Georgiev

Door Tjalling van den Bosch

Wereldrecord

Zaterdag 17 november 2012 was voor stichting Aanzet een grote dag. Na een mislukte poging om het wereldrecord kloksimultaan te verbreken (Ndjofang 2010) mocht Georgiev het deze dag proberen.

 Veni, vidi, vici . . . . .

Alexander Sergejevitsj Georgiev werd geboren op 17 juli 1975 in (volgens de Russische gegevens) Pyatilipy, Novograd Oblast, volgens de site van stichting Aanzet in het voormalige Leningrad, thans (weer) St. Petersburg.Georgiev is de huidige wereldkampioen in onze sport, een titel die hij vorig jaar voor de zesde maal voor zich opeiste in Emmeloord/Urk. Dit evenement werd ook al georganiseerd door stichting Aanzet. Wat de mannen achter deze rechtspersoon zonder winstoogmerk oppakken doen ze met een zekere flair en allure welke mijns inziens ongekend is voor de damwereld.

Zoals een ieder nu wel zal weten slaagde Georgiev met vlag en wimpel voor dit 'examen' met ruim 80% (waar 70% voldoende was geweest), tegen 42 tegenstanders haalde hij 68 punten.

Schrijver dezes was één van die deelnemers die de wereldkampioen een punt ontfutselde. Nadat ik had meegedaan aan de poging van Ndjofang in 2010 dacht ik dat onder normale omstandigheden een verbetering van dit record er niet in zat. "Fysiek onmogelijk" oreerde ik, wat had ik het mis, alhoewel ik in het begin alle gelijk van de wereld leek te hebben. Rustig en beheerst gleed Georgiev langs de borden, een 'rondje' duurde ruim 8 minuten. "Veel te langzaam" liet ik mijn buurmannen weten en dat was eigenlijk ook zo.

Na 2 uur en 45 minuten kreeg de Rus echter een 'wake-up call' door tegen Jacob Poortinga (in een gewonnenpositie ?!?) na 38 zetten 'door de klok te gaan'. Georgiev schrok hiervan en in het volgende rondje ging hij eens op de klokken letten en besloot toen om van taktiek te veranderen.

Hij begon remises voor te stellen in partijen waar hij (tot dan) weinig had bereikt, onder andere tegen de schrijver dezes.Vrijwel alle tegenstanders namen dit aanbod aan en zodoende slonk het aantal borden en kon de wereldkampioen het tempo opvoeren. Nadat hij veel partijen in zijn voordeel had beslecht en nadat hij de 50 zetten in de twee uur had afgewerkt kreeg hij de ruimte (en tijd) om de overgeblevenen het leven zuur te maken, met als resultaat de gewenste uitslag.

Eigenlijk verloor Georgiev niet één partij, tweemaal verloor hij op de klok en verder moest hij 12 remises accepteren, maar geen van de deelnemers kon hem op een combinatie 'trakteren' of hem strategisch overspelen, voorwaar een unieke prestatie.

U hebt het allemaal 'live' kunnen volgen dankzij de inspanningen van Hendrik Veenstra, Piet Bouma en Geb Kos, die het IT-hart waren van dit hele gebeuren, want stichting Aanzet wil niet alleen organiseren maar ook graag de 'nieuwe ontwikkelingen' een kans geven ! Via Toernooibase kunt u in alle rust de partijen nog eens naspelen, vooral Georgiev's overwinning op Tjipke Smedinga (met een offer die hij naar eigen zeggen van Alexander Baljakin had afgekeken) was er één die gezien mag worden. Ik zat naast Richard Koot en na een grote afwikkeling bouwde Koot een degelijke stand op.
"Alleen schijf 6 er nog even bijtrekken" zal de Drachtster onderwijzer hebben gedacht, dus 6-11 en 11-17 en ja dat kon niet (!) want de wereldkampioen had, ondanks dat hij telkens maar een paar seconden bij het bord vertoefde, handig een damcombinatie in de stelling gevlochten.

Wit: A. Georgiev
Zw.: R. Koot

Na het gespeelde 6-11-17? volgde 1.28-23 18x29 2.36-31 26x28 en 3.38-33 met dam op 2.








Stichting Aanzet duizendmaal dank voor dit fantastische evenement en voor de (28) mannen en
vrouwen die in het stof beten una salus victis nullam sperare salutem . . . .

Knipselparadijs

Door Tjalling van den Bosch

Als jongeling knipte ik alle damrubrieken, die ik te pakken kon krijgen, uit en plakte deze in een multimap (keurig gesorteerd op opening of spelsoort). Nu, ruim 40 jaar later, is het nalezen hiervan mij een waar genoegen. Mijn 'walk through memory-lane' geeft een prachtig tijdsbeeld weer.

Ten eerste wat mij opvalt zijn de scribenten van de rubrieken zoals Ton Sijbrands (toen al, Harm Wierma trouwens nog niet), Jan Metz, Roel Bergsma, Menno Bandstra.

Deze namen mogen u op zijn minst bekend in de oren klinken, maar kent u deze nog (?) J.B.M.J. Eekhoud, J.W. van Dartelen of C. Chattelon. Soms waren de rubrieken ook enorme lappen tekst en daar konden de 'koppensnellers' van de couranten zich dan op uitleven.

Boven een winstpartij van Krijn Toet op Evert Bronstring stond 'Toetje smaakte Bronstring niet' en boven een winstpartij van Frank Teer op een zekere J. Conijn stond 'Hoe Conijn op dwaalwegen toch nog het haasje werd'.

Ook werden journalisten van dag- en weekbladen er op uitgestuurd om dammers te interviewen.

Zo werd uit een vraaggesprek met de 25-jarige Frans Hermelink (voorafgaand aan het N.K van,

ik denk, 1971) duidelijk dat hij een stayer was, de ondertitel luidde namelijk 'Debutant in titelstrijd begint pas na 20 zetten'.

Boven het twee (!) pagina's grote interview met Frank Drost stond 'Drost behoefde niet met

60 kilo suiker naar huis'. Dit verdient misschien enige uitleg, wel dat zat zo: de toen 17 jarige Frank Drost debuteerde dat jaar in het vermaarde 'Suikerdamtoernooi' en degene die als laatste eindigde kreeg zijn  eigen gewicht in suiker mee naar huis. Enige citaten uit dit interview (begin jaren 70 !) zijn: "de psychologische trucjes van Andreiko vind ik niet leuk, hij doet alles om wereldkampioen te blijven, maar of het zo moet ?" "Als Sijbrands meer doorzet wordt hij beslist nog wel wereldkampioen. Wiersma is een echte vechter, maar Sijbrands weet meer".

Over de Rus Koeperman zegt Frank "Ik dacht niet dat hij nog lang bleef", we weten nu (anno 2012)

dat Koeperman dertig jaar later nog steeds meedeed aan het wereldkampioenschap, maar dan wel

voor de Verenigde Staten.

Boven een pagina groot interview met Harm Wiersma in de Leeuwarder Courant van 29 april 1972

staat letterlijk: 'Maatchappij-kritische damkampioen Harm Wiersma wil wereldtitel om samenleving

te veranderen'. Even één citaat uit dit uitvoerige journalstieke stuk dat dus vlak voor het wereldkampioenschap van 1972 werd afgedrukt: "alleen als ik eerste of tweede wordt ga ik door met dammen op wereldniveau". Gelukkig werd hij tweede en konden we nog lang van hem genieten.

Op de bewuste pagina staan verder nog afgedrukt de opstelling van Cambuur voor de wedstrijd tegen de Graafschap en de opstelling van Heerenveen tegen D.F.C.. Bij Cambuur is Mollo Eijer weer terug als rechtsback en dus speelt zijn vervanger Fokke van der Heijde weer in het tweede.

Heerenveen moet Wil van Beveren missen met een knieblessure en hij wordt vervangen door

Cees Kist sr. Dit laatste is natuurlijk bedoelt om het tijdsperk te duiden.

Om dit laatste nogmaals te doen laat ik Andreas Kuyken even aan het woord, let wel het gaat

hier over een partij (T. Sijbrands - ir. G.E. van Dijk) van 40 jaar geleden (en dus is de rubriek ook uit die tijd).

De jongere lezers adviseer ik om de veiligheidsgordel om te doen ! "Een grootmeester zal het nimmer vertoonde, Het Nieuwe, naar voren trachten te brengen; hij doet een beroep op zijn creativiteit, in filsofische termen uitgedrukt: hij schept 'Transzendenz'.In werkelijkheid ontbreekt de categorie van het 'Novum' helaas maar al te vaak, zelfs onder grootmeesters."

Even bijkomen en dan gaan we naar de afsluiting van Kuyken: "Er is een tijd geweest, toen 'soulmusic' nog niet in de commerciële consumptiesfeer getokken was maar nog echt leefde, dat

men al 'high' werd louter en alleen van het luisteren ernaar. Tegenwoordig gebruikt men drugs;

voor damliefhebbers echter zijn er de in hun rechtijnigheid geperfectioneerde Sijbrands-partijen".

 Na dergelijke zware tekst sluiten we maar snel af met iets luchtigs.De Italiaan Fanelli was, volgens overlevering, een theatraal man die het (als Italiaans kampioen) vaak moest opnemen tegen veel te sterke tegenstanders, meestal verloor hij dan ook en daar kon hij dan weer niet zo goed tegen.

Andreiko liet de beste man in onderstaande stand vast enorm schrikken.

Wit: Fanelli

Zw.: Andreiko

 

"Ik sta niet zo slecht" zal de witspeler hebben gedacht, "eerst maar even wat schijfjes eraf".

29-24 en na (19x30) zal het hele circus wel op stelten zijn gezet door de licht ontvlambare Italiaan.Er volgde inderdaad 34x05 (04-09) 05x17 en (12x45).

Dit was terug in de tijd, terug naar de onze . . . .

Dammers kopen geen boeken,....

Door Tjalling van den Bosch

Michiel Kroesbergen, de nummer 4 van het laatste N.K., is toegetreden tot het gilde der schrijvers.
Nu schreef hij al de rubriek "de Week" op de site van onze vrienden van 'Het Noorden', maar nu heeft hij een echt damboek op de markt gebracht.
Onder de titel 'Dammen, zoals ik het bedoeld heb' schrijft hij over van alles en nog wat op zijn damgebied. Het is zeker geen standaard-damboek (voor zover die er al zijn) maar het zijn
hersenspinsels van de schrijver die voor mij zeer herkenbaar zijn.
Ooit introduceerde Michiel het idee om een damboek te schrijven aan een stel damvrienden tijdens een barbecue. Oud-Huizumer Martijn de Jong repliceerde toen met "dammers kopen geen boeken".
Onder het mom van "dammers kopen geen boeken, maar ze schrijven ze wel" liet Kroesbergen zich echter niet van de wijs brengen.
Gelukkig maar, want het is een leuk en aanstekelijk geheel geworden. Om u een idee te geven over wat u kunt verwachten van dit boekwerk volgt  nu een klein stukje uit het boek:

"De titel, een afgeleide van een beroemde uitspraak van Ton Sijbrands, dekt
de lading. In de drie delen waar een normale dampartij uit bestaat, opening,
middenspel en eindspel, komt voorbij hoe ik (Michiel dus TB) tegen het spel
aankijk en hoe ik het beleef. Met hier en daar een herpubicatie van een 'de Week',
een rubriek van mij op de website van DamGenootschap Het Noorden.
Zo is het deels ook een "best-of"'.

Overigens wil schrijver dezes toch even een vraagteken zetten bij het eerste
gedeelte van het bovenstaande citaat. Volgens mij betreft het hier geen uitspraak van Ton Sijbrands, maar van Andreas Kuyken. De Zwitsere theoloog omschreef in de jaren 70 van de vorige eeuw het spel van Sijbrands als "dammen, zoals God het bedoelt heeft".

Maar goed, het boek behandelt onder andere intrigerende onderwerpen als: Broedermoord, het Koningsoffer en de 'Het Noorden'-opening. Dit laatste werd ooit door Auke Scholma als de "pret-opening" omschreven. Verder komen er nog onderwerpen voorbij als: 'de damspelachtige treurnis van ideeën' en 'Winnen van de wereldkampioen'. Ook zeer amusant is het één-tweetje tussen de schrijver en voormalig Het Noorden-voorzitter Rene Lubbers.

Kortom een unieke bundel verhalen en daarom sluiten we dit epistel af met een diagram  uit het boek dat op zijn minst de omschrijving 'origineel' kan doorstaan:

Wit: Martijn de Jong

Zw.: Roelf Suk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Suk (is dat niet een voetballer van FC Groningen ?) vervolgde met 25-30 en toen maakte

de Jong het af met een grappige éénzetter ! 33-28 ja echt !!

Het 176 pagina's tellende boek kost 20,-- euro (eventueel plus 2,50 euro verzendkosten).

Het is te bestellen via michilic@hotmail.com .
En de 'gouden pen' gaat naar . . . . .

Erwin Heslinga

Dammen en Bacchus

Door Tjalling van den Bosch

Decennialang damt Erwin al voor DamClub Huizum, eerst nog bij de jeugd, maar op een gegeven ogenblik maakte hij de overstap naar de senioren. Hij maakte wel eens uitstapjes naar andere clubs, maar altijd bleef hij (ook) Huizum trouw. Zo maakte Heslinga aan het eind van de vorige eeuw een uitstapje naar de Achlumer DamClub.Daar werd hij door het vrouwelijke gedeelte van de Achlumer jeugd vaak "Dani" genoemd, naar een Portugese voetballer van Ajax, die qua uiterlijk overeenkomsten had met, de huidige topsspeler van Real Madrid, Christiano Ronaldo. Inderdaad Erwin had in die tijd nog ravenzwart haar (zucht. . . ).

Zijn chauffeur die hem altijd naar Achlum vervoerde noemde hij Bram Moskowitz, volgens Erwin leek Gerrit Kloosterman namelijk op deze juridische entrepeneur. In het begin van zijn carrière werd Erwin, vooral op positioneel gebied nogal eens overspeeld, maar gaandeweg wapende hij zich hier tegen met venijnige dreigingen en combinaties.
Later zou hij op strategisch gebied een stijl ontwikkelen welke hem ook de nodige punten opleverde.
Hij is niet iemand die het moet hebben van uitgedokterde openings-strategiën, een enkele uitzondering daargelaten. Hij is vaak op z'n best in het middenspel/eindspel, met deze taktiek heeft hij  al heel wat slachtoffers gemaakt. Zijn positie achter het bord is vrij voorspelbaar, naast zich een flesje bier (hij offert naar eigen zeggen dagelijks aan Bacchus), de benen onder zich gevouwen (hij is soepel in de heupen, wat normaliter alleen bij vrouwen voorkomt) en snel spelend. Zijn handigheid is zijn wapen, kijk maar eens naar de onderstaande diagram uit de "onderlinge" van Damclub Huizum (2000):

Wit : Erwin Heslinga
Zw: : Sietse Nagel



We lopen even mee aan de hand van Rein van der Pal.

"Heslinga forceert de winst, nadat hij de zwarte tegenacties op waarde heeft geschat. 1.28-23!! op (8-12) volgt 33-28 en is het snel uit, dus ....17-22 2.23x3 22-28 3.32x23 vooral niet 33x22 (25-30) 24x35 (20-25) 3x20 (15x42) enzovoort, met winst voor zwart !
...21x41 40-34 26x37 23-18! 13x22 38-32 37x28 34-30 25x23 33-29 23x34 39x30 20x29 3x9 fraaie rondslag".

De analyse komt uit het fraaie boek "Damclub Huizum 75 jaar", gemaakt door Rein van der Pal en Sietse Nagel. Dit moet even worden vermeld, want in deze jublieumuitgave staat uitdrukkelijk vermeld dat "niets hieruit mag worden gepubliceerd zonder brondvermelding".

Toen schrijver dezes nog op de lagere school zat kreeg hij een boekje met tafels (!?), daarin stond ook dat "niets uit het boekje mocht worden vermenigvuldigd" ! Daar heb ik mij maar aangehouden, dus rekenen is nooit mijn sterkste geworden !?! Maar dit laatste geheel terzijde natuurlijk.

Het moment waar Heslinga erg trots op is, was de Friese titel welke hij in 2009 op zijn naam schreef.Vooral zijn overwinning op onze voorzitter (zie toernooibase !) was van grote schoonheid.
Hij komt door deze éénmalige zege (in het Fries Kampioenschap) in een illuster rijtje  terecht met (o.a.) Johannes Lemstra en Oebele Hoekstra. Persoonlijk vind ik dat zijn prestaties tijdens het toernooi van Salou 2010 ook gezien  mogen worden. Na een goede start belandde hij in de afdeling "grootmeesters" en daar hield hij knap stand  met remises tegen onder andere Valneris, Gulyaev en Golubeva. Ook hiervoor wil ik u verwijzen naar toernooibase.

We sluiten dit uitvoerige epistel af met één van de laatste hoogstandjes van Heslinga. Uit de landelijke competitie Heerenveen - Huizum 2 (uitslag 10-10), gespeeld op 11 februari van dit jaar.

Wit: Aize Plantinga
Zw.: Erwin Heslinga



Erwin heeft een fraaie stand opgebouwd en vervolgt nu met: 1...22-28 2.38-33?! 36-41 3.33x22 41-46
Nu is 22-17 verboden, want na het slaan (naar 17) maakt zwart het uit met (24-30) en (23-28) dus 4.26-21? Kijkt en huivert . . . .(vrij naar van Hanegem W.) ...24-30 4.35x13 14-19 5.13x24 12-18 6.22x13 7-11 toe maar 7.16x7 23-28 8.32x23 46x19

Heslinga zal, na afloop van deze partij, de ondertitel van dit epistel ongetwijfeld
eer hebben aangedaan . . .

Hans van Dijk

Door Tjalling van den Bosch

Hans van Dijk
en de kans om miljonair te worden.

Bestaat er voor u (dammer) een stille wens om uw kapitaal te vergroten
dan mag u het jaarlijkse rapid-damtoernooi in Twijzelerheide niet missen.
Voor velen is het een bekend gegeven, maar voor diegene bij wie het
bovenstaande alleen maar vraagtekens oproept is misschien enige uitleg
noodzakelijk.

Het "Hepie Koelstra rapid-damtoernooi" wordt éénmaal per jaar (altijd in
de maand januari) verspeelt. 25 minuten per persoon per partij op de vertrouwde, tegenwoordig al ouderwetse, houten damklokken.
De organisatie is in handen van Hans van Dijk en Leo van der Galiën.
"Ja, en.....?.", wel de organisatoren hebben al hun creativiteit aangesproken
om dit gebeuren "anders dan andere" (rapid)toernooien te maken.

Het volgende idee is na ampel overleg aan hun brein ontsproten:
De deelnemers (en vrijwilligers) aan dit toernooi loten, na afloop, om prijzen !
"Ja, en. . . . " wel de prijzen zijn Staatsloten, en dus . . . . . . . hebt u kans, om kans te maken om miljonair te worden, wat is het leven toch éénvoudig.
EN DAT, geachte lezers en lezeressen, is nou precies in overéénstemming
met het levensmotto van beide heren: "leef met vlag en wimpel, maar houd het simpel". Nou leuk, "maar is het wat dat toernooi ?"

Als we even een selectie maken van de winnaars, dan komen we tot een imposant lijstje: uit Rusland (voormalig wereldkampioen) Alexander Schwarzman, het Afrikaanse continent leverde de winnaars Jean Marc Ndjofang en Bruno Fopa en de Friese grootvorsten Gerlof Kolk,Tjalling Goedemoed wisten dit spektakel ook op hun naam te schrijven .

Verder valt nog te vermelden dat beide organisatoren enthousiaste dammers zijn.Leo zijn partijen worden door top- en tob-dammers nogal luidruchtig becommentarieerd, zie hiervoor op toernooibase . . .
Hans speelt zijn partijen in een zekere luwte, vandaar dat we juist zijn prestatieseens iets uit de vergetelheid willen lichten, zie het volgende fragment.

Het fragment komt uit de "onderlinge" van DamClub Huizum, seizoen 2011/2012. 34ste ronde (ja, u leest het goed !).

Wit: Hans van Dijk
Zw.: Auke Spijkstra

 

Wit heeft net 1.44-39 gespeeld en zwart ziet de punten al zweven! 18-22 !?

Het lijkt erop dat Spijkstra nu een dodelijke dreiging (24-29) in de stand heeft
gevlochten, maar van Dijk heeft een verrassing in petto!
2.28-23 19x28 3.37-31!
De rollen zijn plotseling omgedraaid, zwart moet de schijf terug geven, maar hoe . . . ? Spijkstra speelde nog: 9-13 4.31-27 22x31 5.33x11 12-17 6.11x22 31-37 maar het mocht niet meer baten, 2-0 .

De partijen tussen Hans en Leo mondden vaak uit in bloedeloze remises.

Vreemd eigenlijk want de karakters van beiden lopen ver uitéén.
De één is van het type 'Gert Jan Verbeek' rondborstig en het liefst
'recht door zee' terwijl de ander een kind lijkt te zijn van de jaren '60/'70
uit de vorige eeuw, zeg maar 'peace man' en 'love, not war' maar wel met een
prikkelende pen !!).
Geen van tweeën durft, in hun onderlinge confrontaties, echter de nek uit te steken en het lijkt alsof beide heren blij zijn met een puntendeling.
We moeten bijna 10 jaar terug gaan in de tijd om een beslissing tussen de
beide mateadoren te vinden.
Op 24 maart 2003 vond een partij plaats die door Hans werd gewonnen (!), tijdens de onderlinge van D.C.Twijzelerheide.
Alhoewel de toeschouwers na de opening, (32-28 (19-23) x (x23) 33-28 (x) x28
(17-22) x (x21) 31-26 (7-12) x (x21)), het ergste vreesden bouwde Hans vervolgens een keurige stand op en liep Leo halverwege de partij achter de feiten aan.
De notatie van de partij van (Leo) die ik na lang aandringen mocht ontvangen is moeizaam te volgen.
Op de 40ste staat dubbel onderstreept 'KOFFIE' en drie zetten later stopt de notatie, waarschijnlijk omdat Leo heeft opgegeven alhoewel dit natuurlijk gissen is.
Hoe het ook zei, u heeft aan beide heren te danken dat u de kans hebt om . . . . . .

 

Beestendag

Door Sietse Nagel

Op donderdag 4 oktober 2012 ging de provinciale competitie los voor de twee hoofdklasse teams van Huizum. Huizum-1 werd gekoppeld aan Huizum-2 met dien verstande dat Huiizum-2 thuis speelde. Het gekke  deed zich voor dat ik eerst door teamleider Jan Terpstra was opgesteld aan bord 1 van Huizum-2. Hij had mij keurig de opstelling doorgemaild.

Een paar dagen later kreeg ik door van teamleider Erwin Heslinga dat ik in Huizum-1 mee zou spelen aan bord 8. Gelukkig, dacht ik nog, dat is iets minder zwaar. Mijn nachtrusten zijn sinds ik een gezin heb niet meer dusdanig dat ik altijd voldoende uitgerust achter het bord zit. En dan kun je beter Jan Terpstra treffen dan Rein van der Pal. Jan wil er nog wel eens een potje van maken. Zo ook deze 4^e oktober. Terwijl de klok 8 uur sloeg verrichtte ondergetekende de openingstoespraak bij gebrek aan een voorzitter. Hierbij raakte ik danig in de war. Ik heette Huizum-1 welkom als Huizum-2-speler, besefte vervolgens dat ik in Huizum-1 meespeelde en als zodanig eigenlijk moeilijk mijzelf kon toespreken. Op dat moment stond de damrubriekhouder van De Telegraaf, meervoudig wereldkampioen dammen Harm Wiersma in de deuropening en kon de strijd ontbranden. Later kwam toch ook nog voorzitter Anton Schotanus een kijkje nemen. Hij wacht op een operatie en zolang mag hij geen schijf aanraken. Samen met Harm vertrok hij naar de buffetzaal van Tivoli, tijdens welke loop Harm hem toevertrouwde dat hij wist dat deze wedstrijd plaats zou vinden en hij eerst even snel naar De Schrans was geweest. Vermoedelijk naar zaken als Action en Kruidvat. Het is niet bekend of de loting Nagel-Terpstra ook naar buiten was gelekt.

Omdat Jan graag erin mag batsen onder het motto ‘wie niet waagt, die niet wint’, is vuurwerk verzekerd.

Hoewel Harm spontaan aangesteld was als scheidsrechter, ontpopte hij zich tijdens de wedstrijd steeds meer als fotograaf. Johan Bosgra vroeg aan hem of hij de foto’s, waarop hij voorkwam, zou plaatsen in De Telegraaf. Dit werd met een lach beantwoord.

Het was de bedoeling dat Huizum-1 ging winnen van Huizum-2. Maar Jan Terpstra wil dit wel eens vergeten. Na een ouderwetse Keller-opening ontspon zich volstrekte nieuwe theorie, zo nieuw dat Jan (zie dia) tot de afruil 21.  . . .   (13-19) 22.24x13 (  8x19)  besloot.

Merk op dat wit dreigt met 24-19 + 34-29. Merk verder op dat de zet 14-19 niet goed is, terwijl de zet 14-20 waarschijnlijk iets te spannend is voor een normale donderdagavond.

Wit ging vervolgens over tot een afwikkeling met een fatale afloop. Voor wit. Wit startte goed na de ruil 21.   . . .   (13-19) 22.24x13 (  8x19) met 23.37-32 (28x37) 24.41x21 (16x27) en 25.34-29 (23x34) 26.39x30 (25x34). Op dit moment achtte wit het niet per se noodzakelijk om 15-10 in te lassen. Maar deze zet had wel degelijk onderdeel van de afwikkeling moeten zijn, want dan had wit een schijf gewonnen. In de partij speelde wit direct 27.33-28 (22x42) 28.31x24 . Het dierlijke instinct kwam nu los in Jan. Wit stond op slag en ineens kwam Jan met de zet (34-40), waarna wit dubbel op slag kwam te staan en niet meer kon voorkomen dat Jan (dankzij de cruciale schijf op veld 15) een tussenloopje kon nemen en na nog zo’n

18 zetten de winst kon opstrijken. Toen stond Huizum-1 al met 0-8 voor.

De teamleider van Huizum-1 vermoedt nu dat de invaller van Huizum-2 de teamleider van Huizum-2 heeft laten winnen, om zo zijn eigen team een betere start te laten hebben.

Dat zou een mooie uitleg zijn voor mijn verlies.

Huizum-1 won glorieus na winstpartijen van achtereenvolgens Piet Bouma (Coup Royal),

Anne Kooistra, Tjalling van den Bosch, Rein van der Pal en later nog Jan Adema.

Jacob de Vries speelde remise tegen Anne Langhout. De langste partij kwam op naam van Bart Visser en Erwin Heslinga. Ook zij speelden remise. 4-12 prijkte er op het scorebord voor de gasten.

Na een kleine nazit en enige comotie in de speelzaal tussen twee spelers (alweer) besloot ik op mijn fiets te stappen. Het regende. Nogal vochtig stapte ik 12 minuten later thuis over de drempel. Het was nog net dierendag en Berber, de hond, moest er nog uit. Ze wilde echter niet, want ze houdt niet van regen. Haar bazin, Jantsje, stond er echter op en toen ging ze maar. En omdat ze toch nat was, bleef ze op een bepaald moment stokstijf staan. Drijfnat, echt doordrengt, kwam ik nogmaals thuis. Berber spoedde zich naar haar bazin en schudde haar vacht bij de bank even lekker los. Gedeelde smart is halve smart.

Sinds ik geen drugs en alcohol meer gebruik, mis ik de hallucinerende momenten, waarop ik tot creatieve teksten kon komen, zou Neil Young hebben gezegd, volgens een reportage op de radio vandaag 5 oktober 2012. En daarom hebben ze een soort heruitgave-album gemaakt bij gebrek aan nieuw materiaal.

Deze bijdrage voor Huizumer Highlights was een strafwerkopdracht van de teamleider van Huizum-1 landelijk.

De geest van het spel

Door Rein van der Pal

Wereldkampioen is Jan Timman nooit geworden. Als enige Nederlander bestijgt Max Euwe in 1939 de hoogste schaaktrede. Toch wordt Timman algemeen gezien als de grootste Nederlandse schaker ooit. De Russen Karpov en Kasparov waren een klasse apart, maar Timman werd beschouwd als ‘ The Best of the West’ en behoorde twintig jaar lang tot de absolute wereldtop.

In de biografie ‘De geest van het spel’ van John Kuipers wordt de unieke carriere van Jan Timman op meeslepende wijze beschreven. Het boek is ook een hommage aan de schaker, die bekend staat als een bon-vivant en met volle teugen van het leven geniet.

Na het stedelijk gymnasium van Amsterdam laat de jonge Timman de collegebanken links liggen en kiest voor een carrière als profschaker. Aanvankelijk reist hij met boezemvriend Hans Böhm in een busje door Europa om aan (snel)schaaktoernooitjes deel te nemen.

De ster van de jonge Amsterdamse grootmeester rijst snel en hij wordt door collega schakers geroemd om zijn openingsrepertoire, zijn strategisch inzicht en zijn eindspeltechniek. Over de hele wereld speelt hij invitatietoernooien, interzone toernooien en kandidatenmatches.

Hoogtepunt vormt de WK match van 1993 tegen Anatoli Karpov, die deels in Nederland en deels in Indonesië wordt gespeeld. Tot dat moment heeft hij zijn eeuwige rivaal 8 keer verslagen tegenover 28 nederlagen. Waar iedereen op hoopt lukt uiteindelijk niet. Timman wordt –definitief- geen wereldkampioen.

John Kuipers geeft in ‘De geest van het spel’ ook een mooi tijdsbeeld van de ‘60- er ‘70-er jaren van de vorige eeuw, waarbij de maatschappij aan grote veranderingen onderhevig was.

Timman is volgens de schrijver één van de laatste vertegenwoordigers van een generatie schaakromantici, waartoe ook Hein Donner behoorde.

Met de hedendaagse schaaktalenten heeft Timman volgens de schrijver weinig gemeen. Ze roken niet en houden evenmin van een goed glas. Met afgetrainde sportschoollichamen verschijnen ze aan het bord. Tijdens een toernooi een boom opzetten over de schrijver Dostojevski aan de bar van het hotel is er ook niet bij. Ze zitten op de hotelkamer achter hun laptop. De computer markeert misschien wel de overgang van schaken als levenhouding en schaken als professie.

John Kuipers maakt in de biografie veelvuldig gebruik van opmerkelijke citaten van grootmeesters. Ze zijn een welkome afwisseling op de vaak overvolle bladspiegel.

“ Ik trof in die jaren Hein Donner eens in de wandelgangenvan het IBM-toernooi. Hij liep daar met een sigaret, hield halt, nam nog een laatste trek en trapte toen zijn sigaret uit op het tapijt. Hij keek me daarbij veelbetekend aan. Dat vond ik heel goed, dat trok me heel erg aan. Ik stond stil, keek naar Donner en dacht: ja het is goed om beroepsschaker te zijn, dan doe je zulke dingen. Andere mensen doen dat niet”.

“Het is niet ongewoon dat schakersvrouwen tegen het einde van het toernooi in dure kledingzaken vertoeven: voorbereidingen worden getroffen om het prijzengeld in mode om te zetten“.

“Het liefst zou ik sterven als een gloeilamp, op respectabele leeftijd”.  (Jan Timman)

In het radioprogramma ‘Brands met boeken’ wordt de biografie uitgebreid besproken.
Naast de presentator zitten Jan Timman, Hans Böhm en de auteur van het boek aan tafel.