Het bedrog....

 Door Tjalling van den Bosch

Ik neem u deze keer, beste lezers en lezeressen, mee in de historie
van het wereldkampioenschap voetbal, om precies te zijn naar de
editie van 1982 (in Spanje).

Algerije kende een fantastische start in de (eerste) groepsfase, door
in de eerste de beste wedstrijd, onder leiding van de fantastische
voetballer Rabah Madjer, met 2-1 te winnen van (toen nog)
West-Duitsland.
Die Madjer kennen we in Europa misschien nog wel beter vanwege
zijn flamboyante 'hakje' in de finale van de Europa Cup 1 (1987) tegen
Bayern Munchen, waardoor de 1-0 voorsprong voor de club uit
Beieren ongedaan werd gemaakt. 
Door een doelpunt in de 80ste minuut van invaller Juary (1-2) gingen
de Portugezen toen zowaar met 'de cup met de grote oren' aan de
haal.

WK 1982 . . .

Maar goed, terug naar het WK van 1982; nadat Algerije de eerste
wedstrijd had gewonnen, ging het in de tweede ronde tegen
Oostenrijk mis (0-2 verlies).
De derde wedstrijd wonnen de Algerijnen met 3-2 van Chili, waardoor
de volgende ronde in het verschiet lag.
Oostenrijk had de eerste twee wedstrijden gewonnen en ging aan de
leiding; West-Duitsland had na het verlies in de eerste ronde met 4-1
gewonnen van Chili.
Onze oosterburen moesten dus winnen van Oostenrijk om de volgende
ronde te halen; de Oostenrijkers konden zich zelfs een kleine nederlaag 
permitteren om ook door te gaan.
De wedstrijden in de laatste ronde van de groepsfase werden toen
nog niet gelijktijdig gespeeld (nadien wel!!) en zo kon het gebeuren
dat West-Duistland en Oostenrijk voor het eerste fluitsignaal van
hun onderlinge treffen wisten wat Algerije had gedaan (en dus wisten
ze wat nodig was om de volgende ronde te halen!).

Gijón . . . 

Wat volgde is de geschiedenis ingegaan als: "Het Bedrog van Gijón'. 
De West-Duitsers kwamen reeds in de 10de minuut op 1-0 (door Das 
Ungeheuer, Horst Hrubesch); wat zich vervolgens afspeelde, was
een parodie op een voetbalwedstrijd!
De bal werd door beide ploegen tergend langzaam in de eigen verdediging
rondgespeeld en de tegenstander probeerde ze vooral niet te veel te storen
(niet in balbezit te komen!).
De Algerijnse voetbalfans zwaaiden op een gegeven ogenblik met bankbiljetten
ten teken van omkoping en de neutrale Spaanse fans schreeuwden:
"Fuera, Fuera (Eruit, Eruit)".
De aanwezige West-Duitse en Oostenrijkse fans reageerden besmuikt,
alhoewel het in ieder geval één Duitse fan te ver ging; hij stak zijn nationale
vlag opzichtig in brand!
De voetbal-artiesten veranderden hun script niet; tachtig minuten lang
bleef men de bal eindeloos rondtikken.
De wedstrijd eindigde dan ook in een 1-0 'overwinning' voor de West-Duitsers.
De Algerijnen dienden na afloop een officieel protest in, maar dat vond
geen gehoor en dus waren de Noord-Afrikanen uitgeschakeld.

De pers reageerde furieus; de krantenkoppen schreeuwden de volgende dag
moord en brand:
"Op deze manier wordt de voetbalsport kapot gemaakt"! 
"Wanneer de wil om te scoren verdwijnt, is het gedaan met het voetbal"! 
De Engelse krant The Guardian plaatste zelfs op de voorpagina én in
chocoladeletters: "No play, no game, no sport".
Dat was de teneur na 'Het Bedrog van Gijón' (alhoewel de stad zelf daar
natuurlijk part nog deel aan had).
Maar inderdaad, wanneer u de beelden terug ziet (YouTube), dan kunt u zich
de woede van de Algerijnen én de media(!) goed voorstellen; de vertoning
was ronduit één grote aanfluiting.
Sporten om niet te verliezen (in dit geval om niet meer te scoren) op het
hoogste niveau ontdoet elke sport van aanzien!

Oostenrijk werd in de volgende ronde uitgeschakeld, maar West-Duitsland
schopte het (natuurlijk) tot de finale, maar werd daarin verslagen door Italië
met 3-1 (misschien herinnert u zich de beelden nog van een uitzinnige
Marco Tardellie, nadat hij zijn land op 2-0 had gezet!).

Vreemd genoeg . . .

De opmerkelijke lezer (m/v) weet het nu waarschijnlijk wel!
Waarom is het 'niet willen verliezen' (op het hoogste niveau) in de edele damsport
wel gemeengoed!
Pak het laatste wereldkampioenschap (2017 in Tallinn) er maar bij en dan ziet u
zelf op wat voor ongegeneerde manier sommige partijen door de grootmeesters
naar een vredelievende puntendeling werden geschoven!
Er zijn zelfs partijen (in de finale!), waarin de spelers meer tijd overhielden dan
waarmee ze waren begonnen!?!
Waarom schreeuwen de dampers en de damfans niet, net als de voetbalwereld
in 1982, moord en brand?!?

Tja, waarom eigenlijk niet . . .????