Opgeven, maar waarom...?

Door Tjalling van den Bosch

 

Op de laatste dag van oktober van dit jaar (2013)  vochten de  'Bouwkamp-brothers' (oftewel Huizum 4), in Zalen Tivoli, een heroïsch duel uit met B.E.G.B. 3 in de 2e klasse van de provinciale Friese clubcompetitie. Mede dankzij een overwinning van 'the captain himself' stond het, na 5 (van de 6) partijen, 6-4 voor Huizum 4. Op het eerste bord werd de einduitslag bepaald en daar zaten namens de gastheren Hidde Risselada en namens de gasten Sjoerd Schaaf.

Risselada speelde dus met de witte schijven en zag het na 27-49 helemaal zitten om het winnende punt voor zijn team binnen te halen. Schaaf verraste de witspeler (en eigenlijk iedereen) echter volkomen met (33-38)  en na het slaan -42x44- met (20-9) . . .Risselada keek een tijdje beteuterd naar deze stand en of het nu kwam doordat Schaaf zijn zetten zo resoluut en vooral zo zelfverzekerd uitvoerde weten wij natuurlijk niet, maar de Huizumer gaf op !?!  Inderdaad gaf hij op in een 'remise-stand' (!), want als wit nu gewoon 44-39 speelt en zwart pakt de witte dam af (zoals het de bedoeling was) door (9-27) dan is het na het slaan gewoon remise! (schuift u maar, als u het nog niet ziet . . . !)

Nu kan de lezer dezes natuurlijk aanvoeren dat het hier wel om een partij uit de 2de klasse gaat, maar het blijkt ook op aan aanzienlijk hoger niveau voor te komen dat men de partij opgeeft in een 'remise-stand'. We gaan daarvoor terug in de tijd (1976) en wel naar het 22ste Kampioenschap van de Sovjet-Unie, dat royaal werd gewonnen door Wjatsjeslaf Sjtsjegoljef (zo schrijft Andreas Kuyken de naam van de winnaar in zijn NRC-rubriek van 18 december 1976). De toernooiwinnaar nam het in de volgende stand, met de zwarte schijven, op tegen 

Wladimir Agafonof.

En ook hier gaf wit op (?!?), terwijl hij de remise voor het grijpen had. Hoe wil zwart winnen na;  27-22  (17-21)  22-18  (39-44)  28-23  (44-49)  23-19 ?  Ja, Risselada bevindt zich in 'goed gezelschap' . . .

Een wel heel ridicule opgave kwam uw penneleur tegen tijdens 'Kislowodsk 1987'. Het onderstaande diagram is een fragment uit de partij (GMI) Abdoulaye Der en Piotr Paluch;

 

 

In deze stand speelde de Senegalese grootmeester op de 30ste zet 33-29 ?!?. En nee, hij gaf niet gelijk op, wat er precies gebeurde weet ik niet, maar de Pool Paluch speelde (14-20) ??? in plaats van het winnende 19-23 !  In mijn fantasie werd de Pool nu duidelijk gemaakt dat hij had kunnen winnen en wat gebeurde er (???), het onwaarschijnlijke; Paluch gaf op !?! Misschien komen we er ooit achter wat hier precies is gebeurd en daar kunnen we dan  weer mooi een nieuw epistel (fantasie versus werkelijkheid) aan wagen.
Tot slot;

 

Als Paluch in dit diagram met de zwarte stukken had gespeeld, zou hem dan na 33-29 ook de doorbraak ('één om drie' naar veld 44) zijn ontgaan? Nee (?) en zou hij hem dan ook hebben 'genomen'? Ja (?!), nou dan had hij een (tegen-)doorbraak naar veld 10 om de oren gekregen . . . ziet u het ook ? Dus; 33-29  (19-23)  28x19  (13x44)  37-31  (26x28)  38-33 (28x30)  35x22  (21x32)  en nu dus  22-18  (12x23)  43-39  (44x33)  42-38  (32x43)  48x10 . . .

Het kan verkeren (op het dambord) . . .