...3

Door Tjalling van den Bosch

Zonder dat het veel in de publiciteit komt, mogen wij wereldburgers gerust stellen dat 15 december een bijzondere dag is, vooral vanuit historische oogpunt! Voor ons dammers is het natuurlijk vooral de geboortedatum van Grand Maître Ton Sijbrands; voor onze schaakvrienden is deze datum voor eeuwig gekoppeld aan het behaalde wereldkampioenschap van Max Euwe in 1935. In 1995 veranderde op deze datum de voetbalwereld definitief . . . (!), vanwege het zogenaamde Bosman-arrest.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan, maar we gaan het in dit epistel vooral even hebben over een 'nieuwbakken historisch feit' op 15 december 2016.

Angst . . .

Op donderdag 15-12-2016 stapte uw penneleur 's morgens om half 9 in de auto voor een tochtje naar Den Haag, alwaar (in stadsdeel Scheveningen) waarschijnlijk de beslissende ronde (de 10de) van de WK-match 2016, tussen Jan Groenendijk en Roel Boomstra, zou gaan plaatsvinden. Er was enige angst vanwege mogelijke files, vandaar het vroege uur van vertrek; volgens het navigatieapparaat zou het een tochtje van zo'n 2 uur worden.
Vanwege de vrij dichte mist had de TomTom in eerste instantie wat problemen om verbinding te maken met het Global Positioning System (GPS), maar na een tijdje functioneerde  alles naar behoren. De autorit naar Den Haag verliep vervolgens vrij soepel, alhoewel de build up van het autoverkeer in de randstad altijd enige angst inboezemt, vooral vanwege de mogelijke files.
Vlak voor aankomst viel het navigatieapparaat echter uit(!!); een 'kenner' verkondigde later dat dit kwam door de combinatie van vrij dichte mist en smog!! Gelukkig zagen we precies op dat moment een bordje met de naam van de speellocatie (Zuiderstrandtheater): Rechtsaf slaan. Dat was mooi, te mooi . . ., bleek even later! Nadat we rechtsaf waren geslagen bleek alras dat dit niet het goede vervolg was; na vele omzwervingen (Kurhaus, Patheon en veel, zeer veel wegwerkzaamheden) kwamen we uiteindelijk (drie kwartier later) aan op de plaats van bestemming . . .! Ach, voor hetzelfde geld hadden we drie kwartier in de file gestaan (ja het klopt, files zijn traumatische gedachtes voor uw penneleur).

Reeds onderweg . . .

De 10de ronde van de WK-match 2016 was reeds onderweg; om 11 uur had de scheidsrechter (Frank Teer) de klok in werking gezet en had Boomstra direct daarna zijn eerste zet gedaan (33-29, weer eens iets anders); na 5 minuten antwoordde Groenendijk met 17-21). Boomstra, die genoeg aan een puntendeling had om de wereldtitel definitief in zijn bezit te krijgen, wilde niet al teveel spanningen op het bord; Groenendijk moest dus in deze partij ijzer met zijn handen breken. Explicateur Auke Scholma probeerde, in samenwerking met Frerik Andriessen, de partij van inhoud te voorzien voor de toeschouwers.
Ook konden de aanwezigen de strijd aanbinden met Ton Sijbrands, die (op zijn verjaardag dus) een simultaan gaf en voor de echte die-hards was er een sneldamtoernooi.

Echter . . ., plotseling (het zal goed 2 uur zijn geweest) sloeg er een (figuurlijke) bom in(!); een (eveneens figuurlijke) harde knal zorgde voor totale ontreddering. Bij Jan Groenendijk was er een soort kortsluiting ontstaan, vlak voor hij op de 37ste zet (met zwart) 22-28 produceerde!! Roel Boomstra, die zich op dat moment op het toilet bevond, kreeg, nadat hij de speelzaal weer had betreden, de hand van Groenendijk (teken tot overgave) en was wereldkampioen. De ontzetting was groot onder de aanwezigen; "Absurd", Anticlimax", "ongelooflijk" en meer van dat soort uitingen streden om voorrang.
Even voor de duidelijkheid voor minder ingewijden; Groenendijk had met zijn 37ste zet een pijnlijke blunder begaan, welke hij, direct nadat hij de zet had gedaan, inzag. Daarom zette Groenendijk, nog voordat Boomstra terug was van zijn toiletbezoek, de klok stil ten teken van opgave. Hierdoor werd Boomstra's jongensdroom werkelijkheid; wereldkampioen dammen!!

Nazorg . . .

Even later zagen we Groenendijk naar buiten lopen; hand in zijn haar en met ongeloof op zijn gezicht probeerde hij op het parkeerterrein zijn emoties te verwerken; zijn coach (Rik Keurentjes) voegde zich even later bij hem. Keurentjes moest op dat moment dingen doen en zeggen, welke je op een trainer/coach- cursus misschien wel bespreekt, maar die in de praktijk toch heel anders zijn. Eigenlijk zijn woorden in zo'n geval volkomen overbodig.

Boomstra werd direct na afloop van de partij bestormd door in eerste instantie zijn naasten (moeder, sparringpartner Wouter Sipma, (bonds-)coach Rob Clerc) met in hun kielzog de pers. Radio, televisie, schrijvende pers, alle wilden een unieke quote van de kersverse wereldkampioen. Uw penneleur neemt dan afstand van de spelers en gaat zeker niet de kampioen  feliciteren of de verslagene troosten; woorden zijn dan totaal onbelangrijk.
Beide bevinden zich op zo'n moment in een emotionele achtbaan en daar kan je, als relatieve buitenstaander, je maar beter afzijdig van houden. Dus dan maar vanaf deze plaats: Roel jongen, van harte met je wereldtitel (hoog boven ons was iemand heel zenuwachtig voor je) en Jan, beste Jan, never again . . .! (het vet gedrukte leg ik je nog wel eens uit). Het fraaie lied (zeker wanneer het in plat Hagenees wordt gezongen) 'Oh, oh Den Haag, mooie stad achter de duinuh . . .', zal vanaf nu bij de twee nog jonge grootmeesters waarschijnlijk heel verschillende emoties oproepen.

Naar huis . . .

Gezien het vroege uur (half drie) leek het uw penneleur een goed idee om maar zo snel mogelijk huiswaarts te keren, met in het achterhoofd de gedachte om mogelijke files 'voor te zijn'. Randstedelingen vinden het misschien wat overdreven, maar uw penneleur kan er niet tegen (die files; wat ze er aan vinden weet ik niet, maar ze staan er voor in de rij!!).
De hoop bleek echter ijdel; nog maar net op de snelweg, kwamen we in een kilometerslange file terecht. Op een gegeven ogenblik waren we het zat, dus toen maar een afslag gepakt en via kleine binnen-weggetjes proberen de weg naar huis te vinden. Op zich is het wel mooi, via een pontje, weidse vergezichten en enkele oversized kippenboerderijen (tok, tok, tok; 'Are you tokking to me?') kregen we op een gegeven ogenblik de borden 'Utrecht' in het vizier. Daar konden we wat mee en (ik zal u verder de details besparen) zetten we anderhalf uur later dan gepland, weer voet op de vertrouwde Friese bodem.

Thuis gekomen hebben we een glaasje water (hoe je het noemt zal me een zorg zijn, als er maar een brouwproces heeft plaatsgevonden) ingeschonken en de emoties van de dag nog eens de revue laten passeren. Later zagen we een blije Roel Boomstra en de toch weer wat opgekalefaterde Jan  Groenendijk bij Matthijs van Nieuwkerk (DWDD) aan tafel zitten. Iedereen zal deze dam-WK-match op zijn of haar manier hebben ervaren en een ieder zal zijn of haar mening erover hebben, maar één ding is duidelijk:
De publiciteit was van grote klasse!