In een eerder artikel (Philidor, februari 2013) heb ik al eens aangegeven dat er een schaakclub bestaat met de naam 'Paard van Ree', en dat ik daar maar eens een apart artikel aan moest wijden.
Velen hebben mij de afgelopen maanden gevraagd naar het hoe en waarom van die opmerkelijke clubnaam. Wel laat ik het maar uit de doeken doen door middel van dit epistel, anders blijf ik het verhaal maar vertellen/herhalen.
In de zomer van 1989 kreeg schaakgrootmeester Hans Ree de nodige
hoon over zich heen gestort, wat was namelijk het geval. De (toen) 13-jarige Judit Polgar en de 44-jarige Hans Ree speelden
(op 31 juli 1989 om precies te zijn) in de eerste ronde van het
OHRA-schaaktoernooi tegen elkaar. Ree werd het eerste slachtoffer (in dit toernooi) van de jonge
Hongaarse spring-in-het-veld, die, uitgedost met een enorme witte strik in
haar lange kastanje-bruine haar, verveeld om zich heen keek wanneer haar
tegenstander lang nadacht.
Ree verloor dus de partij, wat heet, de Amsterdamse grootmeester
werd in een felle aanvalspartij inclusief stukoffer, in luttele (24) zetten van
het bord geveegd. De gevolgen lieten zich raden.Vrienden vroegen wenkbrauwen fronsend of hij zijn kleine tegenstandster niet had onderschat, vage bekenden barstten op straat in lachen uit als ze hem zagen, een onbekende man stak hem in de tram met een triomfantelijke grijns een foto van Judit Polgar toe en in de post zaten kaarten met teksten als 'meisjes van dertien, droom er maar van Ree'.
Maar ach, de hoon verwaterde er volgden meer slachtoffers van de
dadendrang van de jonge Hongaarse en 'tijd heelt alle (vele) wonden' nietwaar . .
.In dat geval misschien wel, maar Ree werd ook slachtoffer van een
geheel andere misgreep die hem tot heden ten dage nog steeds wordt
nagedragen . . .In een partij tegen David Bronstein (1924-2006) had Ree ooit (tot
tweemaal toe !)
de 'baggerzet' paard c2 -
a1 gespeeld.
Het woord is aan Hans Ree in zijn boek 'Mijn Schaken': "de
partij stond me niet meer zo goed bij - dat heb je met verliespartijen - en ik kon
het nauwelijks geloven toen ik de diagram weer zag. Had ik die afschuwelijke
paardzet naar de hoek werkelijk voor de tweede keer gespeeld ? Ik had het al eens eerder gedaan, in Wijk aan Zee 1970, tegen
de Fin Heikki Westerinen, en mijn paard had daar zo zielig en hulpeloos tot het eind van
de partij gestaan dat er vervolgens een schaakclub is opgericht met de naam 'Het
Paard van Ree'. . .De club bestaat, tot mijn eeuwige schande, nog
steeds."
Inderdaad in 'hèt schaakdorp bij uitstek' Wijk aan Zee is op 20 mei
1986 het 'Schaakgenootschap Paard van Ree' opgericht door een stel
schaak-fanatici die zich vooral bezighouden met schaken EN gezelligheid. Zoals ze op hun site aangeven is er op dinsdagavond voor iedereen,
en vrijblijvend, de mogelijk om te schaken, tijdens de onderlinge, dus lid of geen
lid, een ieder is van harte welkom.
Men adverteert dan ook trots: Schaakgenootschap Paard
van Ree: ongebonden - gedreven - gastvrij
Kunnen we het bovenstaande doorkoppelen naar onze eigen
(dam-)wereld . . . ? In 2008 verloor Anne Piet Kooistra van de jonge Heike Verheul, ik
denk dat de Groningse op dat moment één á twee jaartjes ouder was dan Judit
Polgar in 1989, maar daar gaat het nu niet om.
Wit: Anne Piet Kooistra
Zwart: Heike Verheul
In de bovenstaande diagram (na 23 zetten) vond Kooistra de binding
27 met 29 niet zo 'lekker' dus nam hij volgende 2 om 2 afruil: 27-22 18x27 29-23 19x28 33x31 en ja toen volgde ?
21-27 ! Anne Piet sloeg toen maar 32x21 en stond na 16x36 een volle schijf achter.Ziet u welke dam op het bord verschijnt als wit niet 32x21 slaat maar 31x22 ?
Overigens knokte onze Huizumer accountant (uit Franeker) nog bewonderingswaardig door, maar de Groningse spring-in-het-veld, die deze dag niet was uitgedost met een enorme witte strik in haar half-lange kastanje-bruine haar, gaf hem geen kans meer . . . .
Tijd voor een nieuwe damclub:
Damgenootschap de twee om twee van
A.P.K. Of zijn wij dammers niet zo sarcastisch ?!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten