Jan G. Adema

Filosoof !?!

Door Tjalling van den Bosch


Nadat we in het afgelopen seizoen in de laatste ronde (landelijk) van Hengelo
hadden gewonnen, trokken we goedgemutst naar de "lokale Chinees".

Helaas had de hoofdpersoon van dit relaas die dag een nederlaag moeten slikken.
"Geheel onnodig, ik stond huizenhoog gewonnen" voerde Adema ter verdediging aan.
"Nou dan is het des te stommer" was het weerwoord dat hij te horen kreeg.
Adema (niet voor één gat te vangen) sprak toen de "filosofische" woorden:
"Je moet het onafwendbare niet bestrijden, maar aanvaarden" of woorden
van een dergelijke strekking.
Jan kreeg het verzoek, vanuit de "verslagen" groep toehoorders, om dat nog eens te
herhalen, nadat Jan aan dit verzoek had voldaan werd het zelfs aan de belendende
tafels stil . . .

Nu ik Adema's bovenstaande (filosofische ?) stelling heb laten bezinken, kom ik
met een tegenstrijdig citaat van de nou niet bepaald als filosofe bekend staande
Britse staatsvrouw (en voormalig premier) Margaret Thatcher op de proppen.
Ooit sprak ze de volgende woorden: "men kan het onvermijdelijke niet ontlopen,
maar wel overwinnen".
Deze uitspraak van "the iron lady" was ver voordat Jan zijn uitspraak deed, want
het korte termijn geheugen van de Britse is, volgens haar dochter Carol, tegenwoordig niet meer "je van het".

Ik ken Jan al vanaf zijn (en mijn) jonge jaren.
Hij werkte toen als verkoper bij Wim Houwen en bracht dus kleding aan de man.
Ergens in de jaren 80 van de vorige eeuw heeft hij een (bewonderingswaardige)
carriére-switch gemaakt en heeft hij, door middel van (avond-)studie, zich tot
economie-leraar opgewerkt.
Nu is economie iets dat vrij concreet te noemen is, dus waar Adema zijn fylosofische
inslag vandaan haalt is dan ook een raadsel.

Maar laten we het bovenstaande rusten en overgaan naar Jan Adema "de dammer".
Hij zal het meest trots zijn op zijn Friese sneldamtitel van 1991, maar ook in het
(algemene) Fries kampioenschap behaalde hij de nodige ereplaatsen met als hoogtepunt de tweede plaats in 1987.
In het begin van zijn damloopbaan dolf ("delfde" mag ook, "dielf" is incorrect) Jan
regelmatig het onderspit tegen mannen als Anton Schotanus en Pieter Bergsma.
Ook tegen Jan Pander moest hij in die beginjaren regelmatig de punten inleveren, maar
op een gegeven ogenblik kon hij Pander dan eindelijk, zelfs met enige regelmaat, aan
zijn zegekar binden.
De eerste "overwinning" op Pieter Bergsma duurde tot 1987.
Een overwinning tussen haakjes zult u denken (?), jazeker, vanuit de volgende stand
ging het namelijk als volgt verder :

Wit: J. Adema
Zw.: P. Bergsma

Onderlinge competitie DamClub Huizum 1987



1.34-29 22-27 2.33x11 24x44 3.11-07 44-50 4.07-01 50-06 5.01-45 19-23 Pieter gelooft het wel, hij wil er een eind aan breien, door de remise te forceren, via 45x31 (16-21) 26x17(6x39)31x4 en (14-20) . . . echter
6.45x04 "Och, nu win ik ook nog" zal Bergsma nu hebben gedacht. . . . 06-39 7.04x31 16-21 en nu nog 14-20 met uhhhhhhhhhh ahhhhhhhhhhhh

Ja, zo kan het ook gaan in onze edele damsport . .
Je kunt niet zeggen dat onze hoofdpersoon "het onafwendbare heeft overwonnen", maar eerder dat "het onafwendbare zichzelf de das om heeft gedaan" !
Wat ik met het bovenstaande heb willen aangeven is, dat er (ook) aan de
fylosofische inslag van Jan G. Adema nog heel wat verbeterd moet worden . . .
a priori / a posterioro