjeslav Sjtsjógoljev (zo dient het volgens kenners van het Cyrillische schrift te worden geschreven!) in de damwereld vaak gezien als de jongste wereldkampioen ooit! Maar . . ., bij het napluizen van 100 jaar WK Dammen kom je erachter dat dit niet correct is(!); Maurice Raichenbach was jonger toen hij de hoogste mondiale eer opeiste! 
Hoe oud Raichenbach toen precies was(?), daarover berichten wij u een volgende keer. En zo zijn er meer zaken in het boek te vinden, waardoor de lezer er achter kan komen dat bepaalde ideeën die leven anno hodie niet (helemaal) juist zijn! Op 26 augustus 2015 staat op dit blog (Apeldoorn . . .) een uitvoeriger beschrijving van het fraaie naslagwerk. 

Poging . . . 

Johan Krajenbrink heeft een poging gedaan om een damboek zonder diagrammen te schrijven, maar dat lukte hem (ook tot zijn eigen teleurstelling) niet. 
Het boek 'Praatdam', in navolging van het schaakboek van 'Praatschaak - avonturen van een kiebitz' - van mr. Evert Straat, is niet te min een lovenswaardige poging van Krajenbrink. Er staan zonder meer zeer lezenswaardige stukken in, maar er zijn ook verhalen waarvan je eigenlijk de ins and outs moet weten, anders begrijp je (ik, in ieder geval) het niet goed. Zo vind ik (waaruit dus blijkt dat het persoonlijk is) dat de geplaatste columns over het internationale toernooi in Nijmegen en andere bijdragen uit diverse tijdschriften teveel tijdsgebonden zijn en daardoor (voor mij) minder interessant. Ook alle (min of meer) officiële KNDB-stukken die in het boek worden besproken, vind ik over het algemeen niet zo geweldig. Wel mooi en interessant vind ik het verslag van een stage welke Krajenbrink, samen met Erno Prosman, ooit 'liep' bij de succesvolle damtrainer Michail Kats, in Wit-Rusland. Ik realiseer me nu, dat het tijd wordt dat ik het weer eens ga (her)lezen.     

Er zijn ook anderen (bijvoorbeeld Evert Dollekamp en Michiel Kroesbergen), die leesboeken hebben uitgebracht over het dammen; net als het boek Praatdam zijn ook die boeken van harte aanbevolen door uw penneleur. De titel van het boek van Evert Dollekamp is 'Wie door de week traint is 's zondags moe' en het boek van Michiel Kroesbergen heet 'Dammen, zoals ik het bedoeld heb'. In het verleden hebben ook gerespecteerde schrijvers als Jules Welling (denk aan; Ton Sijbrands Dammer) en Alexander Münninghof (diverse fraaie passages in bijvoorbeeld matchboeken en toernooiboeken) fraaie epistels over het dammen geschreven.  

Voor mij mag het wel wat meer worden . . .!  

donderdag 19 oktober 2017

Ander regime...

Door Tjalling van den Bosch

Ach, hadden we in Nederland maar een ander regime, bijvoorbeeld net als in Noord-Korea. Niet helemaal precies op die manier natuurlijk, want het schijnt dat de Noord-Koreaanse bevolking nogal wat honger lijdt en dat is voor mij, als aanhanger van de Heilige Maag, natuurlijk onverteerbaar. Nee, het gaat mij meer om de manier waarop de Noord-Koreaanse overheid de bevolking inlicht over tal van zaken! 

Zo denken de Noord-Koreanen dat hun nationale voetbalelftal in 2010 wereldkampioen werd, door met 1-0 van Brazilië te winnen! Een week nadat de bewuste wedstrijd was gespeeld

(Noord-Korea deed daadwerkelijk mee aan het wereldkampioenschap voetbal in 2010), zagen de inwoners van Noord-Korea, in een uitgebreide samenvatting, Ji Yun Nam in de 89ste minuut het enige en dus winnende doelpunt scoren! De twee Braziliaanse doelpunten 'zaten' niet in de uitzending en er werd  al helemaal geen melding gemaakt van de twee nederlagen (in de poule!) tegen respectievelijk Portugal (7-0) en Ivoorkust (3-0)! Dus leeft de Noord-Koreaanse bevolking nu nog steeds in de veronderstelling dat ze de wereldtitel sinds 2010 in hun bezit hebben! 'Vrije pers' of tegengeluiden anderszins zijn verboden door de overheid én daar wordt streng toezicht op gehouden! 

Veel rooskleuriger . . . 

De manier waarop de Noord-Koreaanse regering de bevolking informeert heeft zo zijn voordelen; wie is er gebaat bij 'de werkelijkheid'(?), wanneer een schijnwerkelijkheid veel meer vreugde schenkt!  Stelt u zich eens voor, het Nederlands voetbalelftal dat al drie keer wereldkampioen is geworden(!); dat is toch veel beter dan het trauma waar we nu mee opgescheept zitten?

Ik wil niet zeggen dat het Nederlandse topdammen in een deplorabele toestand verkeert, maar het WK Dammen 2017 (in Tallinn) is voor 'ons' nou niet bepaald een doorslaand succes geworden.  Wanneer we echter, net als in Noord-Korea, de informatie op een iets andere manier gestuurd (vanuit de overheid) tot ons hadden gekregen, dan wisten we niet beter dan dat Harm Wiersma na meer dan 30 jaar de wereldtitel in zijn bezit te hebben gehad, eind vorig jaar een opvolger heeft gekregen in de 
persoon van Roel Boomstra. Met andere woorden, we wisten niet beter, dan dat Nederland het internationale topdammen al meer dan een halve eeuw met harde hand regeert. 
'Tallinn 2017' is nooit gebeurd! 

Misschien beter . . . 

Nu ligt zo'n regime als dat van Noord Korea misschien wel wat te ver weg van wat wij Nederlanders gewend zijn, maar wat te denken van de Verenigde Staten van Noord-Amerika?  

D
Zouden we kunnen leven onder een regime als dat van Donald Trump en zijn discipelen? De Amerikaanse president heeft meerdere malen laten weten, dat hij niet gelooft in klimaatverandering! In een speech tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen lachte hij de wetenschappers die het over klimaatverandering hadden uit, omdat het buiten sneeuwde! Hij noemde het gezeur over de klimaatverandering een complot van de Chinezen, die op die manier de Amerikaanse industrie dwars wilden zitten! Zo kunnen wij Nederlandse damliefhebbers het misschien ook doen: 
TALLINN 2017, GEWOON EEN ESTLANDS COMPLOT . . .!

Laten zoals het nu is . . . 

Inderdaad, misschien is het beter om het in Nederland maar gewoon te laten zoals het nu is; vrije nieuwsgaring. Alhoewel(?); er wordt ons ook van alles op de mouw gespeld! 

Onze regeringsleiders willen ons nu weer laten geloven, dat (bijna) iedereen er volgend jaar op vooruit gaat, maar ze verhogen het laagste btw-tarief (dus o.a. het tarief voor de dagelijkse boodschappen!) doodleuk met maar liefst 50% (van 6% naar 9%)!! Ook de energiebelasting gaat enorm omhoog! Tja, de meeste mensen zullen volgend jaar wel wat meer geld krijgen, maar daarvan wordt het grootste deel (waarschijnlijk meer) weer afgepakt door anderebijkomende maatregelen! EN . . . de Nederlandse media neemt die verhalen ook maar voor zoete koek aan!! 

Ach, laat dammend Nederland maar gewoon doen:                           
ALEXANDER SHVARTSMAN WERELDKAMPIOEN 2017; 
ZOJA GOLUBEVA WERELDKAMPIOENE 2017.   





maandag 9 oktober 2017

Tallin...

Door Tjalling van den Bosch

Ik heb al eens eerder aangegeven dat het bezoeken van topsportwedstrijden voor mij altijd weer unieke ervaringen zijn, dus kon ik het niet nalaten om het WK Dammen Algemeen en het WK Dammen voor Vrouwen in Tallinn te bezoeken.Vanwege drukke werkzaamheden kon ik alleen tijdens enkele voorronden ter plekke zijn (van woensdag 4 tot zaterdag 7 oktober). 

Tallinn (ten tijde van de Sovjet-overheersing liet men om onduidelijke reden de 'tweede n' weg!) is van oudsher een handelsstad, gelegen aan een uitloper van de Finse golf, de Baai van Tallinn. 
Wanneer je door de straatjes van de oude binnenstad loopt, met veel oude koopmanshuizen, is er niet veel fantasie voor nodig om enkele eeuwen 'terug te gaan in de tijd'. Natuurlijk zijn de oude straten aangepast aan het hedendaagse verkeer, maar niet van harte, want vaak heeft men gebruik gemaakt van klinkers dan wel 'kinderhoofdjes', hetgeen niet echt lekker 'onder de wielen doorglijdt'. Het is niet goed voor de banden, van welk vervoermiddel dan ook. 

Paul Keres . . . 

De speellokaliteit van het WK Dammen Algemeen was het Paul Keres-schaakhuisgelegen aan Vene (nummer 29). Keres was de beste Estische schaker ooit, alhoewel hij het nooit tot wereldkampioen schopte. In ieder geval, de speelzaal lag in precies zo'n straatje; aan beide zijden zijn er geplamuurde gebouwen in diverse kleuren (welke niet altijd goed zijn onderhouden; grote stukken plamuur waren soms afgebladderd!).  
Aan de 'even zijde' van de bewuste straat staan enkele fraaie etablissementen, aan de andere kant is het een lang gestrekte rij gebouwen, waarvan enkele inderdaad op het nodige onderhoud staan te wachten. Inderdaad, aan de oneven kant ligt ook het Keres-schaakhuis, dat natuurlijk genoeg 'schaken' uitstraalde; afgezien van de krakende vloer, is het een goede gelegenheid waar gemakkelijk zo'n 70 schakers (dan wel dammers) tegelijkertijd hun partijen
kunnen spelen. 

Onopvallend . . .

Om niet op te vallen en vooral om ongestoord te kunnen observeren, had ik mij onherkenbaar gemaakt; ik was incognito zeg maar. Op die manier kreeg ik ongemerkt de nodige opmerkingen te horen, die eigenlijk niet voor andermans oren bestemd waren (gezien mijn outfit dachten ze  waarschijnlijk dat ik een buitenlander was, die toch  geen Nederlands verstond!). Spelers (m/v) klaagden over de veel te krappe omstandigheden (er deden meer dan100 dammers en damsters mee) en ook de uitslag van het nieuwe (voor velen ondoorgrondelijke) paring-systeem was veel deelnemers een doorn in het oog. 
Zoals altijd tijdens topsportwedstrijden, schiet de één uit de startblokken, terwijl een ander maar moeilijk de juiste versnelling kan vinden. Het moge duidelijk zijn in welke groep 'de klagers' zich voornamelijk bevonden. Helemaal onterecht waren de klachten trouwens niet; de organisatoren wensten niet in te gaan op de kritiek van de spelers en dat kwam vrij hautain over. 

Voor de toeschouwers hadden de organisatoren al helemaal geen oog; wat heet(!), men vond het maar lastig dat er mensen kwamen kijken! Het trieste dieptepunt werd op vrijdag 6 oktober bereikt; zonder vooraankondiging werden de toeschouwers tijdens de laatste twee (zeer spannende) voorronden 
geweerd uit de speelzaal! Ook spelers die 'snel uit waren' moesten de speelzaal per direct verlaten en mochten niet meer terugkomen! Een vileine beslissing natuurlijk, waarover (hopelijk) nog wel eens goed zal worden nagedacht (het is in ieder geval niet aanbevelingswaardig voor toekomstige WK-organisaties)! Zo kwam er voor mij dus plotseling een onbevredigend slot aan een enkele dagen
Tallinn . . .! 

Nog maar drie over . . . 

Voor de grote Nederlandse (mannen-)afvaardiging was het WK in Tallinn niet zo'n succes. Alexander Baliakin was één van de dammers die uit de startblokken schoot, met na vier partijen maar liefst zeven punten; daardoor kreeg hij in resterende 5 ronden alleen maar sterke tegenstanders (die hij op een puntendeling hield), waardoor hij in ieder geval kon bogen op veel 'tegenstanderpunten' (hoe dat wordt berekent weet ik niet, maar het voordeel voor Baliakin begrijp ik wel). De voormalige Nederlands Kampioen plaatste zich dan ook met verve voor de finale. Voor Wouter Wolff gold hetzelfde, hij startte met vijf punten uit drie partijen. 
De huidige Nederlands Kampioen, Martijn van IJzendoorn, plaatste zich moeizaam voor de finale; hij had, samen met de Oekraïner Ivanov, net voldoende weerstandspunten opgebouwd om zich met een totaal van elf punten uit negen partijen ook te kwalificeren voor de eindronde. De rest van het grote continent Nederlandse deelnemers kon op zaterdag 7 oktober al weer huiswaarts keren.

De weerstandspunten bouw je op, door de resultaten van je tegenstanders in het verdere verloop van het toernooi. Zo verloor zittend wereldkampioen Boomstra waardevolle weerstandspunten, doordat
zijn tegenstander uit de eerste ronde, de Est Värik, voor de laatste ronde niet kwam opdagen (en dus reglementair verloor!). En zo waren er meer zaken die eigenlijk niet op een topsportevenement thuishoren. Zo staat de uitslag van de jonge Nederlander Slump tegen de Ethiopiër Demessie genoteerd als 2-0 voor de eerste, maar de Afrikaan komt verder in de uitslagen niet voor!?! Na afloop waren er dan ook diverse (teleurgestelde) dammers die zich als "spoelgoed voor de organisatoren" misbruikt voelden; "ze (de organisatoren) behandelden ons (de spelers) respectloos" zo ving ik onder andere (onopvallend!) op. Voor diverse toeschouwers was het duidelijk dat ze botweg niet welkom waren . . .!

Heike en Vitalia . . .

De vrouwen spelen geen voorrondes, maar alleen maar een Round Robin-toernooi om de nieuwe wereldkampioene aan te wijzen. Zij hebben natuurlijk ook last van de krappe speel-omstandigheden, maar spelen vrijwel alleen maar één partij per dag en hebben ook de nodige rustdagen (zoals het eigenlijk hoort in de topsport). De beide Nederlandse vertegenwoordigsters, Heike Verheul en Vitalia Doumesh, doen goed mee; wanneer één van 'onze' dames (of allebei) een uitschieter hebben, kan dat  zo maar een podiumplaats opleveren!  Afwachten maar . . .!