Fedde van der Laan

Door Tjalling van den Bosch

Het onderwerp van dit epistel gaat over de enige speler van het, nu al, roemruchte Huizum 4 die nog niet 'in the picture' op dit, (ook) nu al, onvolprezen blog heeft gestaan. Daar wordt dus nu verandering in gebracht.

Fedde van der Laan (gelanceerd op 20-6-1955), is de tweede uit een gezin van 6 kinderen. Hij is bovenal Leeuwarder, hij heeft er zijn levenlang gewoond. In zijn jonge jaren woonde het gezin van der Laan in de omgeving van Het Vliet,  later verhuisde hij naar het Valeriuskwartier.  De eerste jaren uit het leven van Fedde verliepen niet geheel vlekkeloos, laat hij ons weten, met een enorm gevoel voor understatement. Tijdens zijn geboorte heeft hij namelijk te maken gehad met zuurstofgebrek,
maar hield daar, wonderbaarlijk genoeg, weinig tot niets aan over. Op 4-jarige leeftijd echter viel hij van de zoldertrap en kwam daarbij niet goed terecht, wat heet (!?), 4 dagen lang verbleef hij in coma en van de gevolgen daarvan hield hij wel heel lang last.

"Verder heb ik een goede jeugd gehad" verteld hij verder. "Bij ons thuis deden we vrijwel nooit aan spelletjes, ik had in mijn jeugd vooral een voorliefde voor dieren, zo heb ik een tijdlang konijnen en duiven gehouden". "Op een gegeven ogenblik had ik er zelfs een handeltje in, het was een mooie tijd".

Veel Leeuwarder gezinnen ontvluchten zomers de stad om zich op het Friese platteland te verpozen, zo ook de familie van der Laan in de zestiger jaren van de vorige eeuw. De camping in Bakkeveen werd door hun vaak aangedaan en daar werden altijd 'spelletjes-middagen' georganiseerd om de kinderen 'bezig te houden'. Zo kwam Fedde, op 12-jarige leeftijd, in aanraking met de damsport. "Later kreeg ik voor Sinterklaas een bord met schijven en het damboekje 'ken uw sport'" laat Fedde ons anno 2013 weten ( uw penneleur meent te weten dat één van onze wereldkampioenen ooit ook op die manier is begonnen !). Van der Laan vervolgt: "toen ik het daarop volgende jaar 3 maanden lang aan bed gekluisterd was heb ik me helemaal op het dammen gestort". "Onze buurvrouw kwam regelmatig op bezoek en zij vertelde dat ze haar man wel eens langs zou sturen, want die zat op de damclub van 'de Postale', dat is toen ook gebeurd en na enkele 'lessen' adviseerde hij (Klaas Bouius) me om lid te worden van een echte damclub, dat werd dus DamClub Huizum".

Fedde wil ook even iets rechtzetten, want in het jongste jubileumboek  van onze club (DamClub Huizum 75 jaar) staat dat hij in 1973 lid is geworden, maar dat klopt niet. "Ik ben in januari 1969 al lid geworden, maar de vergissing zit hem waarschijnlijk in het feit dat ik van 1976 tot en met januari 1979 geen lid was omdat ik een andere hobby (zwart-wit-fotografie) had en ik daarvoor op donderdagavond naar een cursus ging".

Vanaf 1979 is ons onderwerp onafgebroken lid van onze club. Na zijn schooltijd vond hij in eerste instantie emplooi bij Halbertsma in Grou, hij zou daar 9 jaar blijven. Toen kon hij aan de slag bij de Postbank ING in zijn woonplaats en daar zou hij maar liefst 30 jaar trouwe dienst vervullen, maar . . . onder het mom van 'crisis'  werd hij van de éne op de andere dag op straat gezet ! Fedde laat zich echter niet uit het veld slaan, hij mag graag motorrijden en naast het dammen kan men hem ook regelmatig op de 'andere kant' van de honderd velden vinden, juist ja, hij schaakt ook nog. Het vreemde is echter dat hij met dammen op cruciale momenten vaak een soort opwinding ervaart welke hij niet tijdens een schaakpartij heeft. "Als het met dammen spannend wordt dan komt er en stofje in de hersenen vrij, en dat geeft me dat een opwindend gevoel, soms lijkt het wel of mijn rechterhand dienst weigert (!), daarom vind ik dammen zo leuk" laat Fedde ons weten, hij meldt verder "vreemd genoeg heb ik dat met schaken absoluut niet, een enkele keer tijdens het motorrijden, maar verder alleen maar tijdens een dampartij" ! Hij haalt een voorbeeld van afgelopen seizoen erbij, en verteld:

"Deze stand komt uit mijn partij tegen Niek Kloppenburg (van Witte van Moort 2), ik heb met wit net 43-39 gespeeld". "Van tevoren had Hans (van Dijk, teamleider van Huizum 2) ons gezegd dat we 'er vol tegenaan moesten gaan', want misschien konden we deze wedstrijd wel winnen". "Het stond op dit moment 8-8 en alleen Thijs (Talsma) en ik zaten nog, dus gutste de adrenaline door mijn aderen, en warempel hij speelde, na lang nadenken, (8-12) en
toen kwam dat gelukzalige gevoel 21-17 . . . en Kloppenburg bood remise aan, iets dat ik natuurlijk niet kon weigeren, want hij is veel sterker".

 

We vonden nog een leuk moment van Fedde (met dank aan TurboDambase):  landelijke clubcompetitie seizoen 2007/2008, Huizum 3 - Roden/Leek 2.

In deze stelling verraste zijn tegenstander, Feiko Stoppels (met wit), hem ongetwijfeld met  27-22, dat kan ook niet anders, want bij goed slaan levert wit pardoes een schijf in, maar onze hoofdpersoon keek even verder en kwam na: (18x27) 32x21 met (26x17) !! en toen  dacht Stoppels, alsnog, toe te slaan met 30-25 en toen kwam er wel een heel prettig stofje vrij in de hersenen van Fedde: (23x32)  25x23  (16-21) 38x16  (24-30)  35x24 (13-19)  23x14  (9x49) en nadat wit de dam onschadelijk had gemaakt stond Fedde een schijfje voor en dat was voldoende voor de overwinning.

 Uw 'blogmaster' zal dit artikel wel weer veel te lang vinden, zodat het verhaal over de partij tussen Fedde en Piet Bouma ("niemand durfde tegen Workum op bord 1 te gaan zitten, dus toen zei ik 'laat mij maar'") niet meer aan bod komt. Voor deze heroïsche strijd verwijzen wij u naar Toernooibase (Bouma - van der Laan gespeeld op 17 oktober 1986), en voor het verhaal moet u maar eens bij onze hoofdpersoon zelf aankloppen . . .