De grootmoeder van Bart was 'baakster' en daarom besloot de moeder
van ons onderwerp om in haar ouderlijk huis te bevallen. "Mijn start op deze planeet was vrij traumatisch" vertelt Bart ons,
hij bleek namelijk geboren te zijn met zogenaamde 'klompvoetjes' en deze werden in die
tijd gebroken en vervolgens weer 'rechtgezet' (en in het gips). Op zich was dit natuurlijk een pijnlijke aangelegenheid en zeker in
het geval van Bart, want de daarvoor bevoegde arts vond het niet noodzakelijk om de de jongeling vooraf te verdoven !! "Gelukkig heb ik er daarna nooit meer hinder van ondervonden" zegt
Bart anno 2013.
Na de lagere school deed Bart eerst de MULO aan en kreeg daarna het
advies om naar de H.B.S. te gaan, maar als u, lezer dezes, even het geboortejaar
van ons onderwerp in ogenschouw neemt dan kunt u begrijpen dat Bart puberde in het
hippie-tijdperk. Bart voldeed volledig aan het beeld van de jeugd uit de tweede
helft van de zestiger jaren van de vorige eeuw. De mode was toen: lang haar, spijkerbroek, spijkerjack of
bontjasje, shag en slapen op de dam, en oja natuurlijk een Puch als vervoermiddel inclusief
'hoog stuur' zoals deze te zien was in de toen populaire film (onder de
jeugd) 'Easyrider' . . .
De jeugd was in die tijd nogal recalcitrant (zelf noemden ze
dit: maatschappij-kritisch) en dus werd het voor Bart niet de H.B.S. maar de Pedagogische
Akademie, "en dat werd geen succes" vertelt Bart nu zonder veel omhaal. "We moesten het vak vooral leren in de praktijk
(kwekeling) en toen ik een keer te laat op mijn stage-plek kwam, werd ik direct weer naar huis gestuurd, ik
denk dat deze
rigoureuze maatregel vooral voortkwam uit het feit dat ik er in
tijd niet zo verzorgd uitzag". "Ik ben toen maar overgestapt naar de lerarenopleiding van
de Ubbo Emmius in Leeuwarden, maar ook daar kon ik mijn draai niet vinden". "Dus daar ook maar weer mee gestopt en toen heb ik een tijdje
omgezworven (letterlijk) en veel kleine baantjes gehad, maar al snel realiseerde ik me dat
ik toch maar het beste een opleiding kon afmaken en dat werd (als werkstudent) een
opleiding in de sociale geografie te Groningen, welke ik afrondde met een 1ste graads bevoegdheid in het onderwijs".
Bart verteld verder over zijn tijd als dienstplichtig militair:
"Mijn vader was na de tweede wereldoorlog gedwongen om naar Nederlands Indië (het tegenwoordige
Indonesië) te gaan, als dienstplichtige". "Als klein jongetje had ik besloten dat mij dat nooit zou overkomen
en dus boycotte ik de hele (dienstplichtige) handel". "Maar er was geen ontkomen aan, ik werd goedgekeurd en moest me
uiteindelijk beroepen op de wet 'gewetensbezwaren', zo heb ik me wel aan de
militairen kunnen onttrekken, maar moest wel vervangende arbeid verrichten".
Ondertussen was Bart getrouwd (maar na eerst wel, geheel passend
in het tijdsbeeld, een tijd te hebben samengehokt) en was er ook een dochter op
deze planeet nedergedaald, en dus werd het tijd voor een 'echte baan'. Dat lukte (ondertussen zitten we al rond 1980) moeizaam, hoge
werkeloosheid en steeds groter wordende klassen zorgden ervoor dat de vraag naar leraren
minimaal was. Bart heeft dan ook heel wat omzwervingen (alweer !?) gedaan met
telkens alleen maar een tijdelijke aanstelling, maar uiteindelijk werd het dan toch
allemaal definitief bij een scholengemeenschap (het huidige 'Piter Jelles') in
Leeuwarden. Enkele jaren geleden heeft Visser gebruik gemaakt van
een 'keuze pensioen' en dus geniet het kind uit het hippie tijdperk eindelijk van zijn
vrijheid.
Deze vrijheid betekent voor Bart echter niet dat hij niks om handen
heeft, hij is sportief aangelegd (vroeger voetballen, tegenwoordig fietsen) en gaat graag
een uitdaging aan. Een voorbeeld van dit laatste is zijn fietstocht naar Afrika (!,
Ghana om precies te zijn) 'voor een goed doel', voor meer informatie hierover
verwijs ik u naar de blog: fietsen naar Afrika. Dammen blijft natuurlijk zijn grootste hobby, op de vraag "hoe ben
je met het dammen in aanraking gekomen" volgt echter een opmerkelijk relaas. "Bij ons thuis werd niet gedamd, maar wel struikelde ik regelmatig
over een oud en versleten dambord, deze bleek van 'pake'
(grootvader) Tjeerd Visser te zijn geweest". "Hij was in zijn tijd een van de betere spelers in de Friese Wouden
(noord-oostelijk gedeelte van Fryslân), dus ergens zit het in mijn genen, alhoewel het bij
ons thuis dus een generatie heeft overgeslagen".
Op provinciaal niveau heeft hij zich niet alleen als speler
verdienstelijk gemaakt, maar ook als bestuurslid, zowel bij verenigingen als bij de P.F.D.B. Zijn beste prestatie als dammer is ongetwijfeld zijn 5de plaats in
Brunssum 1985 (open Nederlands kampioenschap), maar . . . Bart heeft veel last
van (zoals hij dit zelf noemt) damblunderheid. In een De Huizumer van 1987 schrijft hij hierover:
"door het correspondentie-dammen kent mijn 'damblunderheid' een dalende lijn en stijgt mijn
zelfvertrouwen". Meer kinderen uit het hippie-tijdperk hebben daar last van,
technisch zijn deze dammers vaak redelijk onderlegd, positioneel biedt men vaak goed weerstand of
komt men zelfs (bijna) gewonnen te staan, maar dan neemt op één of andere manier de
zuiverheid iets af en dan
ontsnapt er zomaar een zet die niet alleen de winstkansen
verprutst, nee de hele handel gaat naar de knoppen en dus (weer gefrustreerd) met nul punten naar huis
!!! Ach ja, het is zo herkenbaar . . .
Op zoek naar leuke diagrammetjes uit het oeuvre van onze
hoofdpersoon, kwam ik enkele fraaie overwinningen tegen, zoals bijvoorbeeld tegen Erna Wanders
en Marcel Knipper. Het waren fraaie positionele zeges, tegen Cock van Wijk boekte hij
een combinatieve overwinning:
Wit: B.T. Visser
Zwart: C. van Wijk
Deze stand komt uit de halve finale ("ik moest invallen voor Auke
Scholma") van de nationale beker met Rinsumageest, verspeeld op 24 mei 1997. Zwart speelt hier (13-18) en na 37-31
(36x27) gaf van Wijk de brui er aan.
Bart: "we wonnen de wedstrijd, maar in de finale hadden ze me niet meer nodig, toch was ik tijdens dit treffen niet werkeloos, Omrop Fryslan had mij namelijk gevraagd om voor de radio live verslag te doen, dit ging me wel goed af geloof ik, het was sowieso een leuke dag, want Rinsumageest won de 'cup met de grote oren' ".
Toen uw penneleur op zoek ging naar 'nog een leuk
diagrammetje' stuitte hij op een overwinning van Visser tegen de Groninger Egbert Noorman, de Coup
Royal was wel verrassend, maar het slagmechanisme is toch overbekend zo dacht
schrijver dezes. Echter . . . toen kwam er een
opmerkelijke tijding (op het moment van schrijven van dit epistel), 10-voudig wereldkampioen Alexei Tsjizov was zojuist tegen
Getmanski (R.K. 2013) ook in een 'koninklijke slag' gelopen (!), schrijver
dezes zag het als een 'teken':
Wit: B. T. Visser
Zwart: E. Noorman
Uit het jaarlijkse damtoernooi van DamClub Twijzelerheide (1982).
De Groninger heeft net (10-15) gespeeld en wit pakt nu schijfwinst
via: 27-22 (18x27) 36-31 (27x36) 50-45 (16x27)
32x21 (23x34) 40x18 (12x23) 21x1 niet 21x3, want dan blijft het schijvenaantal
na (4-9) in evenwicht (19-24) 1x20 (15x24). De Groninger zal ongetwijfeld nog even hebben doorgespeeld, maar
hij moest de punten in Fryslân laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten