Door Tjalling van den Bosch
De vaste lezers (m/v) weten het wel, ik ben een liefhebber van
damverhalen, maar helaas zijn de meeste damboeken overdadig
gelardeerd met diagrammen, met bijbehorende varianten.
Op zich zijn boeken met veel diagrammen etc. helemaal niet
verkeerd, ook daar kan ik mij uren mee vermaken, maar dan
moet ik mij echt 'installeren'; achter het bureau met dambord
en schijven in de aanslag.
Soms echter wil ik alleen maar lezen; verhalen over dammen en
dammers (m/v).
Helaas moet ik me vaak behelpen met 'de jongens van de andere
kant' (schakers dus).
Schakers als Jan Timman, Genna Sosonko en Hans Ree hebben
schitterende verhalen geschreven over het schaken en hun
vakbroeders (en zusters).
Op de vingers van één hand . . .
Ik wil dus graag damverhalen lezen en dan wel in boekvorm; zijn we
in Friesland eindelijk van die kleitabletten af, zitten we weer met zo'n
ding in de handen.
Nee, boeken zijn voor mij een must; lekker bladeren en eventueel
aantekeningen maken, dat is voor mij een ware vorm van genieten!
Maar helaas (Oh Schmerz), is het aantal boeken met damverhalen
op de vingers van één hand te tellen.
Bij toeval ontdekte ik een nieuw damboek, dat volledig in mijn
behoefte voorziet(!); de titel is: Dammers - een slow movement.
Kijk, dan ben ik ook niet schijterig en koop het direct; niet eerst kijken
of het de prijs (15 euro) wel waard is, nee, een dergelijk initiatief moet
gewaardeerd worden.
De auteur is Martin de Wolf; een dammer die nauw verbonden is aan
damvereniging De Variant uit Oudenbosch (Noord-Brabant).
Onder andere door crowdfunding werd het drukken (en het uitgeven)
van het boek mogelijk en dat is wat mij betreft maar goed ook.
Waarschijnlijk door de vorm van het boek (vierkant) van De Wolff,
moest ik gelijk denken aan het schaakboek van Max Pam: De zuiverste
liefde is die tussen een man en zijn paard.
In het schaakboek uit 1975 staan interviews met bekende schakers,
zoals Jan Timman, Max Euwe, Hein Donner etc.; ik heb het verslonden!
In het boek van De Wolf echter hebben damliefhebbers het hoogste
woord; gewone dammers, met op één of andere manier allemaal een
link met de damclub van de auteur.
De één is een voormalig Olympiër(!) en de ander woont en werkt in
Australië(!), maar ze zijn allemaal gek op het spelletje.
Het is mooi om te lezen wat deze dammers drijft en hoe men de
zuivere liefde voor het edele damspel verwoordt!
Uitzonderingen . . .
In het voorwoord zet de auteur op een bijzondere manier het dammen
anno hodie neer: "Er wonen in Nederland inmiddels meer Peruanen dan
actieve dammers. Dat is merkwaardig, gezien het feit dat Nederland voor
Peruaanse migranten geen logische bestemming is".
Twee andere geportretteerden komen niet uit de schoot van de
Oudenbosche damclub.
Hoofdstuk 1 is gewijd aan de voormalige voorzitter van de werelddambond
(en emeritus hoogleraar antropologie) Wouter van Beek; hij heeft o.a. laten
optekenen: "Je kunt stellen dat je met het dammen in een andere wereld
bent, waar tijd eindeloos is. De klok naast het bord representeert dat
parallelle tijdverloop".
De auteur haakt daar met zijn 'slow movement' (ondertitel van het boek)
nog even op in.
Verder gaat Van Beek nog in op de cultuurverschillen in de damwereld en
op de unieke Nederlandse clubcultuur.
Het tweede hoofdstuk is tot stand gekomen na twee interviews, welke in
totaal bijna 10 uur in beslag hebben genomen; 'slow movement' in optima
forma concludeert de schrijver.
Het is een opzienbarend verhaal geworden.
Het chapiter gaat over niemand minder dan Ton Sijbrands (nadere introductie
overbodig); het is een prachtig verhaal geworden, waar met zorg aan is gewerkt.
Zo worden de diepere achtergronden duidelijk van Sijbrands' besluit om
eind tachtiger jaren (van de vorige eeuw) opnieuw een gooi naar de wereldtitel
te doen.
Ook komt de 'slow movement' weer aan bod; Sijbrands ziet alle veranderingen
in het speeltempo als een aanslag op het zuivere wedstrijddammen: "Die 80' +
1' vind ik juist vreselijk. Nee, ik ben heel erg voor het oude speeltempo, gewoon
50 zetten in 2 uur. Ik had nog liever 50 zetten in 3 uur gehad".
De schrijver kaart o.a. aan "of Sijbrands niet wat calvinistisch is?", maar daar kan
de voormalige wereldkampioen zich niet in vinden.
Het boek waar de hele damwereld zo reikhalzend naar uitkijkt, is de autobiografie
van Sijbrands zelf.
Persoonlijk hoopte ik op een batterij aan boeken, vanaf het prille begin van
Sijbrands' carrière tot anno hodie.
Dat gaat er niet komen(!); de autobiografie wel, maar Sijbrands geeft in het
boek van De Wolf aan dat hij het aantal partijen voor zijn (ongetwijfeld)
magnus opus heeft teruggeschroefd van het oorspronkelijk aantal van 2.850 naar
300.
Zonde; en ook de daaropvolgende regel: "Twee weken geleden heb ik een selectie
gemaakt van 150. Het moet uiteindelijk wel een keer af zijn natuurlijk" stemt mij
bepaald niet vrolijk.
Het boek Dammers - een slow movement maakt mij juist wel blij; het boek kunt
u bestellen via email: loup1978@hotmail.com (Martin de Wolf).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten