maandag 9 oktober 2017

Tallin...

Door Tjalling van den Bosch

Ik heb al eens eerder aangegeven dat het bezoeken van topsportwedstrijden voor mij altijd weer unieke ervaringen zijn, dus kon ik het niet nalaten om het WK Dammen Algemeen en het WK Dammen voor Vrouwen in Tallinn te bezoeken.Vanwege drukke werkzaamheden kon ik alleen tijdens enkele voorronden ter plekke zijn (van woensdag 4 tot zaterdag 7 oktober). 

Tallinn (ten tijde van de Sovjet-overheersing liet men om onduidelijke reden de 'tweede n' weg!) is van oudsher een handelsstad, gelegen aan een uitloper van de Finse golf, de Baai van Tallinn. 
Wanneer je door de straatjes van de oude binnenstad loopt, met veel oude koopmanshuizen, is er niet veel fantasie voor nodig om enkele eeuwen 'terug te gaan in de tijd'. Natuurlijk zijn de oude straten aangepast aan het hedendaagse verkeer, maar niet van harte, want vaak heeft men gebruik gemaakt van klinkers dan wel 'kinderhoofdjes', hetgeen niet echt lekker 'onder de wielen doorglijdt'. Het is niet goed voor de banden, van welk vervoermiddel dan ook. 

Paul Keres . . . 

De speellokaliteit van het WK Dammen Algemeen was het Paul Keres-schaakhuisgelegen aan Vene (nummer 29). Keres was de beste Estische schaker ooit, alhoewel hij het nooit tot wereldkampioen schopte. In ieder geval, de speelzaal lag in precies zo'n straatje; aan beide zijden zijn er geplamuurde gebouwen in diverse kleuren (welke niet altijd goed zijn onderhouden; grote stukken plamuur waren soms afgebladderd!).  
Aan de 'even zijde' van de bewuste straat staan enkele fraaie etablissementen, aan de andere kant is het een lang gestrekte rij gebouwen, waarvan enkele inderdaad op het nodige onderhoud staan te wachten. Inderdaad, aan de oneven kant ligt ook het Keres-schaakhuis, dat natuurlijk genoeg 'schaken' uitstraalde; afgezien van de krakende vloer, is het een goede gelegenheid waar gemakkelijk zo'n 70 schakers (dan wel dammers) tegelijkertijd hun partijen
kunnen spelen. 

Onopvallend . . .

Om niet op te vallen en vooral om ongestoord te kunnen observeren, had ik mij onherkenbaar gemaakt; ik was incognito zeg maar. Op die manier kreeg ik ongemerkt de nodige opmerkingen te horen, die eigenlijk niet voor andermans oren bestemd waren (gezien mijn outfit dachten ze  waarschijnlijk dat ik een buitenlander was, die toch  geen Nederlands verstond!). Spelers (m/v) klaagden over de veel te krappe omstandigheden (er deden meer dan100 dammers en damsters mee) en ook de uitslag van het nieuwe (voor velen ondoorgrondelijke) paring-systeem was veel deelnemers een doorn in het oog. 
Zoals altijd tijdens topsportwedstrijden, schiet de één uit de startblokken, terwijl een ander maar moeilijk de juiste versnelling kan vinden. Het moge duidelijk zijn in welke groep 'de klagers' zich voornamelijk bevonden. Helemaal onterecht waren de klachten trouwens niet; de organisatoren wensten niet in te gaan op de kritiek van de spelers en dat kwam vrij hautain over. 

Voor de toeschouwers hadden de organisatoren al helemaal geen oog; wat heet(!), men vond het maar lastig dat er mensen kwamen kijken! Het trieste dieptepunt werd op vrijdag 6 oktober bereikt; zonder vooraankondiging werden de toeschouwers tijdens de laatste twee (zeer spannende) voorronden 
geweerd uit de speelzaal! Ook spelers die 'snel uit waren' moesten de speelzaal per direct verlaten en mochten niet meer terugkomen! Een vileine beslissing natuurlijk, waarover (hopelijk) nog wel eens goed zal worden nagedacht (het is in ieder geval niet aanbevelingswaardig voor toekomstige WK-organisaties)! Zo kwam er voor mij dus plotseling een onbevredigend slot aan een enkele dagen
Tallinn . . .! 

Nog maar drie over . . . 

Voor de grote Nederlandse (mannen-)afvaardiging was het WK in Tallinn niet zo'n succes. Alexander Baliakin was één van de dammers die uit de startblokken schoot, met na vier partijen maar liefst zeven punten; daardoor kreeg hij in resterende 5 ronden alleen maar sterke tegenstanders (die hij op een puntendeling hield), waardoor hij in ieder geval kon bogen op veel 'tegenstanderpunten' (hoe dat wordt berekent weet ik niet, maar het voordeel voor Baliakin begrijp ik wel). De voormalige Nederlands Kampioen plaatste zich dan ook met verve voor de finale. Voor Wouter Wolff gold hetzelfde, hij startte met vijf punten uit drie partijen. 
De huidige Nederlands Kampioen, Martijn van IJzendoorn, plaatste zich moeizaam voor de finale; hij had, samen met de Oekraïner Ivanov, net voldoende weerstandspunten opgebouwd om zich met een totaal van elf punten uit negen partijen ook te kwalificeren voor de eindronde. De rest van het grote continent Nederlandse deelnemers kon op zaterdag 7 oktober al weer huiswaarts keren.

De weerstandspunten bouw je op, door de resultaten van je tegenstanders in het verdere verloop van het toernooi. Zo verloor zittend wereldkampioen Boomstra waardevolle weerstandspunten, doordat
zijn tegenstander uit de eerste ronde, de Est Värik, voor de laatste ronde niet kwam opdagen (en dus reglementair verloor!). En zo waren er meer zaken die eigenlijk niet op een topsportevenement thuishoren. Zo staat de uitslag van de jonge Nederlander Slump tegen de Ethiopiër Demessie genoteerd als 2-0 voor de eerste, maar de Afrikaan komt verder in de uitslagen niet voor!?! Na afloop waren er dan ook diverse (teleurgestelde) dammers die zich als "spoelgoed voor de organisatoren" misbruikt voelden; "ze (de organisatoren) behandelden ons (de spelers) respectloos" zo ving ik onder andere (onopvallend!) op. Voor diverse toeschouwers was het duidelijk dat ze botweg niet welkom waren . . .!

Heike en Vitalia . . .

De vrouwen spelen geen voorrondes, maar alleen maar een Round Robin-toernooi om de nieuwe wereldkampioene aan te wijzen. Zij hebben natuurlijk ook last van de krappe speel-omstandigheden, maar spelen vrijwel alleen maar één partij per dag en hebben ook de nodige rustdagen (zoals het eigenlijk hoort in de topsport). De beide Nederlandse vertegenwoordigsters, Heike Verheul en Vitalia Doumesh, doen goed mee; wanneer één van 'onze' dames (of allebei) een uitschieter hebben, kan dat  zo maar een podiumplaats opleveren!  Afwachten maar . . .! 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten