Beestendag

Door Sietse Nagel

Op donderdag 4 oktober 2012 ging de provinciale competitie los voor de twee hoofdklasse teams van Huizum. Huizum-1 werd gekoppeld aan Huizum-2 met dien verstande dat Huiizum-2 thuis speelde. Het gekke  deed zich voor dat ik eerst door teamleider Jan Terpstra was opgesteld aan bord 1 van Huizum-2. Hij had mij keurig de opstelling doorgemaild.

Een paar dagen later kreeg ik door van teamleider Erwin Heslinga dat ik in Huizum-1 mee zou spelen aan bord 8. Gelukkig, dacht ik nog, dat is iets minder zwaar. Mijn nachtrusten zijn sinds ik een gezin heb niet meer dusdanig dat ik altijd voldoende uitgerust achter het bord zit. En dan kun je beter Jan Terpstra treffen dan Rein van der Pal. Jan wil er nog wel eens een potje van maken. Zo ook deze 4^e oktober. Terwijl de klok 8 uur sloeg verrichtte ondergetekende de openingstoespraak bij gebrek aan een voorzitter. Hierbij raakte ik danig in de war. Ik heette Huizum-1 welkom als Huizum-2-speler, besefte vervolgens dat ik in Huizum-1 meespeelde en als zodanig eigenlijk moeilijk mijzelf kon toespreken. Op dat moment stond de damrubriekhouder van De Telegraaf, meervoudig wereldkampioen dammen Harm Wiersma in de deuropening en kon de strijd ontbranden. Later kwam toch ook nog voorzitter Anton Schotanus een kijkje nemen. Hij wacht op een operatie en zolang mag hij geen schijf aanraken. Samen met Harm vertrok hij naar de buffetzaal van Tivoli, tijdens welke loop Harm hem toevertrouwde dat hij wist dat deze wedstrijd plaats zou vinden en hij eerst even snel naar De Schrans was geweest. Vermoedelijk naar zaken als Action en Kruidvat. Het is niet bekend of de loting Nagel-Terpstra ook naar buiten was gelekt.

Omdat Jan graag erin mag batsen onder het motto ‘wie niet waagt, die niet wint’, is vuurwerk verzekerd.

Hoewel Harm spontaan aangesteld was als scheidsrechter, ontpopte hij zich tijdens de wedstrijd steeds meer als fotograaf. Johan Bosgra vroeg aan hem of hij de foto’s, waarop hij voorkwam, zou plaatsen in De Telegraaf. Dit werd met een lach beantwoord.

Het was de bedoeling dat Huizum-1 ging winnen van Huizum-2. Maar Jan Terpstra wil dit wel eens vergeten. Na een ouderwetse Keller-opening ontspon zich volstrekte nieuwe theorie, zo nieuw dat Jan (zie dia) tot de afruil 21.  . . .   (13-19) 22.24x13 (  8x19)  besloot.

Merk op dat wit dreigt met 24-19 + 34-29. Merk verder op dat de zet 14-19 niet goed is, terwijl de zet 14-20 waarschijnlijk iets te spannend is voor een normale donderdagavond.

Wit ging vervolgens over tot een afwikkeling met een fatale afloop. Voor wit. Wit startte goed na de ruil 21.   . . .   (13-19) 22.24x13 (  8x19) met 23.37-32 (28x37) 24.41x21 (16x27) en 25.34-29 (23x34) 26.39x30 (25x34). Op dit moment achtte wit het niet per se noodzakelijk om 15-10 in te lassen. Maar deze zet had wel degelijk onderdeel van de afwikkeling moeten zijn, want dan had wit een schijf gewonnen. In de partij speelde wit direct 27.33-28 (22x42) 28.31x24 . Het dierlijke instinct kwam nu los in Jan. Wit stond op slag en ineens kwam Jan met de zet (34-40), waarna wit dubbel op slag kwam te staan en niet meer kon voorkomen dat Jan (dankzij de cruciale schijf op veld 15) een tussenloopje kon nemen en na nog zo’n

18 zetten de winst kon opstrijken. Toen stond Huizum-1 al met 0-8 voor.

De teamleider van Huizum-1 vermoedt nu dat de invaller van Huizum-2 de teamleider van Huizum-2 heeft laten winnen, om zo zijn eigen team een betere start te laten hebben.

Dat zou een mooie uitleg zijn voor mijn verlies.

Huizum-1 won glorieus na winstpartijen van achtereenvolgens Piet Bouma (Coup Royal),

Anne Kooistra, Tjalling van den Bosch, Rein van der Pal en later nog Jan Adema.

Jacob de Vries speelde remise tegen Anne Langhout. De langste partij kwam op naam van Bart Visser en Erwin Heslinga. Ook zij speelden remise. 4-12 prijkte er op het scorebord voor de gasten.

Na een kleine nazit en enige comotie in de speelzaal tussen twee spelers (alweer) besloot ik op mijn fiets te stappen. Het regende. Nogal vochtig stapte ik 12 minuten later thuis over de drempel. Het was nog net dierendag en Berber, de hond, moest er nog uit. Ze wilde echter niet, want ze houdt niet van regen. Haar bazin, Jantsje, stond er echter op en toen ging ze maar. En omdat ze toch nat was, bleef ze op een bepaald moment stokstijf staan. Drijfnat, echt doordrengt, kwam ik nogmaals thuis. Berber spoedde zich naar haar bazin en schudde haar vacht bij de bank even lekker los. Gedeelde smart is halve smart.

Sinds ik geen drugs en alcohol meer gebruik, mis ik de hallucinerende momenten, waarop ik tot creatieve teksten kon komen, zou Neil Young hebben gezegd, volgens een reportage op de radio vandaag 5 oktober 2012. En daarom hebben ze een soort heruitgave-album gemaakt bij gebrek aan nieuw materiaal.

Deze bijdrage voor Huizumer Highlights was een strafwerkopdracht van de teamleider van Huizum-1 landelijk.