Nederige excuses...

Door Tjalling van den Bosch

Vlak voor aanvang van het World Cup-toernooi te Ens, heeft u
op dit blog het epistel Willemijntje van Ens (15 juni 2018) kunnen

lezen; even later was het verhaal ook te lezen op de site van het 

betreffende toernooi.
Het bewuste stukje heuse damliteratuur was bedoeld om de deelnemers
aan het toernooi aan te sporen tot grote dadendrang; niet dat voorzichtige
geschuif, maar (ala Willemijntje van Ens) volop de strijd aangaan.
Een remise als uitslag is, na een stevig robbertje knokken op de 100-velden,
natuurlijk geen probleem (alhoewel enkelen daar anders over denken),
maar een zogenaamde salon-remise (een vreedzame puntendeling na
een weinig onderhoudende partij) is dat wel!
Vandaar de oproep tot felle strijd.

Niet voorzien . . . 

Wat uw penneleur echter niet had voorzien, was de invloed op het
WC-toernooi in Ens van de zogenaamde 'sterren'!
Die 'sterren' betekenen dat de top van het eindklassement ook punten
kan scoren, die weer belangrijk zijn voor kwalificatie van de financieel
zwaar gedoteerde WC-finale in China.
Nadat de grootmeesters (en meesters) in de eerste drie ronden (waarin
men in principe tegenstanders trof waarvan gewonnen moest worden!)
de nodige punten hadden verzameld, werden er schuttersputjes gegraven!
Vanaf dat moment gold voor de meeste topdammers voorzichtigheid troef;
de strijd was en bleef voor de topspelers spannend natuurlijk (een foutje is
snel gemaakt!), maar voor de ware liefhebbers (toeschouwers) waren de
meeste top-partijen vaak niet om aan te gluren.
Kortom, weinig hartverwarmende strijd, met name in de laatste ronden.
Schrijver dezes maakte daar gewag van in de ronde-verslagen: "Helaas
weinig strijd in de laatste ronde" stond er onder andere te lezen op de site
van het toernooi te Ens.
En juist die opmerking schoot helaas bij iemand in het verkeerde keelgat!

De zeer edelgestrenge Grand Maître International Ron Heusdens vond
dat zijn partij in de laatste ronde van het toernooi in Ens weldegelijk
bol stond van spanning en felle strijd; dat de partij in remise was
geëindigd was meer een toevalstreffer!
"Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ik niet tot de top wordt gerekend"
liet Heusdens zich zwaar gebelgd ook nog ontvallen.
Dan zijn we nu bij de aanhef van dit epistel aanbeland; schrijver dezes
weet maar al te goed dat de zeer edelgestrenge Grand Maître International
Ron Heusdens al decennialang tot de absolute wereldtop behoort.
Daarom vanaf deze plaats de meest nederige excuses aan het adres van
onze nationale trots Ron Heusdens; natuurlijk vindt schrijver dezes, net als
de rest van Nederland, dat hij absoluut wereld(dam)top is! 

Wikipedia . . . 

Op Wikipedia komt u een artikel tegen over Ron Heusdens; daaruit kunt u
opmaken dat hij in 2006 voor het eerst meedeed aan het Europese
Kampioenschap; hij eindigde in dit sterke internationale veld keurig op de
31ste plaats!
Tijdens het laatste, zeer zwaar bezette, World Cup-toernooi in het Poolse
Szczyrk eindigde hij dit jaar op de 11de plaats; u ziet het, voorwaar een
fenomenale prestatie!
In amper 15 jaar heeft Heusdens een fantastische prestatiecurve neergezet!

In de atletiek is de tienkamp een bekend onderdeel; op maar liefst 10
verschillende (en zeer uiteenlopende) atletiekonderdelen bekampen de
deelnemers elkaar en na het laatste onderdeel wordt de balans opgemaakt.
Eigenlijk is zo'n tienkamp bedoeld voor atleten die nergens echt goed in zijn,
maar wel heel erg allround!
In de denksport is er ook zoiets, de denksport-triathlon; in die discipline (met
dammen, schaken en bridge) is de edelgestrenge Grand Maître International
Ron Heusdens "regelmatig Nederlands Kampioen geworden" zo valt er ook
nog op Wikipedia te lezen!
U kunt, beste lezers en lezeressen, uit het bovenstaande opmaken, dat de
conclusie die Heusdens trekt ("Misschien ben ik geen topspeler") naar
aanleiding van mijn verslag van de laatste ronde (van het WC-toernooi in Ens)
absoluut niet correct is.
Laat het duidelijk zijn: Ron Heusdens behoort nog steeds tot de internationale
dam-fine-fleur!!
Nogmaals mijn nederige excuses aan het adres van de heer Heusdens.

Ander onderwerp . . . 

Nou, we gaan niet zozeer naar een ander onderwerp; uw penneleur heeft
er de behoefte aan om de meubels weer even recht te zetten.
Het bovenstaande moet iets worden genuanceerd.
Ron Heusdens (geboren 14 mei 1962) damt al meer dan 25 jaar op niveau;
in 1982 begon hij schoorvoetend aan zijn eerste Nederlands Kampioenschap
Dammen Algemeen met een gedeelde 6de plaats in de eindrangschikking,
gevolgd door een 11de plaats in 1988.
Vier jaar later mocht hij het opnieuw proberen en eindigde toen als 13de;
inderdaad schoorvoetend, maar vanaf dat moment plaatste hij zich vrijwel
elk jaar voor het NK (én dat is op zich al een knappe prestatie!) en vond hij
zich met enige regelmaat terug op het podium (top 3). 
In 2008 (Emmeloord) is er dan de bevestiging; Heusdens wordt Nationaal
Kampioen, alhoewel hij in punten gelijk eindigde met Alexander Baliakin.
Hij bleef de voormalige (tot Nederlander geneutraliseerde) Wit-Rus voor
op basis van 'een groter aantal gewonnen partijen' (een eigenaardige
regel, want het betekent ook dat de winnaar meer verliespartijen heeft!!).
Een jaar later kwam Heusdens niet verder dan een tweede plaats en alhoewel
hij ook toen weer 'in punten' gelijk eindigde met de voormalige Wit-Rus, moest
hij in 2009 de titel aan Baliakin laten op basis van één sullig 'plusje'!!

Heusdens is een echte wedstrijddammer, hij speelt veel en ja, dan kunnen de
successen niet uitblijven.
Viermaal won hij het oudste Nederlandse zomerdamtoernooi (Brunssum Open),
respectievelijk in 1988, 2001, 2007 en 2011.
In 2008 won hij naast de Nederlandse titel ook het Barnsteen Open in Bunsschoten.
In 2003 deed Heusdens mee aan het Wereldkampioenschap Dammen Algemeen,
dat toen plaatsvond in Zwartsluis.
Een top-3-notering zat er toen nog niet voor hem in, maar een achtste plaats was
voor de debutant, op het hoogste mondiale podium, natuurlijk een hoopvolle
eindklassering.

Waarom . . . 

Misschien vraagt u zich af, waarom schrijver dezes u eigenlijk in het eerste
gedeelte van dit epistel enigszins op het verkeerde been zette, wel dat zit
als volgt.
Ik had in de ronde-verslaggeving van het WC-toernooi in Ens inderdaad mijn
ongenoegen (zij het mild) over het gebrek aan hartverwarmende partijen
laten blijken.
"Weinig strijd aan de topborden" zo liet ik mij ontvallen.
Juist die zinsnede haalde Heusdens aan om aandacht te vestigen op zijn partij
uit de laatste ronde tegen Martijn van IJzendoorn; dat was inderdaad een
hartverwarmende partij.
Echter de partij (Van IJzendoorn-Heusdens dus) kwam niet boven het maaiveld
uit(!); op één of andere manier waren er maar geen analisten te vinden, die
de partij aanhaalden.
Dat stuitte Heusdens blijkbaar tegen de borst en toen heeft hij de euvele moed
gehad om mijn opmerking te gebruiken om zijn partij uit de laatste ronde
in de spotlights te krijgen.

Kijk Ron, ik heb een hekel aan spelletjes spelen; ten eerste schreef ik:
"Weinig strijd" en dat betekent niet "Geen strijd" en ten tweede mag je mij
altijd vis-a-vis jouw bezwaren op mijn pennenvruchten kenbaar maken, maar
wanneer je dat in het openbaar doet; tja, dan krijg je er in het openbaar weer
een epistel overheen!