Sinds enige tijd probeert de stichting POPstad Heerenveen de muziekcultuur in mijn woonplaats te verstevigen. Dat wilde ik wel eens meemaken. Op goed geluk toog ik naar mijn vroegere stamcafé ‘Oase’, waar die avond drie verschillende bands zouden optreden. Nog maar net binnen liep ik een oude bekende tegen het lijf. Hij zou met zijn hagelnieuwe 360 graden camera foto’s maken voor de plaatselijke media. Met de vraag of ik nog steeds schaakte probeerde hij boven het lawaai uit te komen. 'Damde', corrigeerde ik, maar hij verstond mij niet en prevelde iets over de loop van de stukken en de diepgang van het spel.
Ik draaide mij 180 graden om, liep naar de bar en bestelde een biertje. Gelukkig kwam de bodem van mijn Witte Trappist snel in zicht. Na een tweede glas voelde ik mij al iets beter. Toch zijn dit niet de momenten waarop je als dammer staat te juichen.
Boekpresentatie
Hoe anders was dit toen ik de volgende dag samen met twee collega dammers naar Assen reed. Ik parkeerde de auto in het centrum en we liepen naar een groot warenhuis, waar zich op de vijfde verdieping niet minder dan 240 damliefhebbers hadden verzameld, om de presentatie van het boek ‘Dammen als cultureel erfgoed’ bij te wonen.
Schrijver Hans van der Nap gunde ons een kijkje in de keuken en hield de zaal meer dan anderhalf uur in zijn greep. Zijn enthousiaste en boeiende verhaal werd op een groot scherm ondersteund door fraaie plaatjes uit het boek. Als verwoed verzamelaar van damliteratuur kon hij putten uit zijn eigen uitgebreide collectie. Verder speurde hij in bibliotheken (KB), regionale en landelijke archieven en had toegang tot particuliere collecties. Als hij 's nachts de slaap niet kon vatten, las hij de notulen die op het nachtkastje lagen door, op zoek naar bruikbaar materiaal. Ook bezocht hij veel dammers thuis en dat leverde naast mooie verhalen, ook feiten, foto's en anekdotes op. Verrassend genoeg ondervond de schrijver veel tegenwerking bij het krijgen van subsidie voor 'dit project' en het speciale lettertype dat hij voor ogen had bleek niet voorradig te zijn bij de uitgever. Zijn ongebreidelde energie en doorzettingsvermogen leverde uiteindelijk een naslagwerk op dat volledig voldeed aan de vormgeving die hij voor ogen had. Levenswerk
Aanleiding voor het schrijven van dit boek was het 75-jarig jubileum van de Provinciaal Groninger Dambond (PGD) in 1994. Gaandeweg veranderden de ideeën over de opzet en uiteindelijk ontstond er een monumentaal werk over de geschiedenis van het damspel in Groningen en Drenthe in de 20ste eeuw. Dat de schrijver Drenthe ook meenam komt doordat beide provincies nogal met elkaar verweven zijn. Het project groeide uit tot een levenswerk, een Magnum opus, waaraan Van der Nap meer dan 20 jaar heeft gewerkt. Zowel qua inhoud als wat betreft verschijningsvorm is het een bijzonder boek geworden.
H. Schurer1.31-26 29x40 2.26x08 03x12 3.39-33 28x39 4.27-22 18x27 5.32x21 16x27 6.48-43 39x48 7.49-44 40x49 8.46-41 39x32 9.37x10 48x46 10.25x03 05x14 11.03x05
1.14-09 05x25 ad. lib. 2.49-43 03x23 3.43x03 29x38 4.03-26! 42-48 5.47-42!! 38x47 6.26-12 47x20 7.12x34 38x30 8.15x35
Nog voor het officiële programma was afgelopen stonden de liefhebbers al in de rij om de zware stoeptegel aan te schaffen. Toen de buit binnen was keerden we terug naar de parkeergarage. Met "vier kilo onversneden dammersgeluk" veilig op de achterbank reden we naar huis.
We keken terug op een geweldige middag en thuisgekomen nam ik het boek in vogelvlucht door. Voor even was ik weer blij dammer te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten