W.A. van Buren...

Door Tjalling van den Bosch 

Deze week ging mijn telefoon; "hallo"? 

"Ja, met W. A. van Buren" klonk het krakerig aan de andere kant. 

Van Buren is een schuilnaam die door de leden van de Koninklijke familie 

wordt gebruikt om incognito te blijven. 

Echter, wanneer W.A. zich bij mij op die manier aandient, dan is dat vooral 

bedoelt om mij er fijntjes op te wijzen, dat hij de Elfstedentocht heeft 

geschaatst (in 1986) en ik nog nooit! 

In ieder geval, toen de eerste vriendelijkheden waren uitgewisseld, kwam 

het hoge woord er uit. 

Hij was een tijdje geleden 50 jaar geworden en hij wilde weleens zijn licht 

opsteken bij een ervaringsdeskundige! 

Wat W. A. vooral met me wilde bespreken, was het feit dat 'het sporten' 

hem steeds moeilijker afging en hoe dat nu verder moest.

Wanneer hij zijn fysieke arbeid niet meer naar behoren uitoefent, dan 

nemen 'de kilo's' hand over hand toe, zo had hij mij al eens eerder 

toevertrouwd. 

Ik moest hem vertellen dat fysieke sporten op latere leeftijd op zich geen 

probleem hoeven te zijn, maar dat het lichaam er anders op reageert dan 

voorheen. 

Vroeger kon je met gemak twee á drie keer per week stevig aan de bak, 

maar ja, het herstel duurt naar mate je ouder wordt steeds langer. 

En wanneer een man eenmaal gesetteld is (vrouw en kinderen), dan neemt 

de, door hormonen gestuurde, drang om er een beetje sportief uit te zien 

sowieso af. 

De competitie . . .

Nou ja, het was niet eens zozeer het fysiek fit blijven, maar hij miste vooral

de competitie; lekker tegen elkaar sporten, op het scherpst van de snede, 

dat vond hij vooral zo mooi. 

Ja, dan moet je de keuze van 'je sport' veranderen, zo oreerde ik; niet meer 

van die lichamelijke arbeid, maar meer een sport waarbij je nog voluit kan 

gaan, zonder dat je lichaam daar veel van te lijden heeft! 

"Ja, maar wat voor sporten dan?" vroeg W.A. 

"Nou, bijvoorbeeld dammen" zo vervolgde ik. 

Nou ja, hij was een man van aanzien en of schaken dan niet beter was? 

Denkend aan de boost voor de damsport wanneer 'onze eerste man' zich 

zou overgeven aan het edele damspel, besloot ik 'los' te gaan! 

"Schaken is volgens de overleden schaakgrootmeester Hein Donner meer 

voor vieze oude mannetjes, die graag met poppetjes spelen" zo begon ik. 

"Dammen is veel meer voor de intelligentia; academici zeg maar". 

Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn (er werd duidelijk nagedacht)

en toen kwam hij met "maar wat is de kick van het dammen?". 

Hij dacht er dus serieus over na! 

Het idee van W.A. achter het dambord gaf me een adrenalinestoot van jewelste: 

"Dan moet je natuurlijk eerst de sport een beetje leren kennen, maar wanneer je

dat eenmaal onder de knie hebt, dan kan je ook de schoonheid er van zien" wierp

ik hem toe en vervolgde mijn monoloog vol overtuiging: "Kijk, wanneer je een 

sport niet kent, dan is er ook niet zoveel aan. Ooit trainde ik een discuswerper; niet

bepaald een sport waar de meeste mensen voor uit hun bol gaan. Die schijfje-gooier 

kon echter lyrisch worden, wanneer hij over de perfecte worp sprak. 

De afworp, het moment dat de schijf via zijn wijsvinger zijn hand verliet, kon hem 

een orgastisch gevoel geven. Hij had direct in de gaten of het wel of niet een goede

worp was". 

"Dat is met het dammen ook zo; zodra je het een beetje in de smiezen krijgt is er

niets mooier. En het dammen is ook nog eens een prachtige analytische sport; niet

dat gezeur over 'bal binnenkant paal er in of er uit', maar je kunt na afloop van een

partij alles heel precies reconstrueren en analyseren". 

"Ook kan je dammen tot je er letterlijk bij neervalt, al ben je 100 jaar"!
"Je moet niet vergeten W.A., dat ons kikkerlandje toonaangevend is in het 

mondiale dammen; vrijwel het hele dagelijkse bestuur van de internationale 

dambond bestaat uit Nederlanders. En je hoeft helemaal niet eens zo goed te 

kunnen dammen om Nederlands kampioen te worden!" 

"Je kunt gewoon je eigen club oprichten en dan laat je je omringen door alleen

maar super-grootmeesters(!); wedden dat je dan in no-time kampioen van
Nederland wordt met je team". 

"Dat zou toch fantastisch zijn; W.A. van Buren Nederlands Kampioen in een denksport;

niks geen dom 200 kilometer schaatsen, of 42 kilometer hardlopen, zoals je dat ooit

in New York deed". 

"Niet dat dom mee huppelen met de menigte, maar de nummer één zijn in een sport,

waar je herseninhoud ook nog eens het belangrijkste wapen is; of niet soms?".

"Hallo . . . HALLO . . ., OPGEHANGEN! 

Een beetje geïrriteerd heb ik hem direct teruggebeld . . .; GEHEIM NUMMER!! 

Bah.  

PS. 

Het verbaast u misschien, beste lezers en lezeressen, dat ik goed bevriend ben

met zo'n vooraanstaande familie, maar dat komt eigenlijk door de moeder van 

W.A. 

Zo'n jaar of 20 geleden speelde ik eens een partij; ik had niet in de gaten dat

moeders achter me stond. 

Toen de partij echter was afgelopen, meldde zij zich met de woorden: "Als jij 

een dammer bent, dan ben ik de koningin"!