Utrecht...

Door Tjalling van den Bosch

Gisteren (zaterdag 10 mei 2017) vond in Nationaal Denksportcentrum 

Den Hommel te Utrecht het Nederlands Kampioenschap Sneldammen 

plaats. 

'Alle categorieën' moet er eigenlijk aan toe worden gevoegd, want vanaf 

de allerjongsten (welpen) tot de absolute (Nederlandse) senioren-top 

streden om de nationale titels. 

Daar waar de emoties voor een belangrijke dampartij met gewone bedenktijd 

al om voorrang strijden, is dat tijdens zo'n 'snelle' dampartij helemaal een

pandemonium van gemoedsbewegingen. 

De speelzaal leek wel speciaal gebouwd te zijn voor een sneldam-toernooi; 

het is aangelegd in een soort U-vorm, waardoor de jeugd (zittend in de ene 

poot van de U) geen last heeft van de senioren (allemaal aan de andere kant 

van de ruim bemeten zaal). 

Melvin Koullen uit Limburg ging bij de welpen aan de haal met de nationale 

titel; zijn concurrenten moesten hier en daar een traantje wegpinken. 

Zo hoort het ook (traantjes wegpinken), succesvolle topsporters hebben één 

ding gemeen; ze dromen van succes, vaak heel mooie, maar op dat moment 

vaak ook zeer onrealistische dromen!  

Ik heb het al vaker geschreven, topsport en realisme zijn geen vrienden.

Maar goed, de verstoorde dromen trekken vaak aan de waterlanders en bij de 

jongste strijders op de 100 velden vloeien ze dan gemakkelijker, dan bij de 

wat meer geroutineerden (zij die de schijn wat beter ophouden!). 

Die tranen vind ik eigenlijk mooi, want het geeft ook iets bloot van het (goede) 

karakter van betreffende spelers of speelsters. 

Vrouwen . . . 

Halverwege de zaal (onderkant van de U) zaten de vrouwen; ook daar was de 

strijd hevig. 

Hier waren de emoties op het eerste gezicht aardig onder controle, maar dat 

was slechts schijn; prachtig om te volgen. 

Enkelen schoten in de finale uit de startblokken, anderen konden reeds na een

paar ronden de nationale titel vaarwel kussen. 

Je zag bij sommige deelneemsters halverwege de finale een bepaalde kanteling

van emoties; de één begon erg in zichzelf gekeerd, maar werd gedurende het 

toernooi steeds expressiever, terwijl een ander juist de omgekeerde route aflegde.

Eén van de favorieten begon heel slecht (1 punt uit 2 wedstrijden), om vervolgens

de schroom van zich af te werpen en alle andere (5) partijen te winnen. 

Nederlands Kampioen bij de vrouwen werd Olga Kamychleeva (moeder van de 

welpenkampioen!); bij haar stokte het halverwege het toernooi even (tweemaal

remise), maar uiteindelijk won ze verder al haar partijen. 

Mannen . . . 

Bij de mannen was het 's morgens tijdens de voorronde reeds 'bal'; Nationaal

Kampioen (in het min of meer normale speeltempo) Martijn van IJzendoorn, 

alsmede wereldkampioen Roel Boomstra hadden grote moeite om zich te 

plaatsen voor de A-finale! 

In de laatste partij van de voorronde moesten ze nog flink aan de bak; Boomstra

plaatste zich uiteindelijk wel, Van IJzendoorn, die superieur was tijdens het

NK op Urk, niet!! 

Onze nationaal kampioen kwam dus niet verder dan de tweede finalegroep, 

die hij vervolgens met overmacht won (dat dan weer wel). 

De wereldkampioen was uiteindelijk oppermachtig in de A-finale, door 5 van 

de 7 partijen te winnen (en de andere 2 remise te spelen) werd hij Nationaal

Kampioen Sneldammen 2017 met 12 wedstrijdpunten. 

Zijn grootste concurrent was Alexander Baliakin; hij moest halverwege de finale

tweemaal remise toestaan en doordat de beslissende partij in de laatste ronde

(tegen Boomstra) ook in een puntendeling eindigde, kwam Baliakin niet verder

dan 11 punten (wel goed voor 'het zilver'). 

Op basis van winst in de onderlinge partij werd Hein Meijer derde, vlak voor

Wouter Sipma.

Ook bij de mannen zijn de emoties hevig aanwezig, alhoewel je daarvoor een 

geoefend oog moet hebben. 

Je moet vooral niet te veel kijken naar 'wat er op het bord gebeurt'; even een

voorbeeld. 

In de eerste ronde (van de A-finale) nam Baliakin het op tegen (de verrassende

finalist) Rick Hakvoort; Baliakin liet een door Hakvoort met veel liefde omarmde

opening op het bord toe (Keller met vroege uitruil). 

Hakvoort liet de zetten snel uit zijn vingers vloeien; zijn voeten trilden dat het

een lieve lust was. 

Na een zet of 30 had Hakvoort bijna 6 minuten 'op de klok', terwijl het digitale

uurwerk minder dan 4 minuten voor Baliakin aangaf! 

Schrijver dezes had meteen in de gaten dat Baliakin dit niet zonder reden toeliet

(Baliakin is een professional, die heel goed weet waar hij mee bezig is!). 

Plotseling, als door een adder gebeten, stopte het getril onder de tafel (bij Hakvoort)

en toen was een blik op het bord voldoende; Hakvoort zat in de problemen.

Rick moest 'de punten laten', natuurlijk knokte hij nog wel even door, maar 

was verder kansloos (en de voeten rustig). 

Na afloop probeerde de verslagene met een (zenuwachtig) lachje de schijn op te

houden en op die manier de emoties een uitweg te bieden. 

Mooi 2017 . . . 

Het was voor schrijver dezes een genoeglijk dagje Utrecht; voor meer uitslagen kunt

u terecht op de KNDB-site (en waarschijnlijk ook wel op andere sites, zoals Toernooibase

Dammen). 

Op de weg naar huis realiseerde uw penneleur zich, dat wij dammers toch wel een

mooi laatste half jaar hebben meegemaakt. 

In december van het afgelopen jaar was daar de WK-match met al zijn publiciteit en

daarna waren er zeer veel mooie damhappenings, zoals de diverse NK's (bij voorbeeld

bij de vrouwen in Zoutelande en Het NK Algemeen op Urk, maar ook in de andere 

categorieën) en de vele meerdaagse- en eendagstoernooien, alsook het dammen in de

Friese variant te Franeker. 

En voor de topspelers natuurlijk de diverse internationale kampioenschappen, alsmede

de grote 'open' toernooien all over the world (and more to come - deze week bijvoorbeeld 

in Praag, Tsjechië). 

Kortom. stuk voor stuk prachtige damevenementen; 2017 is voorlopig een fantastisch dam-jaar!