Twee tegen één....

Door Tjalling van den Bosch

 

Waarschuwing vooraf: uw blogmanager heeft in een eerder schrijven al eens aangegeven dat de epistels van 'schrijver dezes' vaak 'heen en weer schieten'. Dit is in het onderstaande epistel wederom het geval, maar waar 'schijver dezes' in het verleden vaak nog wel tot een samenhangend verhaal kwam is dat in het onderstaande, op zijn minst, twijfelachtig te noemen!
U zijt gewaarschuwd . . .

U heeft ze vast wel eens bezig gezien, sporters die vlak voor een wedstrijd 'kruisjes slaan', en niet één, nee vele malen achteréén, ik neem aan dat ze Hem om voorspoed (tijdens de wedstrijd) vragen. Velen doen het, ook de tegenstanders, dus moet Hij keuzes maken (of ze negeren natuurlijk, dat kan ook). Ik roep Hem daar niet voor aan, laat mij het maar lekker alleen doen . . .

De Kerk heeft sport altijd gestimuleerd, "goed voor lijf en leden" heeft men waarschijnlijk gedacht en de 'oude Romeinen' hadden het ook al door (geef  het volk brood en spelen). Religie heeft echter, van oudsher, altijd wat meewarig naar bordspelen gekeken.Vaak zag de Kerk overéénkomsten tussen dammen/schaken en kaart- en dobbelspelletjes en aan 'geluksspelletjes' mochten hun volgelingen zich, volgens de interpretaties van hun heilige geschriften, niet overgeven.

Door de eeuwen heen heeft de kerk wel de nodige modificaties aangebracht in hun gedachtegang. In de 16de eeuw maakte bijvoorbeeld de katholieke kerk een hele ommezwaai. Paus Pius de vijfde was namelijk zelf een hartstochtelijk schaker, dus werd in de katholieke kerk, onder zijn bewind, het schaken/dammen toegestaan. Deze Paus (zijn aardse naam was Antonio Gishlieri en zijn kloosternaam, als dominicaan, Michele) was zelfs zo gefascineerd door het schaken dat hij de toen als briljant bekend staande schaker Paolo Boi ongelimiteerde privileges aanbood als hij het ambt van priester op zich zou nemen. Boi was (volgens overlevering) echter teveel levensgenieter om op het voorstel van de Paus in te gaan.

Voor ik verder ga wil ik eerst even een misverstand uit de wereld helpen. Paus Johannes Paulus de tweede (aardse naam Karol Józef Wojtyla) zou diverse schaak-composities op zijn naam hebben staan (mat-in-twee) ! Dit is echter niet waar, hij was wel een sportliefhebber, maar zijn voorkeur ging  vooral uit naar skiën, zwemmen en voetbal. In de wandelgangen van het Vaticaan was het heimelijk bekend dat hij een hartstochtelijk supporter van Liverpool F.C. was. Dat hem schaak-composities werden toegeschreven kwam doordat een Fransman zijn eigen composities publiceerde met eronder de naam van een bekende wereldburger als maker van al dat 'fraais' . . ., maar dit terzijde.

Spelen op de heilige dag is, voor velen, uit den boze. In de damwereld kennen we diverse spelers die weigeren op zondag te spelen, want de zondag is voor hen een rustdag en is er hooguit een kerkgang, maar er is (die dag) zeker geen ruimte voor vertier. Andere gelovigen vertalen hun heilige schrift betreffende hun heilige dag anders. Sommigen spelen wel gewoon op hun heilige dag (ik omschrijf het als zodanig, omdat in sommige geloven de zaterdag als rustdag geldt en misschien zijn er ook nog wel, mij niet bekende, religies die weer heel andere dagen hiervoor hebben aangewezen !?), zolang er maar geen geld mee verdiend wordt, want dan is het, in hun ogen, namelijk werk.

Mensen veranderen ook wel eens van inzicht, zo was er bijvoorbeeld de schaker Samuel Rehsevsky (1911-1992) uit de Verenigde Staten van Noord-Amerika die, als orthodoxe jood, in eerste instantie wel op de sabbat speelde, maar toen zijn vader gedurende de tweede wereldoorlog overleed zag hij dit als een straf voor zijn zonden en vanaf die tijd speelde hij niet meer op zaterdag. Toch interpreteert ook weer niet een ieder, het wel of niet spelen op de heilige dag, het op die manier zo is er bijvoorbeeld de schaker Leonid Yudasin. Hij houdt zich strikt aan de regels en taboes van het orthodoxe  jodendom, maar hij  speelt wel op zaterdag, maar dan noteert hij de zetten niet, want dan is het werk ! Ook zijn er schakers die, vanwege hun geloof, op hun heilige dag niet met elektronische klokken spelen (!) maar wel met de (nu al) ouderwetse mechanische klokken (!) de reden hiervoor zou zijn dat, toen de heilige geschriften werden samengesteld, er nog geen elektriciteit was en dat men dit dus niet heeft kunnen meenemen (voor het nageslacht)
en dus . . .

 Het zijn soms verrassende interpretaties, zo was ooit een schaker in Jeruzalem en hij kwam er achter dat de electronische lift ook op de sabbat gewoon dienst deed, maar wel op elke afdeling stopte, anders dan op door-de-weekse dagen ! 

Zoals zo vaak in het leven, het is maar net hoe je het één en ander interpreteert . . . Hoe het ook zij, het is, voor mij, een waar fenomeen dat ik hier bij de kop heb, om dan nu maar te eindigen op manier waarop de Britse komiek David Allen zijn shows altijd afsloot:

" . . . thank you, goodnight and may your God go with you . . ." 

 Luchtige kost als dagsluiting na dit zware epistel:

Een 'dubbele aanslag', door Fransen wordt deze combinatie een 'Coup des Contraires' genoemd.

1.32-27!  23x34  2.27-22  36x38 3.22x02   . . .