Jansen & Jansen...

 Door Tjalling van den Bosch

Nee, we gaan het deze keer niet hebben over die mannetjes, met bolhoedjes, uit de strip 'Kuifje'. We gaan eerst wel even langs bij Sietse Nagel die regelmatig in ons, helaas ter ziele gegane, clubblad 'de Huizumer' zijn eigen blunders becommentarieerde met de uitspraak: "ik zag het wel, maar helaas ging er iets mis tussen mijn hoofd en mijn vingers" !

Toen ik dat voor het eerst las kwam ik net weer terug in de damwereld na mijn uitstapje, van zo'n 15 jaar, naar het 'sterke man'-gebeuren en dacht toen, in al mijn rondborstigheid: "joh, doe die zo sloom !".  De volgende 'kopnoot' die ik eerst even wil aanhalen (voordat we bij ons  onderwerp komen) is het volgende: Het zal in de zomer van 1998 zijn geweest toen ik door Tjalling Oegema werd gevraagd om als invaller te dienen voor het roemruchte Rinsumageest. Deze club speelde in de hoofdklasse, wat toen de hoogste afdeling van de K.N.D.B. was, men had echter geen sponsor meer, maar nog wel een goed 10-tal. Het team bestond namelijk uit Guntis Valneris, Auke Scholma, Bauke Bies, Arjen van Leeuwen, Herman Spanjer, Marc Coenegracht, Gabriël Heerema, Tjalling Goedemoed, Teake Kooistra en Jappie de Vries. "Ach ja, waarom niet, wel eens leuk om zo nu en dan op het hoogste niveau te acteren" zal ik waarschijnlijk hebben gedacht en stemde dus toe.

Dat 'zo nu en dan' bleek nogal tegen te vallen, want vanwege fysiek ongemak liet Coenengracht nogal wat wedstrijden aan zich voorbij gaan en mocht schrijver dezes dus op komen draven, zo ook op 3 oktober 1998. Rinsumageest moest het (thuis, in het altijd gezellige dorpshuis 'de Beyer') die dag opnemen tegen het al even/minstens zo roemruchte Huissen. Zelf zat ik tegen Gerard (spreek, om één of andere, voor mij, onduidelijke reden uit als, Zjeraar) Jansen, ik wist niet wie hij was, maar werd door mijn teamgenoten snel uit de droom gehaald. Met "hij is Europees kampioen" werd mijn zelfvertrouwen danig op de proef gesteld. Mijn openingszet, 34-29, werd beantwoord met 18-22 en dus gingen we 'Kelleren', "oh, speel je dat zo tegenwoordig, handig . . " dacht ik nog tijdens de partij.

Toch kon ik mij, varend op eigen kompas, redelijk staande houden en kwam terecht  in de volgende stand:

Wit: Van den Bosch

Zw.: Jansen

In deze stand mag wit natuurlijk niet gelijk 20-14 spelen, want dan wordt de dam afgepakt met (18-23) etc., dus moet ik eerst met 27-22 een schijf offeren en dan wel via 20-14 een tweede dam gaan halen, met mijns inziens (toen) remise als logisch gevolg. Ik weet nog dat ik de zet (27-22) uitvoerde, maar gelijktijdig gutste er een enorme straal adrenaline door mijn lijf, ik weet nog dat ik, in die emotie, Gerard aankeek, en waarom en hoe weet ik niet, maar ik speelde 27-21 !! en kon vervolgens, na nog enkele overbodige zetten, opgeven . . .
Ik heb lang 'last' gehad van deze (mijns inziens) onnodige nederlaag (weken?, nee langer, maanden? nee langer, jaren? zucht . . .) zelfs de 11-9 teamoverwinning kon mij toen niet echt blij maken !
Na afloop vroegen mijn teamgenoten mij hoe het kwam dat ik niet 27-22 speelde, na een diepe zucht antwoordde ik: "er ging iets mis tussen mijn hoofd en mijn vingers" . . .Rinsumageest eindigde na een roemrucht seizoen als tweede door in de laatste ronde nipt (9-11) van kampioen Hiltex te verliezen, dat waren nog eens tijden . .

Het daarop volgende seizoen was het nog steeds sponsorloze Rinsumageest enkele toppers kwijt geraakt, Valneris, Bies (Oh Schmerz) en Coenengracht waren ons om verschillende redenen ontvallen. 

In dit seizoen, 1999-2000 dus, gingen we op bezoek in Huissen en wederom trof ik een Jansen, Marcel (spreek uit, om voor mij begrijpelijke redenen, als Marcel) deze keer, en tegen hem smaakte ik het genoegen om mijn eerste overwinning voor Rinsumageest te boeken.

Wit: Jansen 

Zw.: Van den Bosch

Na zwarts 17de zet (19-23) speelde wit de vingerzet 37-32 en ja toen was het niet moeilijk meer, (22-28) - (23-29) - (13-18). Na deze schijfwinst werd de partij-winst spoedig veilig gesteld en had ik mijn revanche ! Als klap op de vuurpeil wonnen we de wedstrijd ook nog eens (met 8-12).

Maar, voor mij alle "bommen en granaten" (vrij naar kapitein Haddock) veel belangrijker: Jansen & Jansen  versus  van den Bosch 2-2 . . .
Ad acta . . .
Post scriptum: U kent mijn bezwaren tegen de , mijns inziens geheel onnodige, veranderingen met betrekking tot de tijd/zetten-verhouding in dit N.K., maar toch:

                          . . . veel plezier in de nieuwe tientallen-competitie . . .