De hoofdpersoon van dit epistel is dus Hidde Risselada, velen schrijven zijn achternaam vaak verkeerd, een e als laatste letter, maar ach daar is Hidde wel aan gewend. " 't is my like folle as de ko skyt of de bolle ".
Misschien moet ik eigenlijk 'meneer Risselada' zeggen, want hij is van 28 juli 1937 ! Hij aanschouwde het eerste levenslicht in Hemelum (Himmelum in het Fries) en dat ligt in de 'kin' van Fryslan, tenminste als je, in de contouren van onze provincie, een gezicht kunt ontdekken ?! (de neus is daar waar de Afsluitdijk het 'vaste land raakt' en de kin steekt dan dus in het IJsselmeer).
Wat
weer een intro . . .
De vader van Hidde (vanwege de nog immer jeugdige uitstraling van ons onderwerp mogen we hem wel zo noemen, naar wij aannemen) was bakker in zijn geboortedorp en van hem leerde hij de eerste beginselen van ons edele damspel. Na de 'lagere school' ging Risselada naar de MULO in het naburige Koudum, fietsend, want dat was in die tijd nog heel gewoon, kinderen die naar school
fietsten, we hebben
het immers over ruim 60 jaar geleden. Vrijwel direct na zijn schooltijd is Hidde aan de slag gegaan bij de Rijks
Post Spaarbank te Amsterdam, wat natuurlijk ook gelijk verhuizing naar onze hoofdstad
betekende.De vader van Hidde (vanwege de nog immer jeugdige uitstraling van ons onderwerp mogen we hem wel zo noemen, naar wij aannemen) was bakker in zijn geboortedorp en van hem leerde hij de eerste beginselen van ons edele damspel. Na de 'lagere school' ging Risselada naar de MULO in het naburige Koudum, fietsend, want dat was in die tijd nog heel gewoon, kinderen die naar school
De voornaam Hidde is trouwens een afgeleide van de Germaanse stam Hild, en dat betekent in het oud-Fries strijdlustig en moedig, heden ten dage noemen we zo iemand sportief. Dit klopt in het geval van onze hoofdpersoon precies, zo fietste hij maar liefst 22 x de Friesche Elfstedentocht (wat bijelkaar opgeteld alleen al zo'n 5.000 kilomter is !) en hij tafeltenniste ook, competatief, zo'n 25 jaar lang! Ook heeft hij vele uren op de schaats doorgebracht en natuurlijk voetballen. Daar was hij zeer goed, maar Risselada hield ook (en vooral) van gezelligheid en dus koos hij tijdens zijn Amsterdamse-periode dan ook niet voor een grote en bekende club, nee, hij vond voetballen bij het hoofdstedelijke R.P.S. veel leuker. "Rotte Poten Schoppers, noemden ze ons altijd, maar ik heb er een mooie tijd gehad" verteld hij terugkijkend op die tijdspanne.
Hij ging dammen bij C.D.A. in een bijgebouw van de (krijtwitte) Pniëlkerk in Bos en Lommer, een wijk die voorheen 'Amsterdam-west' heette maar sinds een jaar of tien onder 'oud-west' valt.
Risselada op de praatstoel: "het was de tijd waarin Ton Sijbrands zijn eerste dam-stapjes zette, bij ons op de jeugdclub, waar onder andere Henk Smit (zie het epistel 'inspirator' van februari jongst-leden) de scepter zwaaide". "Sijbrands was talentvol en dus werd hij al snel naar de senioren overgeheveld".
"Kijk"
zegt hij terwijl hij schrijver dezes een papier onder de neus duwt
"dit is mijn eerste en
enige 'echte' partij tegen (de toen 10-jarige) Sijbrands", We lezen 'Risselada-Sijbrands (2de partij onderlinge competitie: Amsterdam,
21-4-1961). "Machtig mooi, Hidde" laat schrijver dezes hem weten, "ja, maar
het verhaal komt nog" vervolgt onze hoofdpersoon. "Toen ik Ton Sijbrands een jaar of wat geleden tegenkwam, bij het N.K.
schaken (!), wist hij mij
te vertellen dat ik die bewuste partij met 32-27 had geopend en dat hij een
schijf achter kwam,
maar dat hij de partij nog wel wist te winnen". En inderdaad het velletje papier laat ons weten: 1. 32-27 (19-23) 2. 34-29
(23x34) 3. 40x29 . . . en
na zet 62 staat de uitslag, 0-2.
Hidde vindt dit "ONVOORSTELBAAR, dat je, 50 jaar na dato, nog een partij
tegen zo'n knutselaar als ik kunt herinneren, een hoog begaafd man". Uw penneleur kan slechts instemmend knikke
Maar er kwamen andere tijden, want de onzichtbare navelstreng bleef trekken, en toen Risselada in 1969 een betrekking bij de P.T.T. in Leeuwarden kon krijgen zat zijn Amsterdamse tijd erop.Terug in de Friese hoofstad werd hij lid van de plaatselijke damclub de Oldehove, hiervoor speelde hij vele decennia (alleen) provinciaal, maar toen zijn vrouw in 2004 kwam te overlijden wilde Hidde ook graag landelijk (en dus op zaterdag) spelen. "Dat kon bij mijn club niet en dus heb ik toen de overstap naar DamClub Huizum gemaakt en ben ik ook gaan schaken" zegt hij anno 2013.
Maar er kwamen andere tijden, want de onzichtbare navelstreng bleef trekken, en toen Risselada in 1969 een betrekking bij de P.T.T. in Leeuwarden kon krijgen zat zijn Amsterdamse tijd erop.Terug in de Friese hoofstad werd hij lid van de plaatselijke damclub de Oldehove, hiervoor speelde hij vele decennia (alleen) provinciaal, maar toen zijn vrouw in 2004 kwam te overlijden wilde Hidde ook graag landelijk (en dus op zaterdag) spelen. "Dat kon bij mijn club niet en dus heb ik toen de overstap naar DamClub Huizum gemaakt en ben ik ook gaan schaken" zegt hij anno 2013.
Risselada is niet alleen op zaterdag gaan dammen, nee, hij is de wereld
overgetrokken.Naast vele Nederlandse toernooien speelde hij ook zijn dam-deuntje mee in
Spanje (Salou), Portugal (Tavira en Albufeira) Tsjechië (Praag) Slovenië (Bovec) en heeft hij
ook, net als (en ook met) toernooitijger Jan Terpstra, ons continent al eens
verlaten om mee te doe aan het 'Thailand Open' in Jomtien."Ja, ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want ik had het geld ervoor en ik
was toen nog jong genoeg
om zo'n lange reis aan te kunnen EN . . . er moest natuurlijk iemand op Jan
passen !" verteld
Hidde met een grote glimlach. Hij gaat verder, "op al die reizen kom je natuurlijk mensen tegen en maak
je vrienden, ik mag wel zeggen dan Kees en Loes Osté (uit Klaaswaal, Zuid-Holland) heel goede
vrienden zijn
geworden en zo zijn er meer met wie ik graag optrek".
Het
kan bijna niet anders dan dat het kampioenschap met Huizum 4, in de
clubcompetitie van
de P.F.D.B. (3de klas), voor Hidde het absolute hoogtepunt in
zijn damloopbaan is. Dit
gebeurde twee seizoenen achter elkaar, want nadat Huizum 4 in 2012
kampioen was geworden
heeft men een verzoek bij de bond ingediend om niet te promoveren, daar er niet
genoeg leden waren om van het 4-tal een 6-tal te maken, wat noodzakelijk
was in de tweede
klas.Het
verzoek werd ingewilligd en zodoende kwam het dat Huizum 4
het afgelopen seizoen werderom
kampioen werd in dezelfde klas.
"Ja,
dat was prachtig" meldt Hidde, "Ik was voorstopper, ze
zetten mij altijd op het eerste bord,
'jij moet, met al je ervaring, de sterkste tegenstander maar tegenhouden'
zeiden ze tegen
mij". "Op
bord twee zat Fedde, de motor, ook hij heeft veel ervaring en is
gelukkig ook rustig". "Op
bord drie zat het wonder Johan Bosgra, hij is zo druk en
emotioneel, maar op één of andere
manier wint hij altijd . .""Ton zit standaard op bord 4, en die heeft het afgelopen seizoen enorme progressie geboekt, want vorig seizoen scoorde hij moeilijk, maar dit seizoen haalde hij maar liefst 12 (punten) uit 7 (wedstrijden) !".
Dit was Hidde Risselada, vroeger en nu . . .
Praesens
historicum . . .
wit aan zet en wint
Hhet
klopt dat wit een schijf meer heeft, maar hoe wint het ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten