donderdag 28 december 2017

Rijp voor...

Door Tjalling van den Bosch

Het jaar 2017 is bijna afgeleefd: 'rijp voor de slacht', lang leve 2018!
Volgende week donderdagavond (4-1-2018) is er het traditionele 
snel-dam-gala van DamClub Huizum. 
Het zal even wennen zijn, maar dit jaar (voor het eerst in ruim 70 jaar) 
niet meer in de zo vertrouwde Zalen Tivoli, maar in dorpshuis 
Ien en Mien (Bourren 13A) te Goutum (aanwezig: 19.45 uur). 
Deelname staat open voor iedereen; opgeven via: sanagel@planet.nl 

2017 . . . 

Maar goed, wat was 2017 voor dam-jaar?
De gevolgen van de match om de wereldtitel tussen Boomstra en Groenendijk 
zorgde er eind 2016 voor, dat de edele damsport een tijdje positief 'in beeld'
stond.
De diverse media sprongen er toentertijd goed op in en wij (dammers) konden
ongelovigen (niet-dammers) verbaal duidelijk maken dat de damsport best wel 
leuk was. 
Helaas ebde de aandacht ook weer snel weg. 
Gelukkig was er dit jaar een prachtig Nederlands Kampioenschap Algemeen 
(op Urk), maar in die tijd waren er ook andere grote sportevenementen die 
de meeste aandacht van het journaille opslokte. 

Het Wereldkampioenschap Algemeen 2017 (Tallinn) was eigenlijk een absurd 
treffen, waarin niet de gehele internationale elite (GMI's) elkaar trof! 
Toppers, zoals Boomstra en Groenendijk, sneuvelden reeds in de voorrondes en
juist voormalige wereldkampioenen als Shvartsman en Valneris, die niet mee 
mochten doen aan het WK 2015 (Emmen), eisten een plek op het podium op 
(wat heet? Shvartsman werd zelfs de nieuwe wereldkampioen!).  
Mensen die graag ter plaatse (in Tallinn) het WK 2017 wilden volgen, kregen 
te maken met 'de koude kant' van de Estse organisatoren en toezichthouder 
(en dus mede verantwoordelijk) de internationale dambond (F.M.J.D.). 
Mede door het pittige speelschema (slechts 1 rustdag en vaak twee partijen op 
1 dag!) waren er helaas veel salonremises; daar valt niets aan te doen (geef de 
grootmeesters eens ongelijk), wat voor regeltjes men ook bedenkt! 
Kortom, het WK Algemeen 2017, werd geen voorbeeld van wat het dammen zo 
mooi maakt; publicitair was het geen succes (misschien maar goed ook!).

Het WK 2017 voor vrouwen werd tegelijkertijd met het WK Algemeen (ook in Tallinn) afgewerkt; zij werkten wel een normaal toernooi (Round Robin) af, met de nodige rustdagen!). 
De Nederlandse vrouwen deden het lange tijd goed, maar ze moesten de titel laten aan de voor Letland uitkomende Zoja Golubeva, die blijkbaar nieuwe inspiratie had gevonden, nadat ze eerder te kennen had gegeven een match om de wereldtitel (in 2016 - tegen de Poolse Sadowska) aan zich voorbij te laten gaan!  Vreemd was natuurlijk dat topspeelsters als Nogovitsyna en Motrichko niet meededen  (niet volgens de regels gekwalificeerd? - nou ja, dan is het goed mis met die regels! -
net als bij de heren in 2015 -). Alles bij elkaar mogen we stellen dat de twee WK's in Tallinn geen geweldige promotie hebben opgeleverd voor de door ons zo gekoesterde damsport. 

Het IMSA-toernooi in China heeft het in zich om een prestigieus toernooi te worden, maar gezien de manier waarop men zich hiervoor kan plaatsen (Open toernooien met zogenaamde sterren) is het eigenlijk ook weer te gekunsteld. Via toernooien met een normaal speeltempo kwalificeert men zich, maar het toernooi in China kent alleen maar partijen met een versneld tempo! Door dat 'snelle dammen' (rapid, blitz en super-blitz) zijn de partijen vaak niet om aan te gluren (uitzonderingen daargelaten) en ook omdat er geen Nederlandse afvaardiging was, ging ook dit evenement (zeker in ons land) uit als een nachtkaars, jammer! Nee, ondanks het goede gesternte is 2017 voor de promotie van de damsport geen succes geworden. 

2018 . . . 

Wat heeft het nieuwe jaar voor het dammen in petto?
Ten eerste staat er een match om de wereldtitel op de rol tussen (de 'oude' 
wereldkampioen) Boomstra en (de huidige titeldrager) Shvartsman. 
Er is nog geen informatie over deze tweekamp naar buiten gekomen, anders dan
dat de match voor 1/3 in Rusland wordt gehouden en voor 2/3 in Nederland (volgens de site van de internationale dambond).  

Het NK voor vrouwen staat van 19 tot en met 24 maart op het programma (naar we
aannemen in het Zeeuwse Zoutelande) en het NK Algemeen is toegewezen aan 
Harlingen (Friesland - van 4 tot en met 14 april -). 

Voor de dam-liefhebbers is er in 2018 natuurlijk weer keus te over; de traditionele zomertoernooien staan vrijwel allemaal weer op het programma en er wordt een (waarschijnlijk prachtig) nieuw hoofdstuk aan toegevoegd! 
Onder auspiciën van Stichting Aanzet wordt van 18 tot en met 24 juni het Flevoland Open te Ens georganiseerd; het toernooi wordt direct met maar liefst drie sterren gedoteerd (door de F.M.J.D.)!! 
Eerdere evenementen van Stichting Aanzet hadden altijd een bepaalde charme en 
grandeur; we zijn benieuwd (adel verplicht!). 
Hopelijk wordt 2018 wel een fantastich dam-jaar. 

Ook namens uw blogmanager, wenst uw penneleur u in ieder geval een:  
                                               Gelukkig nieuwjaar  . . ..

donderdag 21 december 2017

Dammende kunstschilder

Door Rein van der Pal

In het begin van de jaren ’70 bezocht ik de jeugdafdeling van de damclub in Oranjewoud. Dit dorp met haar koninklijke bos ligt ten oosten van Heerenveen en bestaat uit een verzameling voormalige landgoederen met lanen, parken met royale eiken en beuken en een handjevol overgebleven landhuizen. De naam is te danken aan het verblijf van Albertine Agnes, prinses van Oranje en weduwe van de Friese stadhouder Willem Frederik. Ze stichtte er in 1676 een zomerverblijf.
Iedere maandagmiddag kon je tussen half vijf en half zes terecht op de damclub in café Oord. De contributie bedroeg 0,25 cent per keer, wat later is verhoogd naar 50 cent. Jeugdleider Durk Wisman hield de financiële administratie bij op de achterkant van een sigarendoos en stelde de paring vast. Op voorgedrukte kleine witte briefjes was te lezen wie tegen wie moest. Voordat iedereen goed en wel was ingedeeld, hadden de eersten hun partij alweer beëindigd en moest er een nieuwe paring tot stand worden gebracht.
De broers Koos en Leo van Althuis waren ook lid van de jeugdclub. Ze vertelden wel eens over hun vader, Willem van Althuis, die een (bekende) kunstschilder was. Mij interesseerden die verhalen nauwelijks, ik kwam om te dammen…
Monografie

Nu, ruim veertig  jaar later, is er over de vader van mijn toenmalige clubgenoten een prachtige monografie verschenen met de titel Willem van Althuis – Achter de horizon. Susanne van den Berg vertelt het levensverhaal van de op Hatzum bij Dronrijp geboren boerenzoon. Door de talrijke illustraties zien we ook de ontwikkeling die schilder doormaakt. Waarschijnlijk zou ik aan dit boek geen aandacht hebben besteed, wanneer Van Althuis niet had gedamd. Op bladzijde 11 lezen we:
"Zo speelde hij niet onverdienstelijk op de accordeon, hield hij van schaatsen en voetballen en was hij lid van de plaatselijke damvereniging". (Dronrijp)
En iets verder op bladzijde 16 staat: 
"In de zomer maakte je lange dagen en verdiende je goed, 's winters was ik werkloos en actief in de damclub. Ik heb met dammen verschillende prijzen gewonnen". 
In een voetnoot wordt vermeld dat die prijzen werden gewonnen met het Fries dammen, maar een kniesoor die daarover valt. 

Van figuratief naar abstract

Pas rond zijn veertigste levensjaar begon Van Althuis serieus te schilderen. Aanvankelijk kende hij veel teleurstelling door-naar eigen zeggen- een gebrek aan techniek. Ook was hij nooit tevreden over zijn werk. In zijn eerste schilderijen werden mensfiguren gereduceerd tot silhouetten, maar als snel zou hij de menselijke aanwezigheid volledig uit zijn doeken verbannen. Ditzelfde gold voor de wolken, weg ermee. Geleidelijk maakte hij de overstap van figuratief naar abstract.
Kleur, licht en ruimte werden de hoofdthema’s van zijn werk. Hij zocht naar de essentie van de dingen en liet steeds meer weg. Alles moest zo simpel mogelijk worden weergegeven om stemming en sfeer te creëren. Van Althuis werkte veel vanuit het grijs. Het mengen van kleuren om het juiste palet samen te stellen kostte soms wel twee dagen. Kleurovergang is in het werk van Willem van Althuis zo geleidelijk, dat deze bijna niet waarneembaar is.
Tom Mercuur, de vroegere directeur/conservator van museum Belvedère, heeft het werk van Van Althuis vanaf het begin gepromoot. Met zijn scherpe oog voor kunst, was hij ook de eerste die twee schilderijtjes kocht. Onlangs bracht Museum Belvedère voor de tweede maal in haar bestaan een overzichtstentoonstelling van de in 2005 overleden kunstenaar, die woonde op een steenworp afstand van het museum.
Compleet werk

Susanne van den Berg heeft de (dammende) kunstenaar nooit in levende lijve ontmoet. Wel heeft ze alle mogelijke bronnen, waaronder vrouw en kinderen van de schilder, geraadpleegd voor het schrijven van dit boek. Dit heeft geresulteerd in een compleet werk, waarvan het lezen en het bekijken van de schilderijen een groot vermaak is. Achter in het boek zit een DVD met drie televisiedocumentaires over Van Althuis. In de eerste documentaire (1976) zien we een verlegen en weinig spraakzame man, die aarzelend zijn werk laat zien. In de documentaire van 1996 drukt de schilder zich in het Fries uit. Hij heeft zichtbaar meer uitstraling en zelfvertrouwen, al blijft hij bescheiden tot op het bot.
De opgave is opnieuw van A. Kowrizjkin. 
Hij wordt opgedragen aan Koos en Leo van Althuis.
Wit begint en wint.

Oplossing probleem van vorige week:
1.47-41 36x47    5.28-22 17x28
2.36-31 47x18    6.26x10 15x04
3.40-34 29x49    7.33x13  27x09
4.38-33 49x27    8.25x03!!

donderdag 14 december 2017

Foppe heeft gedamd...

Door Rein van der Pal

Dammen en voetbal zijn twee sporten die op het eerste oog weinig met elkaar gemeen hebben. Maar schijn bedriegt. Net als dammen is voetbal een denksport. En ook hier moet je vooruit denken; een toekomstige situatie goed inschatten. Liefst een stapje verder kijken dan je tegenstander. Bij beide sporten is de strategie in de loop der jaren steeds belangrijker geworden.  

Goede dammers zijn ook vaak goede voetballers. Als Ton Sijbrands zijn voetbalcarrière had doorgezet was Sjaak Swart nooit op de rechtsbuiten positie in de hoofdmacht van Ajax beland. In dat geval zou Ton nu op maandagavond nog een balletje hebben getrapt bij de veteranen van AFC. Wat een geluk dat het zover niet is gekomen. Ton Sijbrands heeft een dambibliotheek bij elkaar geschreven en is de grote cultuurdrager van de damsport.
Er zijn meer voorbeelden. De jonge Anatoli Gantwarg was een talentvol voetballer en een begenadigd dammer. Al vroeg in zijn leven moest hij een keuze maken tussen beide denksporten. Gelukkig heeft hij voor het spel op de honderd velden gekozen. Dat leverde de Geweldenaar uit Minsk vier wereldtitels op en ons als liefhebbers een grote hoeveelheid prachtige partijen, waar we ons tot in lengte van dagen aan kunnen laven.

Dammende voetballers

Andersom komt trouwens ook voor; goede voetballers die ook blijken te kunnen dammen. Arjen Robben –sinds kort gestopt bij het Nederlands Elftal-  was kampioen dammen op zijn basisschool in Bedum. Een ander voorbeeld is de uit het Friese Haagje afkomstige Abe Lenstra. Hij was onnavolgbaar als speler van sc Heerenveen en het Nederlands Elftal, maar zat ook gewoon aan het eerste bord van de plaatselijke damclub. Dat hij buitengewoon nukkig kon zijn en na een verkeerde dieptepass van een teamgenoot de handen demonstratief ten hemel hief en nog veertig meter doorliep, valt buiten het kader van dit stukje. Het Friese voetbalgenie was getrouwd met de zus van mijn vroegere dam mentor Durk Wisman, maar ook dit terzijde. 

Biografie

Foppe de Haan was een bovengemiddelde amateurvoetballer. De gevierde voetbaltrainer zou ik in dit rijtje niet hebben genoemd wanneer er niet onlangs over hem een biografie was verschenen van de hand van Menno Haanstra, waarin ook Foppe’s voorzichtige schreden op het dambord worden genoemd. Op bladzijde vierentwintig van dit boek lezen we:

"Heit en mem zorgen voor een warm thuis. Vooral in de winter worden er veel spelletjes gedaan: dammen, vlooienspel en kaarten".
Hieruit blijkt dus dat Foppe in zijn jonge jaren heeft gedamd.
Het gezin De Haan had het niet breed en Foppe en zijn oudere zus groeiden op onder sobere omstandigheden. Geen waterleiding, geen elektriciteit en geen gas; er moest zuinig worden geleefd. Tegen een hongerloontje stonden de arbeiders, waaronder vader Reinder, zestien uur per dag aan de turfschep. Een schoolvriend van de jonge Foppe woonde in een vochtige plaggenhut waar je niet eens rechtop kon staan. De vroegtijdige dood van zijn depressieve moeder, die zelfmoord pleegde, droeg evenmin bij aan een onbekommerde jeugd.

Mooi mens

Een mooie karaktereigenschap van de man die dit jaar nog betrokken was bij het Europees Kampioenschap van de Nederlandse Vrouwen, is dat hij zijn afkomst nooit heeft verloochend en ondanks alle successen bescheiden is gebleven. Foppe is niet iemand die de achterban naar de mond praat, noch zal hij een gelikte mediatraining volgen om de pers te woord staat. Nee, Foppe is authentiek, ingetogen en een beetje ongemakkelijk met een rol in de schijnwerpers. Als luxe permitteert hij zich slechts een stacaravan op Ameland

In chronologische volgorde houdt Haanstra de carrière van Foppe de Haan tegen het licht. Boeiend wordt het wanneer de gevierde voetbaltrainer in gesprek gaat met Dirk Scheringa, de voorzitter van AZ. De Haan kan zo’n beetje een blanco cheque tekenen bij de Alkmaarse club, maar weigert uiteindelijk toch in zee te gaan met de gevallen bankier. De vergelijking met Abe Lenstra, die hetzelfde aanbod kreeg bij het Italiaanse Fiorentina is treffend.
Hoewel we met een fanatieke prestatietrainer van doen hebben, is het resultaat niet altijd heilig. Foppe is heel duidelijk in wat hij wil. Het gaat hem bovenal om goed voetbal. Eén drijfveer is dominant aan alle andere, hij wil spelers beter maken.
“Ik ben allergisch voor dingen die geen zin hebben en ook voor doelloos herhalen. Als je altijd hetzelfde doet, krijg je ook altijd hetzelfde resultaat. Na een tijdje ga je zelfs achteruit”
Menno Haanstra heeft er een vlot leesbaar boek van gemaakt. Dit levensverhaal over Foppe is niet alleen geschikt voor voetballiefhebbers, maar ook voor dammers.

De opgave wordt opgedragen aan Foppe de Haan.
Het is voor hem nog niet te laat de damsport weer op te pakken.
Wit begint en wint.
Auteur is A. Kowrizjkin.


donderdag 7 december 2017

Sijbrands versus Carlsen...

Door Tjalling van den Bosch

Inderdaad: Breaking News . . .; nog dit jaar(!), zal er een tweekamp
plaats vinden, in het edele damspel, tussen de dammer Ton Sijbrands
en de schaker Magnus Carlsen! 
Een (dam-)match over maximaal 12 ronden moet uitmaken wie als
winnaar te voorschijn komt uit The Biggest Fight in Mind Sport History! 
Zo'n pompeuze titel kan alleen maar betekenen dat de tweekamp 
gaat plaatsvinden in de Verenigde Staten van Noord Amerika; dat klopt, 
namelijk in The T-Mobile Arena in Paradise, Nevada. 

De bijna 68-jarige Nederlander Ton Sijbrands onderbreekt, als voormalig 
wereldkampioen dammen, zijn (dam-)pensioen om de degens (in het edele 
damspel) te kruisen met de huidige wereldkampioen schaken, de net 27 jaar 
geworden, Magnus Carlsen uit Noorwegen.
De match staat geheel in het teken van de gedachtengoed van de
Amerikaanse President Donald Du . ., uuuuh, Trump: Money!! 
Het totale prijzengeld bedraagt maar liefst 25.000.000 US Dollar; 14.000.000 
US Dollar voor de winnaar en voor de verliezer dus nog altijd het lieve sommetje
van 11.000.000 US Dollar! 
Om live aanwezig te zijn in The T-Mobile Arena in Paradise, Nevada moet men 
tussen de 600 en 1.500 US Dollar neertellen; de duurste kaarten worden 
ongetwijfeld allemaal opgeëist door sponsors! 
Om de partijen via internet te volgen moet een bedrag van 90 US Dollar worden 
neergeteld; voor de duidelijkheid 90 US Dollar per dag!! 
De match wordt nu al schertsend The Money Fight genoemd(!); de Volkskrant 
weet te melden dat het hele spektakel ruw weg zo'n 120.000.000 US Dollar gaat
opbrengen! 

Nee, beste mensen . . . 

U wordt inderdaad in het ootje genomen; uw penneleur liet zijn fantasie de vrije 
loop toen hij, alweer zo'n 4 maanden geleden, het nieuws ontving dat een 
oud-wereldkampioen boksen, Floyd Mayweather jr. uit de Verenigde Staten, het 
zou gaan opnemen tegen de Ier Conor McGregor, wereldkampioen in de
mix martial arts (MMA). 
The biggest fight in Combat Sports History, vond inderdaad plaats in The T-Mobile 
Arena in Paradise, Nevada en wel op 27 augustus van dit jaar. 
Het betrof een boks-match; de winnaar kreeg het lieve sommetje van 120.000.000 
US Dollar en de verliezer nog altijd zo'n 100.000.000 US Dollar. 
Het zal u niet bevreemden dat de bokser (Mayweather) er met de grootste poet 
vandoor ging; de wereldkampioen MMA (McGregor) was natuurlijk kansloos,
alhoewel de heren er wel een hele show van maakten. 
Volgens de Volkskrant bracht de hele happening zo'n 600.000.000 US Dollar in
het laatje van de organisatoren! 

Nee, dat soort bedragen zijn niet voor dammers, noch voor schakers, weggelegd. 
In onze geliefde damsport zijn bedragen met zes nullen (vóór de komma!) sowieso
niet aan de orde en voor schakers spelen dat soort bedragen alleen maar bij de
finale van een cyclus om het wereldkampioenschap een rol! 
Het is algemeen bekend dat er in de schaakwereld nogal wat meer geld omgaat 
dan in het dammen; op zoek naar sensationele bedragen, in wat voor denksport 
dan ook, kwam ik uit bij Het Duurste Vluggertje Aller Tijden!! 

Omstreden . . . 

De zeer omstreden voorzitter van de internationale schaakbond (FIDE), de president van de Russische deelrepubliek Kalmukkië, Kirsan Ilyumzhinov, zwaaide bij zijn aantreden als FIDE-president met grof geld. 
Zo werd op zijn initiatief, eind december 1997, in Groningen, een schaaktoernooi 
georganiseerd, waarvan de winnaar de wereldkampioen schaken, de Rus Anatoli Karpov, mocht uitdagen voor een match om de wereldtitel schaken. 
Ik zal u het verloop van de wedstrijd besparen, maar het kwam er uiteindelijk 
op neer dat twee schakers, de uit India afkomstige  Vishwanathan Anand en de 
Engelsman Michael Adams, in een vluggertje moesten uitmaken wie de 
zittende wereldkampioen mocht uitdagen. 
Het verschil tussen winnen en verliezen (van het vluggertje) bedroeg maar liefst
384.000 US Dollar én de winnaar mocht vervolgens aantreden tegen Karpov, waarvoor ook nog eens een prijzenpot van 2.300.000 US Dollar klaar lag!
Vishy Anand werd uiteindelijk de winnaar; na afloop zei hij: "Op een gegeven 
moment is het nuttig om het geld te vergeten . . ."! 

Tijd voor muziek; uit de musical Cabaret: Money makes the world go round . . .!

Oplossing probleem Kowrizjkin:
1...10-15 2.20x09 15-20 3.25x14 05-10 4.14x05 01-07!! 5.05x32 27x47 6.16x18 7.47x03!! Z+


donderdag 30 november 2017

Wit/zwart...

Door Tjalling van den Bosch

Het is nog niet vaak voorgekomen, beste lezers (m/v), maar uw 
penneleur worstelt thans met een heus schrijversblok (writer's block)!
Het (creatieve) schrijfproces verloopt deels willekeurig, zeker
bij uw penneleur; hopelijk is het van zeer tijdelijke aard. 
Meestal spint schrijver dezes garen bij alles wat er om hem heen
gebeurt; alles wordt bijna automatisch verheven tot een epistel 
voor dit blog. 
Daar zit 'm thans de kneep, het lukt gewoon (hopelijk even) niet! 
Nu kan je natuurlijk beginnen over iets wat je opvalt, verbaast of
zelfs ergert; je kunt ook aanvangen met iets dat op dit moment 
(eind november 2017) 'in het nieuws is', tja . . .!?! 

Sinterklaas . . .  

Er zijn mensen die zich ergeren aan de kleur van Zwarte Piet; 
ze zien er een verwijzing naar de slavenhandel in, discriminatie dus!
Tja, zo kan je wel van alles in van alles zien; ook de witte mens komt 
niet ongeschonden door de festiviteiten rond de bisschop van Myra! 
Onze verre voorvaderen begonnen zo'n 1.000 jaar geleden met het 
inpolderen van ons land (land winnen uit de zee!). 
Langzaam maar zeker ontstond er een vette klei, dat al snel een
vruchtbare voedingsbodem bleek te zijn voor diverse planten en
gewassen. 
Het waren noeste werkers, die niet schuwden om hun handen uit de
mouwen te steken (en in die vieze massa!).  
Diverse landen wilden zich die rijke grondsoort toe eigenen en
probeerden de Nederlanders 'er onder te krijgen', maar telkenmale
ontworstelden de ijverige lieden zich aan de tijdelijke overheersers;
al duurde het 80 jaar! 

De harde strijd van de oorspronkelijk 'witte mens' met zee en overheersers,
leidde uiteindelijk tot een welvarend Nederland. 
Dat het een zeevarend volkje was, was niet meer dan logisch; gelegen aan
de zee en bereid tot lange en zware (werk-)dagen wist men met verre
oorden goede handel te drijven. 
Helaas lieten ook de Nederlanders zich niet onbetuigd in de slavenhandel; 
de zwarte bevolking uit Afrika werd zo'n 300 á 400 jaar geleden, tegen hun wil,
naar Amerika en het Caraïbisch gebied vervoerd, onder mensonterende
omstandigheden (is een zeer schandelijke bladzij in de nationale historie van
Nederland!). 
Na de afschaffing van de slavernij, settelden nazaten van deze zo zwaar
getroffen groep mensen zich ook in Nederland. 
Afstammelingen hiervan zijn het die zich thans afzetten tegen de geschminkte
Zwarte Piet. 
Daar valt natuurlijk iets voor te zeggen, maar wordt de witte mens ook niet
te kijk gezet tijdens het kinderfeest? 
Het paard van Sinterklaas is wit(!!); het zogenaamde 'edele dier' is (letterlijk)
onder de goedheilig man verworden tot een lastdier, die de oude bok
(Sinterklaas dus) moet vervoeren door het hele land (over wegen en daken!).
Moet de witte mens zich alles laten welgevallen; verwijst de witte kleur en
de sociale positie van het lastdier niet naar de witte mensen die ondanks al
het harde werk, zich onderdanig moet opstellen? 
Waarom maakt Sinterklaas nooit gebruik van een zwart paard, of desnoods
een bruine?   

Toch niet . . .? 

Inderdaad, beste lezers (m/v), uw penneleur heeft niet zo zeer last van een 
writer's bloc; het enige probleem is voorlopig het omzetten van alles wat 
er speelt, naar 'het dammen'; een link van het bovenstaande naar het 
edele damspel blijkt thans niet mogelijk. 
Natuurlijk, in 'de taal der dammers' wordt gelukkig zonder gêne gesproken 
over wit en zwart; geen enkele beoefenaar van het spel der 100 ruiten en 
40 schijven zal ook maar één discriminerende gedachte hebben bij "zwart 
kan maar het beste naar het kerkhofveld gaan"?  
Er wordt net zo makkelijk gesproken over "wat een hopeloze witte stand"! 



De opgave luidt voor deze keer:
Zwart begint en wint!
Auteur: A. Kowrizjkin



donderdag 23 november 2017

Heftige strijd...

Door Tjalling van den Bosch

Zoals de meeste Nederlandse dammers ondertussen wel weten, 
vindt het NK Algemeen 2018 plaats te Harlingen en wel van 
3 tot en met 13 april. 
Het ziet er naar uit dat het een waar damfestijn gaat worden, 
daar tegelijkertijd ook het NK Fries Dammen plaatsvindt in de 
Friese havenplaats (op vrijwel dezelfde locatie). 

Voor de NK-finale van het internationale spel zijn nog slechts 8 plaatsen 
beschikbaar! 
De heren Van IJzendoorn (regerend kampioen), Baliakin en Heusdens zijn, 
als top 3 van het NK Algemeen 2017 (u weet wel, op Urk), reeds geplaatst 
voor de finale. 
Tevens mag de organisatie één iemand aanwijzen voor de finale
(zogenaamde sponsorplaats). 
Alle andere topdammers van Dietschen bloed kunnen zich via één van 
de vier halve finales plaatsen; het moge duidelijk zijn, dat wordt een 
helse klus. 
Deze heftige strijd (halve finale) barst los op 13 januari (2018) en eindigt
op 24 februari; voor meer informatie hierover: zie de K.N.D.B.-site. 

Gegadigden . . . 

Er stonden tijdens het NK Algemeen van 2017 nogal wat grootmeesters 
'langs de lijn' en dus zullen zij zich in 2018 moeten zien te plaatsen via 
de halve finales (daarvoor geldt in principe een vrije inschrijving - ook 
daarover meer informatie op de K.N.D.B.-site). 
De gegadigden voor een finaleplaats zijn natuurlijk in eerste instantie 
Roel Boomstra en Jan Groenendijk, maar ook een ander lid van de Fab Four, 
Wouter Sipma, zal die weg moeten bewandelen (het vierde lid, Martijn van 
IJzendoorn is, als titelverdediger, natuurlijk direct geplaatst). 
De jongste hemelbestormers Wouter Wolff en Jitse Slump zullen 
ongetwijfeld tot deelnemers aan de halve finale behoren. 
En ja, dan zijn er nog sterke dammers die zijn teruggevallen uit het 
NK Algemeen 2017, zoals Barkel, Provoost en Van Berkel; ook zij zullen 
ongetwijfeld weer een gooi doen. 
De lijst is lang, want the oldies but goodies Hein Meijer en Auke Scholma 
(ook beide teruggevallen uit het NK 2017) zijn nog lang niet uitgeteld! 
De nummers 1 en 2 van de vier halve finalegroepen plaatsen zich voor het 
NK Algemeen te Harlingen; even tellen, dan ziet u, dat van de zojuist 
genoemde namen er mensen zullen afvallen!! 

Andere lijst . . . 

Maar . . .(!), er loopt in Nederland nog een heel stel dam-fine-fleur rond,
dat zich al een tijdje onttrekt aan de strijd om Neerlands mooiste damtitel! 
Op die (andere) lijst kom je namen tegen waarvan je toch het nodige 
mag verwachten. 
Pim Meurs bijvoorbeeld; dat was, nog niet zo heel lang geleden, toch een 
helder flonkerende ster aan het Nederlandse damfirmament. 
Meurs heeft nog niet eens de drie kruisjes volgemaakt; wat zou het fantastisch 
zijn, wanneer hij nog een keer de inspiratie zou vinden om zich te mengen in 
de strijd om de Nederlandse titel. 
Bij voorkeur tijdens de titelstrijd in Harlingen! 
Hij heeft zich, nog dit decennium(!), meerdere malen op het podium gehesen 
van het NK Algemeen! 
Pim jongen, bereid je stiekem voor (dan valt niemand je lastig) en geef je op 
het laatste moment op (dan verras je vriend en vijand) voor de halve finale!! 

En wat te denken van bijvoorbeeld Jasper Lemmen? 
Hij is nog maar 32 jaar oud; dat is toch nog niet een (dam-)leeftijd om de 
mooiste Nederlandse dam-strijd voor gezien te houden? 
Op zo'n leeftijd moet men in staat zijn om nog stappen voorwaarts te maken 
op het smalle pad naar dam-succes! 
Maar ja, als sportliefhebber weet je, dat de drang tot presteren vooral gebaseerd 
is op inspiratie (én dromen!). 

Sowieso is de leeftijd van een damgrootmeester niets zeggend; op latere leeftijd 
ligt de weg naar nieuw succes nog altijd helemaal open (anders dan bij de meer 
fysieke sporten!), zo werd de 50-jarige Alexander Shvartsman dit jaar 
wereldkampioen en de 52-jarige Alexey Chizhov Europees kampioen!! 
Met zijn 45 jaar zou Erno Prosman nog best eens een gooi kunnen doen naar de 
hoogste Nederlandse dam-titel! 
Prosman staat nog steeds hoog op de Nederlandse ratinglijst (1532!!) en beschikt 
over een fantastisch arsenaal dam-talent; zijn partijen zijn vrijwel zonder 
uitzondering ondernemend te noemen! 
Kom op Erno, laat ons juichen; tijd voor hernieuwd Prosmania!!

Meervoudig Nederlands kampioen(!) Kees Thijssen is trouwens ook nog maar 
42 jaar oud. 
Het ontbrak Kees de afgelopen jaren aan inspiratie; hij zei ooit dat hij het dammen
vooral vanwege de analytische waarde nog mooi vond, maar dat hij het partijspel 
hem niet meer zo inspireerde. 
Betekent dit dat hij voor goed verloren is voor de strijd om 'Neerlands mooiste' 
dat is toch veel te jong! 
Kees had altijd iets extra, iets dat hem tot een groot kampioen maakte; is hij 
afgeknapt en zien we hem daarom nooit meer terug in de dam-arena?
Nee . . .(!), plotseling dook hij op in Tallinn, tijdens de voorrondes van het laatste
WK Algemeen(!) en dat niet alleen, hij deed mee! 
Thijssen eindigde, op het bewuste WK, op een gedeelde tweede plaats (tijdens de 
voorrondes); slechts door weerstandpunten plaatste hij zich niet voor de finale 
(net als de toen nog zittende wereldkampioen Boomstra!). 
Tijd voor een vervolg, dunkt me (wat zou het prachtig zijn om Thijssen ook 
weer terug te zien op het hoogste - Nederlandse - niveau!). 
Voor de niet ingewijden; Kees Thijssen werd, van 2003 t.e.m. 2007, vijfmaal 
op rij Nederlands Kampioen Algemeen! 

Nog veel meer . . . 

U ziet het, beste dammers (m/v), Neerlands dam-fine-fleur is bijna onuitputtelijk,  
want we hebben het nog niet eens gehad over fantastische dammers als Martin 
Dolfing (nog maar 40 jaar - rating 1528 - voormalig Nederlands Kampioen Algemeen!), 
Gérard Jansen (53 jaar - voormalig Europees Kampioen - kan nog gemakkelijk 
Gérard! -), Johan Krajenbrink (51 jaar - beklom ooit het WK-podium - zou met gemak mee moeten kunnen doen -) en Hans Jansen (61 jaar - nog altijd jong van geest en dat is misschien wel het allerbelangrijkste!).  
En er zijn nog veel meer dammers van Dietschen bloed die volop mee zouden 
moeten kunnen strijden voor een plaats in de finale van het Nederlands 
Kampioenschap 2018. 
Zin hebben in de dam-strijd, bezieling, goesting, grinta, gogme, daar gaat het om;
die dingen zijn belangrijker dan (dam-)rekenkunst en stellingsbegrip!!   
Voorwaar, het kán een prachtige enerverende halve-finale-strijd worden;
maar . . . alleen voor echte kerels (m/v)!!!!   

donderdag 16 november 2017

Voetbal NL..

Door Tjalling van den Bosch


Het Nederlandse voetbal ligt op z'n gat; met die stelling zal een ieder 
het eens zijn, dunkt me.
Het (voormalige 'ons') nationale voetbalelftal plaatst zich niet meer 
voor eindtoernooien en het clubvoetbal kan zich bij lange na niet meer 
meten met clubs van buiten onze landsgrenzen. 
De nationale voetbal(club)competitie is niet om aan te gluren, doordat 
het van een abominabel niveau is; hotseknotsebegoniavoetbal is het! 
Gemeentelijke overheden springen vaak bij met de nodige pecunia, 
om de plaatselijke voetbaltrots op de been te houden. 
Maar trots op 'ons voetbal' kan de Nederlandse belastingbetaler 
absoluut niet meer zijn! 
(Dat geld kan de Nederlandse overheid beter in buitenlandse 
aandeelhouders steken(!), maar dit geheel terzijde natuurlijk).
Eigenlijk kunnen we het hele Nederlandse voetbalbestel maar het beste 
afschaffen. 
Nu zal dat laatste natuurlijk niet snel gebeuren, maar voetballers zouden 
er goed aan doen om het edele balspel zo snel als mogelijk een zachte 
dood te laten sterven. 
Wat dat betreft zouden de Nederlandse voetballers een voorbeeld 
moeten nemen aan de dammers van Dietschen bloed! 

Jeugd . . . 

Net als de dammers zouden de voetbalclubs niets meer 'aan de jeugd' 
moeten doen; gewoon op de verenigingen geen jeugd meer toelaten 
of in ieder geval ontmoedigen.
Het speelmateriaal de hele week gewoon onbereikbaar achter slot 
en grendel zetten. 
Er zijn nog wel enkele die-hard-damclubs die wat 'aan de jeugd doen' 
en die zijn nog redelijk succesvol zijn ook; laat dat een waarschuwing 
zijn voor de voetballers. 
Afschaffen dat jeugdvoetbal op de clubs! 
En denk er om, ook geen voetballen (of ander materiaal) ter promotie 
onder de jeugd verspreiden, laten ze zich maar op het internet 
vermaken met voetbalspelletjes, het is tenslotte de computergeneratie! 
Vroeger had men het over 'de patatgeneratie', dat was ook niet veel 
soeps. 

Ouderen . . . 

Mocht een oudere het toch aandurven om zich bij een club te melden, 
dan gewoon een paar keer mee laten trainen en hem aangeven dat hij 
veel te zwak is én hem vooral duidelijk maken dat het helemaal niet
gezellig is bij een voetbalclub. 
Hij moet vooral niet denken dat men hem de basisprincipes van het 
voetbalspel gaat bijbrengen, het idee alleen al! 
Gewoon een paar keer vernederen, dan houden ze het wel snel voor gezien.  
Gewoon niet aardig zijn voor die onverlaten.  

Vrouwen . . . 

Het nationale vrouwenvoetbalelftal was afgelopen zomer onverwacht succesvol;
ook daarin zijn de dammers veel slagvaardiger. 
Je moet de vrouwen gewoon geen aandacht geven en er vooral geen geld in 
stoppen (figuurlijk natuurlijk), dan loopt dat verder wel met een sisser af.
Mocht zich onverhoopt een situatie voordoen dat een damesteam zich toch 
plaatst voor een WK of EK, stuur dan vooral geen goede, gekwalificeerde trainers
of coaches mee; laat ze het maar lekker zelf uitzoeken. 
Het baat niet en het schaadt wel! 

Toppers . . . 

Zorg er verder voor dat de toppers niet meer met het hart en ziel het 
voetbal gaan beoefenen; neem de nodige maatregelen om elke vorm van 
enthousiasme de kop in te drukken. 
Laat ze gewoon drie, of anders maar vier, wedstrijden per dag spelen en 
dan bij voorkeur elke dag en dat één á twee weken achter elkaar! 
En geef ze vooral geen tijd om iets leuks te bedenken, want voordat je het 
weet vinden ze toch weer iets geniaals en dan zit je weer voor lange tijd 
met de gebakken peren! 
Gewoon zorgen dat ze saai en oninteressant gaan spelen, goedschiks dan 
wel kwaadschiks; het catenaccio (angst om te verliezen!) gaat dan weer 
hoogtij vieren met hopelijk zeer veel nul-nul-uitslagen. 
Toppers uit het verleden moet je onheus bejegenen; mocht bijvoorbeeld 
een voormalige wereldkampioen zich bij een toernooi laten zien, duw hem 
dan gewoon het stadion uit (bij voorkeur door een vrouwelijke 
scheidsrechter!). 
Kortom, geef ze vooral niet de eer en het respect dat ze ooit verdienden!

Betweters . . . 

Wanneer u (voetballers) het bovenstaande goed tot u neemt, dan komen er 
automatisch mensen te voorschijn die 'veranderingen' willen. 
Het voetbalniveau gaat zienderogen achteruit, wordt een lusteloos schouwspel
en daar weten de betweters dan wel raad mee; het spel moet worden veranderd.
Echt, je gaat het meemaken!
Het moet allemaal nog sneller. of de ploeg 'met het meeste balbezit' moet beloond 
worden en meer van dat soort onzin! 
Wanneer twee voetbalteams gelijk willen spelen, dan kan men van alles bedenken
(van alles willen veranderen), maar de gewenste uitslag komt er natuurlijk altijd!
Natuurlijk zijn er nog wel voetballers die geen veranderingen willen, die het spel
'zuiver' willen houden;  nou, daar weten de betweters wel raad mee. 
Via de alom geprezen social media wordt dat soort gasten voor "fundamentalisten"
uitgemaakt en houden vervolgens hun mond wel! 
Vrijwilligers worden op hetzelfde forum finaal afgebrand als ze een foutje maken;
het grote voordeel daarvan is, dat eventueel nieuwe vrijwilligers zich wel twee keer
bedenken om zich kosteloos in te zetten voor het voetbal. 
U ziet het, het mes snijdt aan twee kanten!  

Afvloeien . . . 

Een zeer cruciaal punt ter afbraak van het voetbal is het laten afvloeien van alle 
beroepskrachten op het hoofdkantoor van de Nederlandse voetbalbond. 
Gebruik het excuus dat vrijwilligers het werk net zo goed kunnen doen, of eigenlijk 
beter, want ze kosten niets! 
Een beroepskracht zou het zich in zijn hoofd kunnen halen om, ter wille van zijn 
functie, positieve elementen in het leven te roepen en dat moeten we natuurlijk 
al helemaal niet hebben!
Nee, laat de vrijwilligers lekker aanmodderen, we weten wel dat dat in de praktijk 
voor geen meter werkt! 
Je uitsloven in je vrije tijd én voor nop en dan ook nog kritiek krijgen, doet de animo 
wel afnemen. 
Hoe minder mensen zich nog met de voetbalsport bemoeien, des te meer gekanker
je krijgt! 
Nee, je moet ze lekker in hun eigen sop gaar laten koken. 

Ter promotie . . . 

Laat mensen van de voetbalbond vooral aanvalsplannen ten behoeve van de promotie 
van het voetballen bedenken, maar denk er om dat het daar bij blijft! 
Clubs moeten niet, zoals in het verleden, meewerken aan promotie (= winnen van 
nieuwe leden), want dan heb je de poppen aan het dansen!
Nee, net als de dammers, moeten clubs verplicht worden niets te ondernemen en zich
vooral niet op dorps- of wijkfeesten, braderieën e.d. laten zien!   
Uitdragen van de sport (en al helemaal niet positief), laat het vooral niet uit de verf komen! 

Kortom beste voetballers, maak van je sport een moordkuil! 
Sta vierkant achter de afbraak; verlos ons van het Nederlandse voetbal. 
Neem een voorbeeld aan die slimme Nederlandse dammers!