woensdag 29 juni 2016

Op de rem...

Door Tjalling van den Bosch

Wekelijks krijgen wij (uw blogmanager en uw penneleur) opmerkingen, ja, zelfs aanmerkingen (de onverlaten!) over het geschrevene op dit blog. In bijna 100% van de gevallen laten we dit natuurlijk als 'volkomen onzin' van onze bepaald niet fragiele schouders glijden.
Echter, 'bijna' is dus niet helemaal; we moeten dan ook naar aanleiding van het epistel van vorige week (Magere Hein) even vol op de rem trappen! In het bewuste artikel sleurden we (grootmeester internationaal) Rob Clerc het podium op . . .; op zich loffelijk natuurlijk om onze huidige bondscoach even voor het voetlicht te halen, maar dan moet dit wel correct gebeuren.

Hiaten . . .

Het is misschien niet bij elke lezer (m/v) bekend, dat uw penneleur meerdere malen de damwereld is ontvlucht; zo stond de periode van (ongeveer) 1980-1995 eerst in het teken van studie en later van de zware schijven. Ook in deze eeuw (ongeveer van 2002-2007) was uw penneleur met andere topsporters (dan dammers) in de weer. Kortom, er zitten de nodige hiaten in de (dam-)belevingswereld van uw penneleur!

Om deze onvolkomenheden het hoofd te bieden trekt uw penneleur dan ook met enige regelmaat het onvolprezen magnum opus van Jan Apeldoorn (100 jaar WK Dammen) uit de boekenkast. Echter, dit meesterwerk, over de historie van het WK Dammen, gaat over de periode van 1885 tot 1985. De schrijver vindt de periode daarna minder interessant, omdat men toen overging tot 'het snellere dammen' en ook 'de plusje en minnetjes' waren voor Apeldoorn reden om de periode na 1985 te laten voor wat het is.
(Wie, o wie voelt zich geroepen om juist de periode na 1985 -tot heden-, a la Apeldoorn, onder het stof vandaan te halen EN te publiceren!). Maar goed, genoeg excuses . . . rechtzetten die hap.

In het epistel van vorige week schreven we dat: 'Robert Johannes (Rob) Clerc 15 maal meedeed aan een toernooi om de wereldtitel dammen en eenmaal een match om de wereldtitel speelde'. In deze zinsnede staat één klein foutje, namelijk het woordje eenmaal. We gaven aan dat Clerc in 1997 een match om de wereldtitel speelde tegen Alexey Chizhov, maar het betrof hier (volgens reclamanten) 'slechts een barrage-match' tussen de nummers 1 (Clerc!) en 2 (Chizhov - tot dan regerend wereldkampioen -) van het WK 1996. De confrontatie eindigde, na 6 remises in traditionele partijen, na een sneldam-barrage over 2 partijen in een nipte overwinning (3-1) voor Chizov.
Voor de volledigheid; deze tweekamp werd (mede) gefinancierd door dagblad Nieuwsblad van het Noorden; daardoor vond de barrage plaats in de hoofdstad van de provincie Groningen. Echter, onze huidige bondscoach speelde wel degelijk een echte match om de wereldtitel!

Tijdens het WK Dammen van 1984 (Dakar) had Anatoli Gantvarg zijn wereldtitel heroverd; Clerc was toen ('op' 2 punten) ongedeeld als de nummer twee uit de bus gekomen en daarmee had hij het recht verworven om de wereldkampioen uit te dagen. Dat dit een tijdspanne was waarin 'het excuus' van uw penneleur duidelijk voor u moge zijn (van onze blogmanager hebben we, qua excuus, tot op heden niets vernomen). Afijn, in 1985 speelde Clerc dus een echte WK-match ('over' 20 partijen)
tegen Anatoli Gantvarg.
A. Gantvarg - R. Clerc  (WK-match 1985)

Meerdere plaatsen . . .

De WK-match tussen beide combattanten vond plaats op meerdere locaties in Nederland; 'per vijf partijen' veranderde men van speelplaats. Achtereenvolgens deed men Dordrecht, Rotterdam, Nieuwegein en Loon op Zand aan. De eerste ronde werd verspeeld op 23 september (1985 dus) en de laatste (20ste ronde) vond plaats op 19 oktober.

De secondant van Rob Clerc was volgens kenners niemand minder dan de voormalig wereldkampioen dammen Jannes van der Wal; dat zou (wederom volgens kenners) dan ook de oorzaak zijn dat Clerc maar liefst 4 maal 'opende' met de messcherpe zet 35-30 . . .! Dat (het scherpe 35-30) ging gelijk in de eerste partij al mis voor onze huidige bondscoach(!), hij  verloor; na een overigens fraaie combinatie van Gantvarg. Vervolgens kwamen er 5 remises 'op het bord'; in de zevende ronde sloeg Clerc terug, ondanks de 'sobere' openingzet 32-28(!); de Witrus (Gantvarg) verslikte zich toen in het late middenspel.
Na wederom 2 puntendelingen besliste de zittende wereldkampioen de match in de 10de partij, toen zijn flankaanval 'doorsloeg'. De overige partijen (11 t.e.m. 20) eindigden alle in remise en zodoende bleef Gantvarg wereldkampioen (en eindigde de match dus in 21-19). Voor liefhebbers: De match is in ieder geval terug te vinden op Toernooibase Dammen alsmede ook op Turbodambase.

Hopende dat wij het één en ander weer recht hebben gezet . . .

Overigens (voordat we daar weer opmerkingen over krijgen!), in het boek van Jan Apeldoorn maakt de schrijver weldegelijk gewag van de tweekamp Gantvarg-Clerc. Op de laatste bladzijde (pagina 632 !!) staat: "Rob Clerc verkreeg door zijn tweede plaats (WK 1984) het recht om de wereldkampioen (Gantvarg) uit te dagen voor een match met de wereldtitel als inzet".
Over het verloop van de match laat de schrijver zich verder niet uit, het boek handelt namelijk over de periode tot 1985.


woensdag 22 juni 2016

Magere Hein...

Door Tjalling van den Bosch

Bekende wereldburgers hebben thans (eerste helft 2016) veel te stellen met 'de man met de zeis'; 'Magere Hein' maait woest om zich heen! In januari overleed David Bowie (geboren in 1947), daarna ontviel ons, in maart, Johan Cruijff (1947) en in april was het Prince (1958) die het tijdelijke voor het eeuwige verruilde. Het vorige epistel op dit blog stonden we even stil bij het verscheiden van
Mohammed Ali (1942).

Op maandag 6 juni kwam daar Viktor Lvovitsj Kortsjnoj bij. Hij werd geboren op 23 maart 1931 te Leningrad (Rusland) en overleed in zijn woonplaats (het Zwitserse) Wohlen. Kortsjnoj (ook wel Kortchnoi; zijn achternaam wordt op verschillende manieren overgezet uit het cyrillische schrift) was een fenomenale schaker, met een enorme geldingsdrang. "Zijn wil om te winnen, zou een voorbeeld moeten zijn voor de jeugd" zei Hans Böhm (schaker, schrijver, journalist, presentator) direct na het overlijden van Viktor de verschrikkelijke, zoals de bijnaam van Kortsjnoj luidde.

Kortsjnoj schaakte op hoge leeftijd nog volop, hij schijnt de schaker te zijn geweest die de meeste toernooien (op niveau) heeft gespeeld. Driemaal 'stond' Kortsjnoj in de finale van het WK-match schaken, maar even zovele malen moest hij (soms nipt) het onderspit delven tegen Anatoli Karpov, de (toen) regerend wereldkampioen. Eén van die clashes om de wereldtitel, tussen Karpov en Kortsjnoj, inspireerde (de Zweedse muziekband) ABBA tot het lied 'One night in Bangkok'. De hoogste mondiale titel ging dus aan de neus van Kortsjnoj voorbij; hij wordt dan ook, in de schaakwereld, gezien als de sterkste schaker zonder wereldtitel . . .
En dan weet u het wel weer(!) . . ., dan gaat uw penneleur mijmeren . . .

Wie . . .?

Wie, oh wie, is de sterkste dammer zonder wereldtitel . . .? Laten we (voor zover mogelijk) van voren af aan beginnen; ruim 100 jaar geleden leek Jacob Bernard (Jack) de Haas rijp voor de wereldtitel. De Haas, die leefde van 1875 tot 1940, was een sterke dammer; hij was in 1912 op voorhand de grootste Nederlandse troef om wereldkampioen te worden, edoch een Utrechtse jongeling (Herman Hoogland) ging verrassend met de titel aan de haal. Ook daarna zou De Haas nimmer de wereldtitel voor zich opeisen.

Een tweede Nederlander, die beslagen leek te zijn voor de wereldtitel, was Reinier Cornelis (Kees) Keller (1905-1981); reeds op 19-jarige leeftijd deed Keller voor het eerst mee aan een toernooi om de wereldtitel (Parijs 1925). Na de Fransen Bizot (eerste) en Fabre (tweede) legde de jonge Kees keurig beslag op de derde plaats; in de decennia daarna deed Keller regelmatig een gooi naar de hoogste
mondiale (dam-)eer, maar telkens kwam hij tekort. Direct na de tweede wereldoorlog (1940-1945) was er (wederom) een Nederlandse jongeling (Piet Roozenburg) die hem dwars zat, maar in 1956 leek dan toch 'het moment voor Keller' te zijn gekomen. Roozenburg liet zijn studie voorgaan en voor de rest van de concurrenten hoefde Keller zeker niet onder te doen . . .  maar ja, toen stond daar, in de eindafrekening, plotseling een Canadees (Deslauriers) voor zijn neus!! Voor een verslag(je) daarvan, verwijs ik u gaarne naar eerdere epistels op dit blog (de twee epistels: Hét Middenspel . . . (2) - januari/februari 2016 -).

Een derde Nederlander die wereldkampioenwaardig leek te zijn was (onze huidige bondscoach) Robert Johannes (Rob) Clerc (geboren in 1955). In totaal deed Clerc vijftien (!) maal mee aan een toernooi om de wereldtitel (1976-2005) en speelde hij eenmaal een WK-match (tegen Chizhov). Tijdens de vele toernooien om de wereldtitel eindigde Clerc vijfmaal als tweede; de match tegen tienvoudig wereldkampioen Alexey Chizhov verloor Clerc pas na barrage. Eigenlijk was Clerc in 1996 tijdens het WK in Abidjan 'een beetje wereldkampioen!'; krom gesteld natuurlijk, maar in dat WK-toernooi eindigde Clerc daadwerkelijk op de eerste plaats. In punten (15, uit 11 partijen) eindigde hij, na een imponerende overwinning op Alexander Shvartsman in de laatste ronde, gelijk met Chizhov, maar het S.B. van de Nederlander was beter! Het mocht niet zo zijn, er kwam een beslissingsmatch tussen de nummers 1 en 2 van het WK 1996 en die werd dus nipt gewonnen door Chizhov.

Meer . . .

Natuurlijk zijn er meer grootmeesters die wereldkampioen hadden kunnen worden, ik denk hierbij aan bijvoorbeeld: Vadim Vyrni, Mark Podolski en Alexander Baljakin. Topsport is echter onverbiddelijk: 'Had ik . . ., als ik . . .', ja, daar zit nou net de kneep!!!


woensdag 15 juni 2016

Ali...

 Door Tjalling van den Bosch

Op 3 juni jongstleden (2016) overleed Mohammed Ali; hij werd op 17 januari 1942 (in Louisville) geboren en ingeschreven in het geboorteregister onder de naam: Cassius Marcellus Clay. Later zou Cassius Clay zich bekeren tot de islam en nam hij de naam Mohammed Ali aan.
Clay was een zwaargewicht bokser uit de Verenigde Staten van Noord-Amerika die, nadat hij olympisch goud had gewonnen, professioneel bokser werd. In 1960 bokste Clay (later dus Mohammed Ali) zijn eerste partij als broodbokser; vier jaar later werd hij wereldkampioen (bij de zwaargewichten) door zijn landgenoot  Sonny Liston te onttronen. Afijn, zijn hele palmares en zijn indrukwekkende gevechten (zoals: Thrilla in Manilla en de Rumble in the Jungle) zijn direct na zijn heengaan uitgebreid in de media verschenen.
Uw penneleur wil het echter met u hebben over een ander facet van Mohammed Ali, namelijk zijn 'grote mond' . . .

Lip . . .

Mohammed Ali was niet bepaald op zijn mondje gevallen; hij hield van (vaak humorvolle) grootspraak. Hij verzon zijn eigen bijnaam: I am the greatest . . . en dat schreeuwde hij maar al te graag van de daken! Anderen, die niet veel moesten hebben van alle zelfverheerlijking van Ali, noemden hem daarom schertsend:
The Louisville Lip . . .
Mohammed Ali was typisch iemand waar je van hield, of 'hij stond je tegen' . . . Als zeer bescheiden dammer gaat uw penneleur na zo'n bericht (het overlijden van Ali) mijmeren . . .
Damgrootmeesters 'hoor' je eigenlijk nooit en vallen dus ook niet op; misschien dat Jannes van der Wal ooit (door juist niets te zeggen!) een uitzondering was, maar verder komen de dammers uit onze edele damsport weinig in het algemene nieuws. Natuurlijk is er aandacht voor hun dam-prestaties, maar Mohammed Ali was in staat om over alles en iedereen een mening te hebben en de persmuskieten citeerden hem maar al te graag.

Die persaandacht zou het dammen wel kunnen gebruiken, dus . . . de met 10-wereldtitels gelauwerde Alexei Chizov zou (a la Mohammed Ali) moeten schreeuwen: I am the greatest . . .

En ja, beste lezers en lezeressen, dan gaat uw penneleur doorschieten . . .:

Alexander Georgiev (die eerder dit jaar vrijwillig afstand deed van zijn wereldtitel dammen): I am the King, you only wear my crown . . .

Jan Groenendijk (in eerste instantie uitdager van Georgiev; later dit jaar spelend om de wereldtitel tegen Boomstra): Float like a butterfly, sting like a bee . . .

Roel Boomstra (eind 2016 dus spelend om de wereldtitel, in een match tegen Groenendijk): If you even dream of beating me, you'd better wake up and apoligize to me . . .

Ziet u het al voor u; Groenendijk en Boomstra 'bij' Mathijs van Nieuwkerk of Humberto Tan en dan bovenstaande uitspraken spuien . . .?!? Wedden dat er dan de volgende dag veel over gesproken wordt door mensen die normaliter  geen idee hebben wat er zich zo allemaal afspeelt in de damwereld . . .  

Afsluiten . . .

Tot slot nog twee uitspraken van Mohammed Ali voor de aanstormende jeugd: Don't count the days, make the days count . . .

En (aangepaste damversie):

Als je als 20-jarige damt als een 50-jarige, dan verspil je 30 jaar van je dammersleven . . .

Het laatste 'woord' is voor één van die aanstormende jongelingen; we gaan even terug naar Salou Open 2016. Direct na afloop van zijn partij tegen Roep (met de veel te lange achternaam) kwam de jonge Jitse Slump het terras opgestormd met de volgende stand op zijn magnetisch zakdambordje:

In de partij kon Roep (wit) nu verder met: 42.  28-22, waarna Jitse een fraaie winstvariant vond: 42.  . . -  . .  (29-34)  43.  39x30  (25x34)  44.  44-39; "en nu win ik" sprak de Limburgse jongeling
(met een wel heel erg Friese naam!) resoluut! Velen (en niet de minsten) braken hun hoofd over de gevraagde winstvariant . . . na vele minuten (die wel uren leken) gaf Slump zelf maar het antwoord:  44.  . . - . .  (8-12!)  45.  39x30  (23-28)  'ziet' u het al??  46.  32x14  (12-17)  47.  30x8  (17x48) . . . en wit staat verloren!! 
Helaas werkte Roep (nou vooruit, voor één keer dan) Bhawanibhiek niet mee; in zijn maagdelijke onschuld speelde hij:  42.  37-31, waarna de partij in remise verzandde . . .!   Toch is het imponerend dat iemand dat (vanuit de diagram-stand!!) dat 'ziet'.

Het allerlaatste woord is (natuurlijk) weer voor Mohammed Ali:
It's hard to be humble. when you're as great as I am . . . 

(Wie zong dat ook al weer: ~~Het is moeilijk bescheiden te blijven . . .~~~; sorry Ali). 

woensdag 8 juni 2016

De X-factor...

Door Tjalling van den Bosch

Salou Open 2016 is dus gewonnen door de nog zittende wereldkampioen Alexander Georgiev. De zege van de kleine tsaar kwam niet zonder slag of stoot tot stand; in de eerste ronde namelijk kwam Georgiev niet verder dan een puntendeling tegen (de op papier aanzienlijk zwakkere) Nurgaziyev uit Kazachstan.
(Uw penneleur versloeg in deze ronde de zeer sterke Rus Denis Karataev, maar dit geheel, en in alle bescheidenheid, terzijde natuurlijk - maar na de eerste ronde wel een punt voorsprong op de wereldkampioen! -).
Tjalling van den Bosch - Denis Karataev

Het grote nadeel voor Georgiev (en van het zwitserssysteemwas dat hij door deze puntendeling, wat betreft de eerste plaats, direct achter de feiten aanliep. In de tweede en derde ronde kreeg hij twee relatief zwakke tegenstanders wel op de knieën.   Door de relatief minder sterke opponenten echter was de tegenstanderrating van de kleine tsaar dusdanig laag, dat er een huzarenstukje moest worden uitgehaald. Doordat Hein Meijer zich, in een 'dun standje', toch nog bij de neus liet nemen door Georgiev, vond de laatste zich, na de vierde ronde, al weer terug op de 7de plaats. Nu is Georgiev niet de man, die genoegen neemt met minder dan het maximum (lees: Eerste plaats) en dus vervolgde hij het toernooi door zijn (sterke) tegenstanders 'flink te overhoren'.

In de vijfde en zesde ronde kwam hij in eerste instantie niet langs twee grootmeesters, respectievelijk Anatoli Gantvarg en Alexander Presman, maar in de zevende ronde was het wel raak. 
Wouter Sipma, die na zijn opzienbarende overwinning op Alexander Getmanski goed in de race lag (gedeelde eerste plaats), kwam niet ongeschonden door de overhoring. In een klassiek 'afspel' overzag de Sip de weg naar een puntendeling en moest hij uit eindelijk de vlag strijken.
Na deze (de zevende) ronde ging Artem Ivanov (Oekraïne) fier op kop, gevolgd door Georgiev en de Wit-Rus Evgeni Vatutin; alle drie hadden 11 punten. De voorsprong (op tegenstanderrating) van Ivanov was echter dusdanig dat er van Georgiev opnieuw iets extra's werd gevraagd . . . De schier onverslaanbare Oekraïner (Ivanov) moest na een en enerverend duel in de achtste ronde, zijn meerdere erkennen in Georgiev(!), die daardoor met een punt voorsprong de laatste ronde inging. 

Veel damliefhebbers klagen met enige regelmaat over de hoge remise-marge in de damsport; op grootmeesterlijk niveau dan.  Op één of andere manier weet de (nog) zittende wereldkampioen vaak (én op het beslissende moment) het ongelijk van de damliefhebbers aan te tonen. Met een enorme wilskracht (de X-factor) weet hij 'er meer uit te halen' dan de gemiddelde grootmeester!!
Daar waar veel grootmeesters zich van te voren al lijken te hebben verzoend met een (onderlinge) puntendeling, weet Georgiev de duimschroeven altijd net wat strakker aan te draaien . . .
Afijn, na een snelle puntendeling in de laatste ronde tegen zijn nog enig overgebleven concurrent Vatutin (die de wereldkampioen blijkbaar niet wenste te overhoren), was de toernooi-overwinning (weer) voor Alexander Georgiev.

Overigens schreef ik in het vorige epistel dat 'Salou' voor de familie Georgiev in de eerste plaats 'vakantie' betekent. Dat was verrassend genoeg dit jaar niet zo; de Rus had voor de eerste keer tijdens het Spaanse toernooi zijn familie thuis gelaten!

Het voetballen tijdens het toernooi bleef hij wel trouw; ook in deze sport is Georgiev zeer bekwaam! Volgens medespelers én tegenstanders was hij ook hierin de terechte winnaar . . . van de Gouden Schoen . . .

 The winner takes all . . .

donderdag 2 juni 2016

Serieuzer

Door Tjalling van den Bosch

Beste lezers en lezeressen, na twee epistels eenvoudig vakantie-gebrabbel (niets is zo gemakkelijk dan enkele diagrammen met wat tekst!) wordt het nu weer tijd voor een serieuzer 'stukje' . . .

Wanneer u dit epistel tot u neemt is het damtoernooi 'Salou Open 2016' reeds afgelopen;  and the winner is . . .? Ja, dat is op dit moment (van schrijven) dus nog niet bekend en om nu de naam van de (nog steeds) 'zittende' wereldkampioen Alexander Georgiev in te vullen als eindoverwinnaar is in dit specifieke geval misschien niet zo verstandig.

Voor de familie Georgiev is 'Salou' in de eerste plaats vakantie! Het hele gezin is dagelijks bij het zwembad te vinden en vader Alexander is dan vaak te bewonderen als voetballer (met kinderen, dat dan weer wel).
Als uw penneleur de wereldkampioen dan zo bezig ziet, roept dat vaak herinneringen op aan Jannes van der Wal. Net als Van der Wal is Georgiev klein van stuk en ook zeer fanatiek 'in spelletjes'. Wanneer Van der Wal zich overgaf aan (bijvoorbeeld) het voetballen (al was het met kinderen) dan wilde hij ook daarin uitblinken; Georgiev heeft dat ook. En net als Van der Wal schuwt Georgiev ook gescheurde broeken of 'open knieën' niet!
En ook net als Van der Wal neemt Georgiev de bal regelmatig 'vol op de punt'. (Even voor de jongere lezers en lezeressen, vroeger hadden voetbalschoenen - anders dan de gestroomlijnde uitvoeringen van nu! - 'verzwaarde punten', waarmee je de bal een enorme opsodemieter kon geven). Van der Wal nam de bal zo nu en dan dus 'vol op de punt' . . . maar droeg meestal sandalen!! (een 'AUW' hoorde je trouwens nooit, althans niet uit de mond van Van der Wal, wel van de toeschouwers).

Maar goed, laten we het serieus houden; de winnaar van 'Salou Open 2016' is dus
op het moment van schrijven nog niet bekend.

Persoonlijk . . .

Op dit moment is het natuurlijk ook nog niet duidelijk hoe schrijver dezes het er in Salou vanaf heeft gebracht. Normaal gesproken eindig ik op 'mijn gemiddelde' (9 punten uit 9 partijen), maar er is goede hoop op (iets) meer!

Jarenlang had ik last van hoofdpijn, maar dat is sinds afgelopen zomer verholpen!  Wat was het geval(?); op een gegeven ogenblik wilde ik van die vreselijke hoofdpijn af, dus de medische mallemolen in. Na diverse testen in het ziekenhuis kwam een specialist mij vertellen dat er een remedie bestond tegen de pijnen die mijn hoofd teisterden, dat was dus goed nieuws, maar . . . hij had ook minder goed nieuws.
De testen hadden overduidelijk uitgewezen, dat de hoofdpijn voortkwam uit de druk die mijn testikels op de ruggengraat uitoefenden! Om deze druk weg te halen, moesten deze eigenlijk worden verwijderd . . . (ik moest dus gecastreerd worden!!).

Als men dergelijk nieuws krijgt dan is het natuurlijk wel even schrikken (je wordt er depressief van, kan ik u vertellen), maar ach, met het vorderen der leeftijd neemt de drive tot copuleren sowieso af (in ieder geval bij mij - "Wat een drukte om een vingerhoedje stijfsel" zei mevrouw Smeets regelmatig, althans volgens zoon Mart! -). Nadat ik mij dit laatste realiseerde was het besluit ook niet meer zo moeilijk; doen!
Na de operatie voelde ik mij direct geweldig; eerst waren er nog wel wat naweeën van de narcose, maar vanaf het moment dat ik het ziekenhuis verliet, voelde ik me als herboren.

Eind goed . . . ?

Eind goed al goed, zou je denken, nou dat valt nog te bezien!?!Om mijn hoofdpijn-loze levensfase te vieren, besloot ik een nieuw pak aan te schaffen bij de plaatselijke herenmodezaak. De verkoper hoorde mijn verzoek aan zei in volle overtuiging: "Ah, ik zie het al, maat 56". Op mijn vraag hoe hij dit zo zeker wist, vervolgde hij met: "Ach meneer, ik zit al 40 jaar in het vak, zoiets zie ik meteen". Inderdaad zat het pak als gegoten; bij de aanschaf van een bijpassend overhemd (maat 52) had de verkoper het ook direct bij 'het rechte eind', net als bij de schoenen (maat 47).

Om het geheel af te maken, besloot ik ook tot de aanschaf van nieuw ondergoed; ook nu had de verkoper reeds een oordeel geveld: "Onderbroek maat 44" zei hij zelfverzekerd. Maar nu kon ik hem triomfantelijk terecht wijzen; "Nee" zei ik "nu zit u fout, maat 40"!! "Ach meneer toch" zei de verkoper "maat 40 zit u veel te strak, dat zorgt alleen maar voor onnodige druk op uw testikels en dat zorgt weer voor druk op uw ruggengraat en daar kunt u vreselijke hoofdpijnen van krijgen" . . . .

Volgende week weer wat luchtiger werk . . .